O επόμενος στόχος της Ευγενίας Σαμαρά είναι να μάθει windsurf

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Γεωπονία, παρότι στο μέσο τους είχε καταλάβει ότι η υποκριτική είναι αυτό που της αρέσει πραγματικά. Έτσι, η «θα πεινάσεις» προπαγάνδα δεν έπιασε. Μετά από επτά χρόνια ραδιόφωνο, κάμποσες παραστάσεις στο Θέατρο, κινηματογραφικές απόπειρες και συμμετοχή στο Ράδιο Αρβύλα, η Ευγενία Σαμαρά ζει πλέον στην Αθήνα και δεν διστάζει να πει ότι της αρέσει περισσότερο απ’ την Θεσσαλονίκη όσο και να την κράζουν οι φίλοι της.

ΜΟΥΣΙΚΗ: Είναι το Α και το Ω! Είναι πολύ βασική στην ζωή μου και από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Μπορώ να σου πω ότι μετανιώνω που δεν έμαθα κάποιο μουσικό όργανο, και τώρα έχουμε ένα αρμόνιο και ένα sampler στο σπίτι και ασχολούμαι. Νιώθω ότι η μουσική με βγάζει πολλές φορές από μεγάλες δυσκολίες. Τώρα βέβαια έχω ένα θέμα: Δεν μπορώ να έχω αγαπημένα, δεν μπορώ να κλείνομαι, δεν μπορώ να σου πω ας πούμε «ακούω μόνο τζαζ». Ακούω ότι μου προκαλεί συναίσθημα και σε πολλές φάσεις της ζωής μου αυτό αλλάζει. Θα μπω στο σπίτι και θα αναρωτηθώ τι θέλω να ακούσω και θα το κάνω. Μπορεί να βάλω την «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Beethoven, μπορεί Μάρκο Βαμβακάρη, Chet Baker, Moody Blues, Depeche Mode, Αγγελάκα, Massive Attack, Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ακούω τα πάντα (εκτός από Death Metal – αυτό δεν το μπορώ) και μου αρέσει να ανακαλύπτω και καινούργια πράγματα. Να σου πω την αλήθεια μερικές φορές μου φαίνεται αδιανόητο το πώς οι άνθρωποι έχουν σταθερές και αγαπημένα και μένουν απλά εκεί. Γενικότερα αυτό στις τέχνες, όχι μόνο στην μουσική.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Βλέπω φουλ. Και με τα χρόνια εκτιμώ όλο και περισσότερο τον κινηματογράφο. Προσπαθώ να πηγαίνω στο σινεμά, αλλά λόγω χρόνου πολλές φορές βλέπω ταινίες από το σπίτι. Έχω αγοράσει μια πολύ καλή τηλεόραση, γιατί μου αρέσει η εικόνα, μου αρέσει να δω την φωτογραφία στην ποιότητα που την γύρισε ο εκάστοτε σκηνοθέτης. Δεν μπορώ για παράδειγμα να δω την τελευταία ταινία του Iñárritu (The Revenant) που του πήρε δυο χρόνια για να την γυρίσει με φυσικό φως και να την δω στο laptop. Δεν το δέχομαι. Είναι συγκλονιστική ταινία από πλευράς τεχνικών μέσων. Επίσης, αγαπώ πάρα πολύ τις ταινίες του Stanley Kubrick, γιατί κάθε μια από αυτές είναι σα να ανήκει σε άλλο κινηματογραφικό ρεύμα. 

Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να πω ότι έχω ενθουσιαστεί με τις ταινίες που έχω δει. Έχω κάπως ξενερώσει. Η τελευταία που είδα και ενθουσιάστηκα ήταν το Youth, του Sorrentino. Γενικά μου αρέσει πολύ ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ιδιαίτερα ο γαλλικός. Είναι τόσο ρομαντικοί από την φύση τους, δεν πασχίζουν γι’ αυτό. Δεν μου αρέσουν τα επιτηδευμένα γενικά. Και ο γαλλικός κινηματογράφος έχει μια απίστευτη φυσικότητα. Ταινίες χωρίς υπερπαραγωγές, που επενδύουν πολύ στους ανθρώπους, στις ερμηνείες, με χαρακτήρες ανθρώπινους με τα πάθη τους και τις ρωγμές τους. Πάλι τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει και τον ισπανόφωνο κινηματογράφο, ιδιαίτερα στα θρίλερ: La cara oculta, El orfanato, Nueve Reinas. Εξαιρετική αντίληψη πάνω σε αυτού του τύπου τις ταινίες. Πάντα όταν ακούω ισπανική ή αργεντίνικη ταινία την βλέπω. Γενικά αυτό που κάνω συχνά είναι ότι βρίσκω έναν σκηνοθέτη ή έναν ηθοποιό που μ’ αρέσει και από το IMDB ψάχνω και ακολουθώ την πορεία του. Επίσης, έχω μεγάλο πάθος με τα ντοκιμαντέρ και τις βιογραφίες, ιδιαίτερα τα μουσικά με ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω: Amy, What Happened miss Simone?, Talk to me Marlon, Ray Charles,  η ζωή του Elvis. Τρελαίνομαι με τους ανθρώπους με τέτοιο ταλέντο. Τους ανθρώπους που τραβάνε το βλέμμα, που καρφώνεσαι πάνω τους και δεν θες να σταματήσεις να τους κοιτάς.    

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Πολύ σπάνια θα την ανοίξω έτσι επί τούτου να δω κάτι. Δεν έχω και άποψη αναφορικά με το τι συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση, παρά μονάχα ότι ακούω μέσω δουλειάς. Ακούγεται άσχημο αυτό που λέω γιατί αυτή την στιγμή δουλεύω στην τηλεόραση. Αν μπορούσα να κάνω μόνο θέατρο ή μόνο κινηματογράφο νομίζω θα το προτιμούσα, όμως είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά στην Ελλάδα. Από την άλλη οφείλω να σου ομολογήσω ότι η εμπειρία της τηλεόρασης είναι πολύ σπουδαία. Η κάμερα, το πώς φαίνομαι, το που στέκομαι, το πώς γράφουν οι εκφράσεις μου. Το δε καθημερινό σίριαλ είναι μια σχολή από μόνο του και ήρθε στην ιδανική στιγμή για μένα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση από τεχνικής άποψης στο πώς ήμουν πριν ένα χρόνο και στο πώς είμαι σήμερα,. Πολύ μεγάλο σχολείο.     

ΘΕΑΤΡΟ: Είναι για μένα το σημείο αφετηρίας της υποκριτικής τέχνης. Όσο ζούσα στην Θεσσαλονίκη μου ήταν πιο δύσκολο να παρακολουθώ τις παραστάσεις που θέλω, γιατί κατά κανόνα ανεβαίνουν από Αθήνα οι πάρα πολύ εμπορικές. Εντάξει δεν λέω υπάρχει και μια πιο εναλλακτική σκηνή με ωραίες δουλειές από παιδιά που τελειώνουν σχολές και δημιουργούν ομάδες. Τώρα στην Αθήνα βλέπω όσο προλαβαίνω. Η τελευταία παράσταση που είδα εδώ είναι το «Αδαής και Παράφρων». Εξαιρετική δουλειά.

ΒΙΒΛΙΑ: Διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ. Τα βιβλία που έχω αγαπήσει τα έχω κάνει εικόνα και πολλές φορές ξενερώνω όταν μετά γίνονται ταινίες. Η φαντασία του καθενός είναι εξάλλου το ιδανικό. Αυτό τον καιρό διαβάζω Albert Camus. Επίσης, αγαπώ πολύ τον Kafka, τον Dostoyevsky, τον Επίκουρο, γιατί μου αρέσει πολύ ο δρόμος της φιλοσοφίας του, η πιο υλική του θεώρηση, ο τρόπος που αντιλαμβανόταν την πλάνη της θρησκείας (ναι είναι αλήθεια δεν τα πάω και πολύ καλά μαζί της). Επίσης, διαβάζω ποίηση: Χριστιανόπουλος, Καβάφης, Edgar Allan Poe. Έτσι, λίγο πιο «σκοτεινά» αναγνώσματα, αλλά μεταξύ μας νομίζω ότι αυτό στην τέχνη λειτουργεί. Εννοώ ότι η δημιουργία και η «σκοτεινιά» μου φαίνεται ότι ταιριάζουν. Στις καλοκαιρινές διακοπές αποζητώ συνήθως κάπως πιο χαλαρά αναγνώσματα και φέτος για παράδειγμα διάβασα αρκετά Jo Nesbo. Μπήκα πολύ εύκολα μέσα σε αυτόν τον κόσμο του μυστηρίου, είναι κάτι που με χαλαρώνει απίστευτα.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Τώρα δεν είμαι σε φάση Ευρώπης. Ενώ ξέρω ότι έχει πολύ ενδιαφέροντα μέρη να δεις και φυσικά δεν τα έχω δει όλα, νιώθω ότι δεν θέλω να συναναστραφώ με Ευρωπαίους πολίτες. Θέλω να γνωρίσω άλλους ανθρώπους και άλλους πολιτισμούς: Αφρική, Αμερική, Λατινική Αμερική, Ινδία, Κίνα. Θέλω να γνωρίσω ανθρώπους που όχι απλά δεν μου μοιάζουν αλλά θα μου πουν ένα τελείως διαφορετικό αφήγημα. Ένας από τους στόχους της ζωής μου είναι να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Και δεν μ’ αρέσει να λέω «ελπίζω», αλλά «θα το κάνω». Προσπαθώ να έχω στο πρόγραμμά μου ένα τουλάχιστον μεγάλο ταξίδι κάθε χρόνο. Επίσης, γυρίζω και την Ελλάδα, γιατί την θεωρώ μια πολύ όμορφή χώρα που έχει πραγματικά πολύ όμορφα μέρη να δεις.

INTERNET: Μου δίνει πολλά σαν μέσο. Έχεις όλη την πληροφορία στα χέρια σου, πραγματικά πολύ υλικό και ο καθένας μπορεί να διαλέξει ελεύθερα το πώς θα το διαχειριστεί. Μπορείς να κάνεις κακή χρήση και να το χάσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλα πράγματα. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι εθισμένη. Μ’ αρέσει, ασχολούμαι και προσπαθώ να διαφημίσω την δουλειά μου. Ας πούμε πριν από κάποια χρόνια έκανα στην Θεσσαλονίκη δικές μου παραγωγές και – μέσω των social media – ήταν ένας οικονομικός και έξυπνος τρόπος να το διαφημίσω. Όσο το ορίζεις εσύ και δεν σε ορίζει αυτό είναι ένα σπουδαίο εργαλείο.   

ΣΠΟΡ: Έχω μεγαλώσει μέσα στον αθλητισμό: Στίβο, χορό. Έχω ασχοληθεί με πολλά ήδη χορού: μοντέρνο, λάτιν, παραδοσιακούς όμως ξεκίνησα με το μπαλέτο, έκανα για δέκα χρόνια και το ευγνωμονώ γιατί έδωσε στο σώμα μου την βάση. Μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με το σώμα μου και το θεωρώ και βασικό κριτήριο της ψυχικής υγείας. Επίσης, τρελαίνομαι πολύ με τα σανίδια: κάνω kite, snowboard, wakeboard. Ο επόμενος μου στόχος είναι να μάθω windsurf. Πέρυσι, πέρασα όλη μου την χρονιά στην Κύπρο, δεν γυμναζόμουν και αισθανόμουν πιο βαριά, δεν ένιωθα ευεξία ή είχα χαζοτραυματισμούς. Είναι στενάχωρο να πονάς επειδή δεν γυμνάζεσαι. Οπότε προσπαθώ να είναι μέρος της ζωής μου. Θέλω να ξεκινήσω κάποιο χορό – συνέχεια προσπαθώ να δοκιμάζω καινούργια πράγματα για να βρω πραγματικά τι μου ταιριάζει. Μπορεί να έχω ήδη βρει πράγματα που μου αρέσουν αλλά θέλω συνεχώς να πληθαίνει η λίστα.

ΤΩΡΑ: Εδώ και δύο χρόνια είμαι στο καθημερινό σίριαλ του Star «9 μήνες». Είναι μια ελληνοκυπριακή παραγωγή, πέρυσι έζησα μερικούς μήνες στην Κύπρο για τα γυρίσματα και φέτος πηγαινοέρχομαι. Το σίριαλ πάει καλά, έχει μεγάλη απήχηση και στις δύο χώρες και για μένα είναι μεγάλο σχολείο. Επαγγελματική παραγωγή, με καθημερινά γυρίσματα, ανθρώπους που είναι στον χώρο για χρόνια. Μαθαίνω πολλά και εξελίσσομαι. Σαν άνθρωπος δεν θέλω να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Στόχος μου είναι να μαζεύω εικόνες και εμπειρίες, να περνάω χρόνο με αυτούς που έχουν ουσία για εμένα.