Αδέρφια, στα όπλα;

Alex Haddox: Ο συγγραφέας του βιβλίου «Οδηγός επιβίωσης μέσα στο σπίτι»

Σέντραλ Παρκ: Υπαίθρια συναυλία 29 Σεπτεμβρίου 2018. Φτηνό εισιτήριο. Για καλό σκοπό, για τα πλαστικά στη θάλασσα και για την ισότητα των φύλων. Μια όμορφη, δροσερή νεοϋορκέζικη νύχτα. Θα τραγουδήσει η Τζάνετ Τζάκσον. Ώσπου ακούγεται ένα μπαμ. Και το πλήθος μαίνεται. Όλοι αρχίζουν να τρέχουν. Πανικός. Ποδοπατιούνται. Παρατάνε τσάντες. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Ουρλιάζουν “Κρατάει όπλο, κρατάει όπλο, τρέξτε να σωθείτε!” Και τρέχουν. Τελικά; Καμιά δεκαριά τραυματίες, όπλο δεν υπήρχε, ίσως έσκασε κάποιο μπουκάλι, ίσως έσπασε κάποιος φράχτης, συγκεχυμένες πληροφορίες. Πάντως αυτά συμβαίνουν εκεί, κι είναι τραγικό ένας απλός δυνατός ήχος αμέσως να συνδέεται με όπλα που εκπυρσοκροτούν. Το κίνημα του αφοπλισμού δεν κατάφερε και πολλά στην Αμερική. Εδώ;

“Σε μια περίοδο ανασφάλειας και φόβου, κατά την οποία τα κρούσματα διαρρήξεων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, η προστασία της κατοικίας, και της οικογενειακής εστίας από κάθε εξωτερική απειλή είναι ένα από τα πρώτα μελήματα του οικογενειάρχη αλλά και του κάθε ανθρώπου που ζει μόνος του, ειδικά αν πρόκειται για μια μοναχική γυναίκα ή ένα ηλικιωμένο άτομο. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας Αλεξ Χάντοξ, ένας διεθνώς αναγνωρισμένος ειδικός σε θέματα ασφαλείας, και διευθυντής της διαδικτυακής εκπομπής «Practical Defense» («Πρακτική άμυνα») μοιράζεται τις γνώσεις, τις εμπειρίες, και τις δεξιότητές του, παρουσιάζοντας πρακτικές συμβουλές οικιακής ασφάλειας οι οποίες δεν απαιτούν τεράστια χρηματικά ποσά, αλλά μπορούν να προστατέψουν την κατοικία σας από το να γίνει στόχος κακοποιών όπως:

Πώς να αποφύγετε να γίνετε στόχος, επίπεδα εγρήγορσης, καθημερινές συνήθειες που ίσως πρέπει να αλλάξετε, κανόνες αποτροπής.”

H διαφήμιση της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, για την προσφορά του βιβλίου «Οδηγός επιβίωσης μέσα στο σπίτι» μαζί με μια εκπαιδευτική αφίσα «Μαθαίνω να προσθέτω»

Αυτά λέει η εφημερίδα “Τα Νέα”, μία εφημερίδα παραδοσιακά δημοκρατική και προοδευτική. Το παραπάνω κείμενο παρουσιάζει ένα βιβλίο – προσφορά στους αναγνώστες, το «Οδηγός επιβίωσης μέσα στο σπίτι» του Άλεξ Χάντοξ .

Έχουν κατά τις τελευταίες δεκαετίες οι αναγνώστες εφημερίδων λάβει πολλές προσφορές, από Εγκυκλοπαίδειες μέχρι μεταφράσεις Αρχαίων Τραγικών, λεξικά, πολλά, άλλα χρήσιμα άλλα λιγότερο χρήσιμα. Είναι η πρώτη φορά όμως που διαφημιστικό κείμενο φτάνει να μοιάζει με τους στίχους των Panx Romana, από το τραγούδι Πάρτυ Κωφαλάλων του 1996, ή όπως επικράτησε να λέγεται “Ρομποτάκια Ενωθείτε”. Αντιγράφω τους στίχους:

“Μείνετε στο σπίτι, μην προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε με γνωστούς και συγγενείς σας. Σκάστε! Μην τολμήσετε να σκεφτείτε ότι σας καταπιέζουμε! Μείνετε σπίτι! Όποιος κυκλοφορεί βράδυ θα εκτελείται. Μείνετε ήσυχοι! Μην πανικοβάλλεστε! Ένας αστυνομικός θα είναι πάντα έξω απ’ την πόρτα σας. Για σας. Μείνετε σπίτι! Μείνετε ήσυχοι! Ο νούμερο ένα εχθρός του πολιτισμού είναι οι ερωτήσεις. Η εθνική ασφάλεια είναι πάντα πιο ψηλά από τις προσωπικές επιθυμίες. Δεν επιτρέπονται οι συγκεντρώσεις πάνω από δύο άτομα. Χρησιμοποιείτε μόνο τα ναρκωτικά που πουλάει το κράτος. Σκάστε! Να ‘στε ευτυχισμένοι. Υποταχθείτε! Χωρίς ερωτήσεις. Να θυμάστε ότι όλα έχουν φτιαχτεί για σας. Μόνο για σας.”

Φυσικά, οι στίχοι έχουν την εξιδανίκευση των αναρχικών πανκ συγκροτημάτων, αλλά αν παραβλέψουμε αυτή, δεν μοιάζουν με τη διαφήμιση των Νέων;

Να διευκρινίσω ότι μένω στην χειρονομία της εφημερίδας. Στο πώς παρουσιάζεται στους αναγνώστες, στην προσπάθεια διέγερσης του φόβου μας. Ας κομματιάσουμε λοιπόν το ανυπόγραφο κείμενο της διαφήμισης: “Σε μια περίοδο ανασφάλειας και φόβου, κατά την οποία τα κρούσματα διαρρήξεων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο”.

Η ανασφάλεια και ο φόβος έχουν λογική βάση. Δηλαδή, το συναίσθημα κατά τον γράφοντα αιτιολογείται λογικά αφού “τα κρούσματα διαρρήξεων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο”. Οι αναρχικοί μας είπαν τη γνώμη τους. Να δούμε και τι έχει να πει επισήμως η αστυνομία; Η οποία είναι συνεχής και δεν αλλάζει στάση απέναντι στο έγκλημα ανάλογα με τις κυβερνήσεις. Αυξάνονται τα κρούσματα διαρρήξεων;

Επίσημα στατιστικά από τον ιστότοπο της Ελληνικής Αστυνομίας :

Κλοπές – Διαρρήξεις

Το 2017 διαπράχθηκαν σε όλη την Επικράτεια (75.707) κλοπές-διαρρήξεις, με μικρή διαφοροποίηση της τάξης του (0,8%) σε σχέση με το 2016 που διαπράχθηκαν (75.083).

Συγκεκριμένα, σε επίπεδο επικράτειας, καθώς και στις πόλεις της Αθήνας και Θεσσαλονίκης όπου καταγράφεται ο κύριος όγκος των κλοπών και των διαρρήξεων, στη σύγκριση του έτους 2017 σε σχέση με το έτος 2016, καταγράφονται τα εξής :

75.707 έναντι 75.083, στην επικράτεια

Και πάμε και λίγο πιο πίσω; Όταν η κρίση αρχίζει να χτυπάει στα μούτρα την Ελλάδα και ο Τσίπρας ακόμα αντιπολιτεύεται; 2011, από τον ιστότοπο της Ελληνικής Αστυνομίας :

Κλοπές – Διαρρήξεις

Το 2011 διαπράχθηκαν σε όλη την Επικράτεια 96.925 κλοπές – διαρρήξεις, δηλαδή 5.994 περισσότερες σε σχέση με το 2010. Επίσης, διαπράχθηκαν 5.045 απόπειρες κλοπής-διάρρηξης έναντι 4.710 που είχαν καταγραφεί το 2010, δηλαδή 335 περισσότερες σε σύγκριση με το 2010.

Συγκεκριμένα, σε επίπεδο επικράτειας καθώς και στις πόλεις της Αθήνας και Θεσσαλονίκης όπου καταγράφεται ο κύρος όγκος των κλοπών και των διαρρήξεων, στη σύγκριση του έτους 2011 σε σχέση με το έτος 2010, καταγράφονται τα εξής:

5.994 περισσότερες κλοπές  – διαρρήξεις σε όλη την Επικράτεια

96.925 έναντι 90.931

Άρα; Το 2011 κλοπές και διαρρήξεις περισσότερες από το 2010, αλλά το 2017 περίπου 20.000 διαρρήξεις λιγότερες!
Άρα; Το επιχείρημα του γράφοντος στέκει; Πράγματι όπως μας λέει “τα κρούσματα διαρρήξεων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο”; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με συναισθηματισμούς ή πολιτικές θέσεις. Ο συντάκτης των Νέων μας δουλεύει ψιλό γαζί. Εκτός αν έχει άλλα στατιστικά. Αλλά δεν έχει!

Κι ας δούμε και παρακάτω πώς προσπαθεί να μας τρομοκρατήσει:
“ειδικά αν πρόκειται για μια μοναχική γυναίκα ή ένα ηλικιωμένο άτομο.”

Δηλαδή, σύμφωνα με τον/την γράφοντα/γράφουσα στην Ελλάδα του 2018 οι γυναίκες είναι μοναχικές αν δεν είναι οικογενειάρχισσες, δεν έχουν φίλες να τις νοιαστούν, δεν κάνουν δραστηριότητες, αλλά ξεμένουν όλη μέρα στο σπίτι να γνέθουν. Και προπαντός; Κινδυνεύουν! Όσο για τα ηλικιωμένα άτομα, ου, κανένας δεν τα νοιάζεται, ούτε το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι υφίσταται, ούτε γηροκομεία, ούτε τίποτε άλλο.

Αυτή η προσφορά είναι πραγματικά λυπηρή. Τα Νέα, μία δήθεν δημοκρατική εφημερίδα, να μας λέει “Φοβηθείτε, ω αναγνώστες, τρομοκρατηθείτε προκειμένου να βγάλουμε εμείς λεφτά. Μπορεί να σας ληστέψουν. Να σας επιτεθούν. Να σας κάνουν. Να σας ράνουν. Προσέχετε! Γίνετε ρατσιστές, ελεύθερα. Οι ξένοι είναι στα παράθυρά σας. Είναι διαρρήκτες. Καραδοκούν. Γίνετε ακόμα πιο αυτιστικοί. Ακόμα πιο ιδιώτες. Γίνετε πιο ηλίθιοι. Μας βολεύει να φοβάστε. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Προστατευτείτε. Μην αφήνετε παράθυρα ανοιχτά, μπορεί να μπει καμιά ιδέα, να σας τα φέρει όλα τούμπα! Κλειστείτε μέσα!”

Υπάρχει κι ο αντίλογος, βέβαια. Ότι καθώς το κράτος αδυνατεί να καταπολεμήσει το έγκλημα είναι εύλογο οι πολίτες να παίρνουν το δίκαιο στα χέρια τους. Μα τούτη την ιδέα ακόμα κι ο Πλάτων στην Πολιτεία την έχει ξεπαστρέψει. Ονειρεύομαι όταν θέλω ένα κράτος όπου όσοι διαμένουν σε αυτό δεν θα έχουν την ανάγκη να ληστέψουν; Ονειρεύομαι όταν προτιμώ να πάμε στο αίτιο, στο γιατί έχουμε την όποια εγκληματικότητα έχουμε; Γιατί ο άνθρωπος απελπίζεται και ληστεύει; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μη φτάνει εκεί η ανάγκη του; Ίσως και να ονειρεύομαι. Δεν ξέρω. Αλλά τέτοιες προσφορές;

Το οπισθόφυλλο της πρώτης ελληνικής έκδοσης του βιβλίου από τις εκδόσεις Eurobooks

Σε λίγο, θα προτείνουν την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για λόγους προστασίας της περιουσίας. Κρίμα, πολύ κρίμα. Για μένα οι εφημερίδες είναι για να ανοίγουν τα μυαλά. Όχι για να τα κλείνουν. Κι ως παιδί διάβαζα Τα Νέα, διάβαζα Γεωργουσόπουλο, διάβαζα Λευτέρη Παπαδόπουλο, διάβαζα Κριαρά και Πλωρίτη και ξεστραβωνόμουν. Προβληματιζόμουν. Σήμερα; Σήμερα τα Νέα μας προτείνουν τον άνωθι κύριο ο οποίος “Mr. Haddox holds teaching credentials from the National Rifle Association (NRA)”

Ξέρουμε τι είναι αυτός ο οργανισμός; Είναι ο οργανισμός που επιμένει στην ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή στην Αμερική. Ο οργανισμός με τον οποίο ήρθε σε κόντρα μέχρι και ο Ομπάμα. Προσπάθησε να τους μαζέψει. Να βάλει όρους στην οπλοκατοχή. Κάπου κάπου αυτό πέρασε. Στην Καλιφόρνια από το 2019 θα μπορούν μόνο άνω των 21 να αγοράσουν οπλισμό, ενώ αν έχει γίνει στο παρελθόν καταγγελία για περιστατικό οικιακής βίας, ο καταγγελθείς δεν θα μπορεί να αγοράσει όπλο ποτέ. Αλλού όμως στις ΗΠΑ δεν είναι έτσι. Εκτός από την Καλιφόρνια, την Χαβάη και το Κονέκτικατ, στις άλλες πολιτείες δεν είναι απαραίτητη η χορήγηση αδείας οπλοκατοχής για συγκεκριμένα “light” όπλα, όπως το απλό τυφέκιο. Από το 1968 γίνεται και το λεγόμενο τσεκάρισμα προτέρου έντιμου βίου πριν αγοράσει κάποιος όπλο. Αλλά αρκεί; Απαγορεύεται να αγοράσουν όπλα όσοι θεωρούνται “φυγάδες, κίνδυνος για την κοινωνία καθώς και ασθενείς που έχουν κλειστεί χωρίς τη θέλησή τους σε ψυχιατρικά ιδρύματα”. Αλλά τα ιδρύματα (καλώς) κλείνουν και οι ψυχολόγοι προτείνουν να αφήνουμε τους ασθενείς ελεύθερους. Πώς ελέγχεται όμως η ψυχική υγεία των οπλοφορούντων; Μεγάλο θέμα, που δεν είναι της παρούσης. Αλλά τέλοσπάντων, η Αμερική έχει άλλη ιστορία, έχει το παρελθόν της Άγριας Δύσης, στο Σύνταγμά της επιτρέπεται η οπλοφορία, έχει άλλους όρους πάνω στους οποίους διαπραγματεύονται την οπλοκατοχή. Ας μην θέσω επιχειρήματα υπέρ ειρήνης ή όχι, αν πρέπει να έχουν οι Aμερικανοί κουμπούρια ή όχι. Είναι λογικό εδώ να διαβάζουμε έναν ιδεολογικό ταγό της οπλοκατοχής;
Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ; O Tempora O Mores…

.