Η δημιουργός της καθηλωτικής σειράς "I May Destroy You" σημάδεψε την 73η απονομή των Emmy Awards, αφιερώνοντας το βραβείο της για την κατηγορία limited series writing «σε κάθε επιζώσα και επιζώντα από βιασμό».

Η Μαρία Λούκα γράφει, στην επέτειο των τριών ετών από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στο κέντρο της Αθήνας, για τη γενιά που σημαδεύτηκε από τις απώλειες και τη θέση της κοινωνίας ανάμεσα στα θύματα και τους βασανιστές.

Μετά τον τουρισμό, ο επισιτισμός έχει γίνει η δεύτερη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα. Έχουμε αναρωτηθεί όμως ποτέ τι πραγματικά σημαίνει αυτό, για τους εργαζόμενους, για εμάς τους ίδιους, για το περιβάλλον;

Το Κάθαρμα και ο Περήφανος Καταστηματάρχης.

Μια βόλτα στην πρώτη μέρα του Plissken Festival με έκανε να αναπολήσω τις μέρες που πάντα χόρευα.

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα είχα την ανάγκη να γράψω ένα τέτοιο κείμενο, αλλά παλεύοντας μήνες με την κατάθλιψη, η παρακάτω εξομολόγηση μοιάζει ένα επικτακτικό βήμα στο δρόμο για να ανακτήσω τη ζωή μου.

Η λύση για την φημολογούμενη έκρηξη στην τιμή του καφέ, μόλις βρέθηκε. Θα το ρίξουμε στην αυλίσια τσουκνίδα. Με τις απαραίτητες φυσικά αλλαγές. Κατάλαβες;

Επική σίγουρα πάντως, ήταν η χτεσινή πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπως και οι αντικρουόμενες, γεμάτες πάθος, πρώτες κριτικές, που μιλούν για το αριστούργημα/απογοήτευση της χρονιάς

Ένας ύμνος στην ελεύθερη κατασκήνωση, τη μυσταγωγία που κρύβει και τα διονυσιακού τύπου τελετουργικά στο Νησί που αποκτούν εξώκοσμες διαστάσεις, κάτω από τους μεταμορφωτικούς σχηματισμούς των εκατοντάδων αστέρων.

Η Χρύσα Λύκου γράφει για τα χαμηλά μποφόρ ενσυναίσθησης της κυβέρνησης και τους ακροδεξιούς υπαινιγμούς που δεν χρειάζονται καμιά φωτιά για να κόψουν τις ανάσες μας.

Η δικηγόρος, εξειδικευμένη σε ζητήματα έμφυλης βίας, Ιωάννα Στεντούμη, αναλύει όσα πρέπει να γίνουν, ώστε να φτάσουμε στη στιγμή που δεν θα κινδυνεύουμε πια.

Γιορτάζουμε τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του Wannabe με τη σημαντικότερη συνεισφορά του θρυλικού girl group στον κόσμο.

Τι είναι αυτοί οι σκοτεινοί στρογγυλοί κύκλοι, στις πλάτες των κολυμβητών, στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, αναρωτιέται η Βρετανική Independent;

Να ζει κανείς ή να ζήσει; Ιδού η απορία.

Σ’ ευχαριστούμε που σηκώνεις ψηλά την άλλη Ελλάδα - εκείνη για την οποία είμαστε περήφανοι

50 πόντοι, 16/25 σουτ, 14 ριμπάουντς και 5 μπλόκς ήταν αρκετά για να οδηγήσουν το παιδί από τα Σεπόλια, στη κορυφή του κόσμου.

Όσο η γυναικεία αντίσταση μεγαλώνει και οι φεμινστικές φωνές πληθαίνουν, η πατριαρχία γρυλίζει ζητώντας εκδίκηση για όσα χάνει.

Το "Καμία Μόνη" της Κλέλιας Ρένεση, αποθεώθηκε και αποδομήθηκε την ίδια στιγμή και ίσως αυτό από μόνο του έχει κάτι να μας πει.

Η Μαρία Λούκα, με αφορμή την υπόθεση της Ηλιούπολης, γράφει για την αναγκαιότητα διεκδίκησης ενός ισχυρού δικτύου δομών υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών σε κάθε γειτονιά. Το όραμα μας είναι η σερβιτόρα που έδειξε αλληλεγγύη και όχι η κρεμάλα.

Σε κάθε άγγιγμα γεννιέται ένας Έπαφος.

Γιατί είναι πραγματικά μπανάλ να ψωνίζεις τις Κυριακές και γιατί η ηθική στην κατανάλωση είναι το μόνο βιώσιμο μέλλον για όλους τους εργαζόμενους.

Θα μπορούσε να είναι και επεισόδιο του American Horror Story - Asylum.

Το γύμνασμα, το γυμνάσιο και το ξεγύμνωμα. Κύριε Πρωθυπουργέ.

Η Μαρία Λούκα γράφει για τον μαζικό εμβολιασμό, που είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αντιμετωπίζεται με δωροκάρτες.

Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο πρέπει να ειπωθεί για τη νέα διεθνή παραγωγή με πρωταγωνιστή τον Sebastian Stan που μας χάρισε ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, σκηνοθέτης του βραβευμένου Suntan.

Μία όχθη, ένας άδειος βατήρας και καμία παρηγοριά μέχρι να μάθουμε όλες να κολυμπάμε.

Ένα κορίτσι πέθανε στη Θεσσαλονίκη, γιατί το σώμα του απέκτησε ορατότητα μόνο ως αντικείμενο χλεύης και αποστροφής.

Τα σώματα μας είναι γεμάτα πληγές που άνοιξαν εκείνοι που είχαν τα κλειδιά του σπιτιού μας.

Αλήθεια, πονάει λιγότερο τώρα που δεν είναι Αλβανός;