Η Τζίνα Σωτηροπούλου έχει στο υπνοδωμάτιο της μια φωτεινή υδρόγειο σφαίρα για να τη χαζεύει πριν κοιμηθεί

ΜΟΥΣΙΚΗ: Όλη μου η ζωή είναι ένα τραγούδι. Ξέρω απ’ έξω τους στίχους της  Cat Power, η Ντέμπι Χάρι είναι top στυλιστικό μου icon και θα ήθελα να πίνω bourbon με την Λουσίντα Γουίλιαμς κάπου στην Λουιζιάνα. Να είμαι το Jersey girl του Σπρίνγκστιν, καθισμένη On the dock of the bay με τον Ότις Ρέντινγκ. Να χορεύω το Harvest moon με τον Νηλ Γιανγκ και ο Αλ Γκριν να επιμένει Let‘s stay together. Στα όνειρά μου μ’ ακολουθεί πάντα ο Ρόι Όρμπισον. Λικνίζομαι με τον Έλβις, τους Rolling Stones, τον Bowie, τον Λέοναρντ Κοέν, τον Van the Man. Θαυμάζω τους Velvet Underground, τον Στράμερ και τον Ντίλαν. Λιώνω με την φωνή της Χόουπ Σάντοβαλ, το I wonder του Ροντρίγκεζ, το Anyone who knows what love is της Ίρμα Τόμας και το Summer wine της Σινάτρα με τον Hazlewood. Με το Chi Mai του Μορικόνε και το The windmills of your mind του Legrand. Χορεύω τρελά με το Wicked and weird του Buck 65, το Loaded των Primal Scream, το Hey των Pixies, το Move on up του Mayfield & το Down in Mexico των Coasters -ταραντινική σέξι επιρροή. Δεν μπορώ να αντισταθώ στα ‘60ς girl groups, στον Φιλ Σπέκτορ και στην Motown. Στην Έτα Τζέιμς, στην Γουάντα Τζάκσον και στους Ramones. Στην Πι Τζέι Χάρβεϊ και στον Νικ Κέιβ. Στο Ασανσέρ για δολοφόνους του Μάιλς Ντέιβις. Στους αυτοσχεδιασμούς του Πάρκερ και του Κολτρέιν. Στον Kiwanuka και τον Nick Waterhouse. Στους Thee Holy Strangers. Κολλάω με τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Θανάση Μήνα, από το σήμα μόλις: κάποτε ήταν το Tired hippo των Yo la Tengo, εδώ και χρόνια το Albert‘s shuffle του Super Session.

ΒΙΒΛΙΑ: Αγάπησα το διάβασμα από μικρή μέσα από τις ιστορίες του Ιούλιου Βερν. Λάτρεψα τις 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα και τον πλοίαρχο Νέμο. Έτσι κάπως άρχισα να παθιάζομαι με την επιστημονική φαντασία, τον ωκεανό και τα λιμάνια. Ταξίδια στον χωροχρόνο, λαβύρινθοι και καθρέφτες, αναμέτρηση με το άπειρο: Άλεφ, Βιβλιοθήκη της Βαβέλ, Ιστορία της αιωνιότητας του Μπόρχες. Πρόσφατα διάβασα Το χρονικό του χρόνου του Στήβεν Χόκινγκ. Προφανώς με συνεπήρε. Με έλκει η δυστοπία: από τον Άνθρωπο στο Ψηλό Κάστρο του Φίλιπ Ντικ μέχρι το Φαρενάιτ 451 του Μπράντμπερι. Και η αστυνομική λογοτεχνία που γεννιέται σε ανήσυχες μητροπόλεις: στις βρώμικες μασσαλιώτικες αποβάθρες του Ιζζό γνώρισα τον Φαμπιό Μοντάλ και στο Oxford Bar του Εδιμβούργου τον επιθεωρητή Ρέμπους του Ράνκιν. Μ’ αρέσουν τα γαλλικά τζαζ και πολιτικά neo-polar του Μανσέτ και ο μεξικάνικος μαγικός ρεαλισμός του Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II. Ο Τζόναθαν Κόου και το αποτύπωμα της θατσερικής Αγγλίας στο Τι ωραίο πλιάτσικο! Διαβάζω πολύ Τσάντλερ, Χάισμιθ, Ελρόυ, Λε Καρρέ, Χέμινγουεϊ, Μίλλερ, Καμύ, Μπένγιαμιν, Ντεμπόρ και Φουκώ. Στα τοπ: Ο φύλακας στη σίκαλη του Σάλιντζερ, Στον Δρόμο του Κέρουακ, το Αμερικάνικο ειδύλλιο του Ροθ. Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ του Φιτζέραλντ. Ο Μόμπι Ντικ του Μέλβιλ. Η Μαντάμ Μποβαρί του Φλομπέρ. Το Κοσμόπολις του ντε Λίλλο και το V του Πίντσον. Το The Death and Life of Great American Cities της Τζέιν Τζέικομπς και το Delirious New York του Κούλχαας. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα και Η Εποχή των Επαναστάσεων του Χόμπσμπαουμ. Το Watchmen και το From Hell του Άλαν Μουρ. O Corto Maltese του Πρατ. To Maus του Σπίγκελμαν και Η μεγάλη βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ. Από τις τελευταίες δυνατές πένες που συγκράτησα είναι η Ρέιτσελ Κούσνερ με Τα Φλογοβόλα. Θέλω να διαβάσω το τελευταίο της, The Mars Room. 

ΤΑΙΝΙΕΣ:  Υπάρχουν μερικοί σκηνοθέτες που με μαγνητίζουν. Ταραντίνο, Τζάρμους, αδερφοί Κοέν. Αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά forever, plus καταπληκτικά soundtracks. Ερωτεύτηκα τον Τζεφ Μπρίτζες, “The Dude” Lebowski, τον Τομ Χίντλστον στο Only Lovers Left Alive, τον Τομ Γουέιτς στο Down by Law, τον Τζο Στράμερ στο Mystery Train, τον Τζόνι Ντεπ στο Dead Man, τον Όσκαρ Άιζακ στο Inside Llewyn Davis και όλες τις γυναίκες στις ταινίες του Ταραντίνο. Ειδικά στο Death Proof. Μ΄αρέσει το χιούμορ, η ειρωνεία, ο κυνισμός, η βία και ο ρομαντισμός. Γενικά ερωτεύομαι στο σινεμά. Τον Μπραντ Πιτ στο Assassination of Jesse James, τον Γιοακίν Φοίνιξ στο Inherent Vice, τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι στο La Notte, τον Μπελμοντό στον Τρελό Πιερό. Μ΄αρέσουν τα άπαντα των Αντονιόνι, Γκοντάρ, Λεόνε, Κασσαβέτη, Σκορτσέζε, Κιούμπρικ, Γούντι Άλεν, Ντέιβιντ Λιντς, Κεν Λόουτς, Κόπολα. Το Star Wars, η Casablanca, το Blade Runner, το Jules & Jim, το Θέλμα & Λουίζ, το Μπόνι και Κλάιντ, το Breakfast Club, οι Avengers και ο Batman. Και όλες οι ταινίες με την Μέριλιν Μονρόε, την Λορίν Μπακόλ, την Έλεν Μίρεν, τον Πολ Νιούμαν, τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, τον Στιβ ΜακΚουίν και τον Ίντρις Έλμπα.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Βλέπω μόνο σειρές. BBC, HBO, Netflix. Θα διαλέξω τα θεϊκά The Wire, The Sopranos, Deadwood, Treme αλλά και το Fargo, The Night of, The Night Manager, Peaky Blinders, Gotham, Game of Thrones και Sharp Objects. Γελάω πάντα με τα Friends και περνάω καλά με το Mad Men και το Suits. Κόλλησα με το The End of the F***ing World, έχει κάτι από αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά και μαύρο αγγλικό χιούμορ. Και με το The Kominsky Method, την συγκινητική γεροντοκωμωδία με τους Μάικλ Ντάγκλας και Άλαν Άρκιν. Είμαι μεγάλη φαν του Twin Peaks και του Black Mirror. Οι σειρές είναι πια The Brave New World.

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Μπαίνω συχνά στην σελίδα του BBC Comedy και χαζεύω το Mash Report με τον Nish Kumar και την Rachel Parris. Είμαι διαρκώς και πάντα συνδεδεμένη. Facebook, messenger, instagram, viber, WhatsApp. Αν δεν σας απαντήσω αμέσως, κάτι θα μου έχει συμβεί.

ΣΠΟΡ: Ένα θα πω. Γράφτηκα σε γυμναστήριο πρώτη φορά στην ζωή μου και μετά από λίγο έβαλε λουκέτο. Το γυμναστήριο. Δεν έχουμε καλή χημεία. Εγώ και τα σπορ. Κάνω λίγο πιλάτες και γιόγκα. Στα νιάτα μου έκανα ενόργανη. Ρόδες, κατακόρυφα, γέφυρες και σπαγκάτο σε δοκό ισορροπίας. Τρελαίνομαι για χορό. Έχω κάνει μπαλέτο, μοντέρνο, φλαμένκο, κλακέτες, σουίνγκ και pole dance.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Από τις πόλεις που έχω πάει ξεχωρίζω: Αμβούργο, Εδιμβούργο, Αμβέρσα, Δουβλίνο, Ρώμη, Βενετία και Νέα Υόρκη. Στο Παρίσι και στο Λονδίνο έμεινα λίγο καιρό και πέρασα φανταστικά. Εκτός από την Μασσαλία, τη Γαλλική Ριβιέρα, την Σικελία και τα Χάιλαντς, θέλω να πάω στο Σαν Φρανσίσκο. Σαν τρελή. Να ανεβοκατέβω τους 43 λόφους, να μπω στο City Lights, το beat βιβλιοπωλείο του Φερλινγκέτι, να ρουφήξω τον ωκεανό από την Χρυσαφένια Γέφυρα. Θέλω επειγόντως ένα cross-country road trip στο αμερικάνικο όνειρο. Από την ανατολική ακτή, το Φρίσκο, το Λος Άντζελες και την Τιχουάνα. California Dreaming. Λας Βέγκας και Αριζόνα. Μέμφις, Κεντάκι, Νέα Ορλεάνη, Σικάγο. Να σταματώ σε μοτέλς και να τρώω σε ντάινερς. Έχω στο δωμάτιό μου μια φωτεινή υδρόγειο σφαίρα. Την χαζεύω πριν κοιμηθώ.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ:  Μένω στην Ασκληπιού. Κάτω από τον Λυκαβηττό και πάνω από τα Εξάρχεια. Κέντρο πόλης. Μετακινούμαι με τα πόδια, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα πάρκα – αλλά στην τελική υπάρχει και ο Εθνικός Κήπος- και μ’ αρέσουν τα κοντινά καφέ και μπαρ. Ρινόκερως, Κόκκοι Καφέ, Closer, Nabokov, Αλεξανδρινό.

ΤΩΡΑ: Από το 2003, με την Πέννυ Λουκάκου λεγόμαστε architectones02 και έχουμε γραφείο με ωραία τζαμαρία προς την πλατεία της Ζωοδόχου Πηγής. Τώρα σχεδιάζουμε μια έκθεση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ανακαινίζουμε ένα γραφείο και ένα διαμέρισμα. Είμαι αρχιτέκτονας & σκηνογράφος και τα τελευταία πέντε χρόνια αρθρογραφώ τακτικά στο κυριακάτικο πολιτιστικό ένθετο της Καθημερινής. Πριν 1,5 χρόνο έφτιαξα το slus.gr, ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που αντανακλά την αστική κουλτούρα κυρίως μέσα από την αρχιτεκτονική αλλά και το ντιζάιν, την τέχνη, τα βιβλία, τη μουσική, το σινεμά, τα ταξίδια.