Ο Παύλος Χάπιλλος δεν είναι εδώ για να ανεχτεί την πατριαρχία και το μίσος που δέχονται οι queer άνθρωποι

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής τον Παύλο τον γνωρίζω πριν από το Masterchef. Έχουμε έναν κοινό κολλητό φίλο και τον είχα πετύχει σε parties και συγκεντρώσεις πριν γίνει ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και αγαπητούς συμμετέχοντες που έχουν περάσει ποτέ από το επιτυχημένο reality μαγειρικής. Ο Παύλος πήρε δημοσιότητα και έγινε viral για όλους τους σωστούς λόγους και αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο για έναν διαγωνιζόμενο σε reality παιχνίδι μαγειρικής ή και μη. Η ειλικρίνεια του στην τηλεόραση και η ενσυναίσθηση που έδειξε προς όλους τους ανθρώπους που δέχονται bullying και περιθωριοποιούνται σε συνδυασμό με το χιούμορ του και την αξιοπρέπεια του, τον ανέδειξαν σε darling των social media και αγαπημένο του κοινού.

Λίγους μήνες μετά το Masterchef και έχοντας ηρεμήσει από τον πανικό των πρώτων ημερών, τον πήγαμε για vegan πρωινό στο Anana στην Πραξιτέλους και τον ρωτήσαμε για όλα αυτά που μας έκαναν εντύπωση βλέποντάς τον στην TV. Spoiler: Συνεχίζει να μην μας απογοητεύει με όσα λέει. Απολαύστε τον.

Περίμενες όλη αυτή την ανταπόκριση που είχες από το κοινό μπαίνοντας στο MasterChef;

Όχι. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να με μισήσει κιόλας ο κόσμος, αλλά ούτε περίμενα να μην έχω καθόλου hate. Όσο ήμουν μέσα, νιώθω ότι δεν είχα haters. Τώρα έχω. Επίσης, δεν περίμενα να φτάσω και τόσο μακριά στον διαγωνισμό.

Γενικά σε ενδιαφέρει τι πιστεύει ο κόσμος για εσένα;

Δούλεψα πολύ για πολλά χρόνια για να μη με ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος, για να είμαι εγώ χαρούμενος με τον εαυτό μου. Δούλεψα πολύ σκληρά από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά οι άνθρωποι είμαστε γενικά κοινωνικά όντα και εγώ αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να ακούω την άποψη και την κριτική που μου κάνουν οι φίλοι μου ή αυτοί που με γνωρίζουν καλά. Στο internet είναι πολύ εύκολο να γράψεις κάτι κακό πίσω από μία οθόνη, αλλά αυτό δηλώνει περισσότερα πράγματα για σένα παρά για εκείνον που σχολιάζεις. Οπότε προσπαθώ να θυμάμαι ότι πολλά άτομα περνάνε δύσκολα και ψάχνουν ανθρώπους να ξεδώσουν ή να επιτεθούν, άρα όταν διαβάζω ένα hate comment σκέφτομαι ότι δεν έχει να κάνει απαραίτητα με μένα αυτό.

Άρα τα hate comments δεν σε αφορούν και δεν σε επηρεάζουν;

Με αφορούν και με επηρεάζουν, απλά προσπαθώ να μην τα αφήνω να με επηρεάζουν τόσο πολύ.

Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος πάνω σου;

Νομίζω ότι είναι ο αυτοσαρκασμός μου. Αν κοροϊδεύεις εσύ τον εαυτό σου, δεν αφήνεις περιθώριο στον άλλον να σε προσβάλλει. Για μένα ο αυτοσαρκασμός ήταν ένα όπλο που χρησιμοποιούσα από μικρός για να κατευνάζω τις ενοχές μου, επειδή είμαι ένας άνθρωπος ενοχικός, αλλά και σαν αποστασιοποίηση από την άποψη των άλλων. Επίσης δεν μπορώ να προσποιηθώ και νομίζω ότι αυτό έλειπε πάρα πολύ από την ελληνική τηλεόραση. Τα περισσότερα άτομα που είναι στη reality TV στην Ελλάδα είναι ψεύτικα και επιτηδευμένα, με περσόνες που έχουν φτιάξει πριν μπουν σε ένα παιχνίδι. Πριν μπω εγώ στο MasterChef ήξερα απλά τι μηνύματα ήθελα να περάσω, αλλά πέρα απ’ αυτό δεν είναι ότι έδινα σημασία στο πού είναι η κάμερα ή το τι λέω μπροστά στην κάμερα.

Πόσο εύκολο ήταν να διατηρήσεις την προσωπικότητά και το coolness σου σε ένα τηλεοπτικό προϊόν που έχει τόση πίεση και εγκλεισμό;

Ήμουν πολύ τυχερός που υπήρχαν κάποια άτομα στο MasterChef, όπως ο Παναγιώτης, η Μαργαρίτα και η Λία. Όλοι γνωρίζουμε ότι πρώτα έχουμε έρθει σε τηλεοπτικό προϊόν και μετά σε διαγωνισμό μαγειρικής, οπότε εμένα μου αρέσει και να δικαιολογώ τον κόσμο και να καταλαβαίνω τι υπάρχει πίσω από μία αρνητική συμπεριφορά. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που θα κάτσει να κράξει εύκολα, θέλω πολλά αποδεικτικά στοιχεία πριν πω κάτι για κάποιον.

Δεν το λέω για το κράξιμο απαραίτητα. Συχνά φαινόσουν χαρούμενος, άνετος. Είχες κάνει διαλογισμό για να μην επηρεαστείς από την ένταση γύρω σου;

Προσπαθούσα να ζήσω τη στιγμή και δεν σκεφτόμουν πολύ. Εκ των υστέρων πιστεύω ότι ήμουν πολύ αφελής μέσα στον διαγωνισμό. Κάτι το οποίο τελικά δούλεψε. Ζούσα τη στιγμή και ήμουν χαρούμενος που ήμουν εκεί και δεν σκεφτόμουν πέρα από το τι έχω να κάνω και πόσο ωραία είναι που περνάω αυτή την εμπειρία τώρα, όσο δύσκολη κι αν είναι. Πήγα με χαμηλότερες προσδοκίες για την απόδοση μου, οπότε όταν τις υπερέβη από τι πρώτες κιόλας εβδομάδες, δεν είχα κάτι να χάσω. Δεν πήγα ποτέ για να κερδίσω τον διαγωνισμό.

Ήταν συνειδητή επιλογή να εκφέρεις κινηματικό λόγο για την queer κοινότητα μπροστά στην τηλεόραση; Το έκανες στιγμιαία ή πήγες ξέροντας ότι θέλεις να μιλήσεις για το gay βίωμα, την καθημερινότητα που ζεις ως openly gay άντρας;

Ήταν και τα δύο. Εγώ μπήκα στο παιχνίδι ως μεγάλος φαν της τηλεόρασης και ειδικά της αγγλικής. Ήμουν και πολλά χρόνια στην Αγγλία και εκεί δεν υπάρχει τόσο ομογενοποίηση και τους αρέσει η διαφορετικότητα. Έλειπε πάρα πολύ αυτό, παρόλο που υπάρχουν open άτομα στην ελληνική τηλεόραση. Θεωρώ ότι είμαστε διαφορετικοί και είναι σημαντικό να μιλάμε για την διαφορετικότητα μας, γιατί έτσι βοηθάμε και όλους τους ανθρώπους που νιώθουν αντίστοιχα. Το point του gay κινήματος δεν ήταν πότε η ομογενοποίηση, δεν είναι να ενταχθούμε στο σύστημα, αλλά ήταν και είναι να δείξουμε στο σύστημα τα λάθη του και πώς καταπιέζει όλες τις κοινωνικές ομάδες που δεν είναι η πλειοψηφία. Για παράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης των gay ανθρώπων δεν βοηθάει μόνο αυτούς, αλλά και όλη την κοινωνία εν γένει. Οπότε πήγα συνειδητά, αλλά ταυτόχρονα κάθε φορά που γινόταν κάτι στο διαγωνισμό, εμένα σαν ευαισθητοποιημένο gay άτομο μου έκανε triggering και δεν μπορούσα να μην μιλήσω για αυτό. Όταν έκαναν bullying στον Κωστή, μου θύμισε τις δικές μου εμπειρίες και τι συμβαίνει και στα τρανς άτομα. Οπότε δεν μπορούσα να μην μιλήσω για αυτό.

Θεωρείς ότι οι αναγνωρίσιμοι άνθρωποι που έκαναν coming out στην Ελλάδα θα μπορούσαν να μιλήσουν περισσότερο για την κοινότητα και δεν το έκαναν;

Ναι. Το podcast του Φώτη Σεργουλόπουλου, το “Καλά τα κατάφερες” είναι καταπληκτικό, αλλά όταν ο Φώτης ήταν στην τηλεόραση δεν θεωρώ ότι είπε όσα θα μπορούσε να πει, αν με ρωτάς. Επίσης δεν θεωρώ ότι όλα αυτά που είπα εγώ είναι ριζοσπαστικά. Είναι αυτονόητα πράγματα, για τα οποία όμως κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μιλήσει μέχρι τώρα. Ακόμη και πέρυσι που ήταν η Δήμητρα στο MasterChef δεν είχε πει για τίποτα άλλο πέραν της γυναίκας της. Μιλούσε για ένα πολύ ετεροκανονικό όνειρο του τι σημαίνει να είσαι gay και δεν μιλούσε ούτε για bullying, ούτε για τον εξοστρακισμό που δεχόμαστε, δεν μιλούσε για τίποτα απ’ όλα αυτά που είμαι σίγουρος ότι έχει βιώσει και εκείνη στη ζωή της. Είναι σημαντικό να φέρουμε στην αντίληψη των τηλεθεατών ότι οι επιλογές τους έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην κοινωνία.

Θέλω να μου πεις τις εντυπώσεις σου για το gay βίωμα μεγαλώνοντας στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

Ευτυχώς από μικρή ηλικία ήμουν πολύ συνειδητοποιημένος και αυτό που έλεγα στον εαυτό μου είναι ότι για να νιώθω εγώ έτσι, τότε είναι φυσιολογικό. Μιλάω για το δικό μου, προσωπικό “φυσιολογικό”, γιατί δεν υπάρχει καθολικά “φυσιολογικό” ως έννοια. Βέβαια μερικές στιγμές έχω νιώσει ενοχές και ότι ίσως να ήταν πιο εύκολο αν ήμουν στρέιτ. Πλέον, εννοείται ότι δεν το λέω αυτό ποτέ. Διάβαζα πολλά πράγματα και ήμουν τυχερός γιατί τότε  που μεγάλωνα ήταν η αρχή του internet, οπότε ήξερα ότι δεν ήμουν μόνος και είχα κόσμο που μιλούσαμε online. Ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση στην ενηλικίωση.

Χρειζόμαστε περισσότερα celebrity coming out stories σαν κοινωνία;

Σίγουρα ναι, αλλά καταλαβαίνω ότι το coming out σε ένα πλατό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εμένα αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι εάν κάποιος είναι gay, δεν θέλει και δεν έχει κάνει coming out, τότε καλό είναι μην καταπιέζει τα δικαιώματα των υπολοίπων και να μην προσπαθεί να διώξει την ενοχή του κάνοντας ομοφοβικά σχόλια και δείχνοντας με το δάχτυλο όποιον είναι πιο θαρραλέος από εκείνον.

Διαβάζεις τα μηνύματα που σου στέλνουν online; Πες μου ένα που σ‘ έχει συγκινήσει περισσότερο και ένα που σε έχει κάνει να νιώσεις άβολα.

Διαβάζω σχόλια, αλλά δεν απαντάω σε αυτά. Λαμβάνω πολλά email και μηνύματα στο instagram, τα οποία τα φιλτράρει οπότε δεν καταφέρνω να τα διαβάσω όλα και βλέπω πολύ λίγα τελικά από αυτά που μου στέλνουν. Από τα πιο συγκινητικά ήταν αυτό που μου έστειλε μία κοπέλα, η οποία ονόμασε το παιδί της “Παύλο”. Για κάποιο λόγο μου άρεσε πάρα πολύ. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι “Παύλος” σημαίνει “μικρός και ταπεινός”. Τα μηνύματα που με συγκινούν περισσότερο είναι αυτά που μου λένε ότι “η μητέρα μου ή η γιαγιά μου με αποδέχτηκε περισσότερο αφού είδε εσένα”. Εγώ νιώθω ότι έχω καταφέρει να κάνω αυτό που ήθελα να κάνω και τώρα ακόμη και να με ξεχάσει ο κόσμος δε με νοιάζει τόσο.

Πες μου τι σε κάνει να νευριάζεις και να χάνεις το χιούμορ σου και αν συμβαίνει ποτέ αυτό.

Το χαμόγελο είναι και ένα είδος άμυνας. Γενικά είμαι άνθρωπος που έχω θέμα με το χώρο μου και μπορώ πολύ εύκολα να εκνευριστώ, αν νιώθω ότι εισβάλλεις σε αυτόν. Θέλω τον χρόνο μου, θέλω τον χώρο μου, δεν θέλω να έρχεσαι και να σχολιάζεις αυτό που κάνω. Αυτό είναι ένα πράγμα που μου το έκανε ο πατέρας μου πάντα και είναι πολύ triggering. Είναι ένας τρόπος να με φέρει στα όρια μου.

Πιστεύεις ότι αν σε αποδέχονται οι γονείς σου και γενικότερα το περιβάλλον σου τότε αυτό βοηθάει στην γενικότερη εξέλιξη ενός ανθρώπου; Η σχέση με τους γονείς θα μπορούσε να εξελίξει και να βοηθήσει ή να καταστρέψει την ανάπτυξη ενός queer ανθρώπου;

Για ένα queer άτομο δεν θεωρώ ότι η σχέση με τους γονείς του είναι αυτό που θα το κάνει να επαναπροσδιορίσει την κοινωνία γύρω του. Όμως η σχέση αυτή είναι πολύ σημαντική. Εγώ ακόμα το νιώθω. Τώρα έχω πάρα πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς μου, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Δεν είναι ότι μαλώναμε ποτέ, αλλά πολλές φορές με αγνοούσαν ή αγνοούσαν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για εμένα. Καταλάβαιναν, αλλά δεν ήθελαν να το συζητήσουν και έκαναν πως δεν υπάρχει. Καταλαβαίνω ότι το βίωμα της μητέρας μου την έκανε να μην μπορεί να κατανοήσει το δικό μου βίωμα. Το μήνυμα που ήθελα να περάσω είναι ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν μία προσπάθεια να καταλάβουν αυτό που ζουν και νιώθουν τα παιδιά τους και αν κάνουν αυτή την προσπάθεια θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Όλη αυτή η επιθετικότητα των γονέων προς τα γκέι άτομα περιέχει ένα κομμάτι προστασίας, αλλά τίποτα δεν περιέχει μεγαλύτερη προστασία από την αποδοχή και την αγάπη.

Εσύ εκπαίδευσες τους γονείς σου; Τους μιλούσες διαρκώς ανοιχτά;

Τους εκπαίδευσα με πίεση. Το πρώτο coming out έγινε στα 17. Στα 20, όταν πήγα να σπουδάσω στην Θεσσαλονίκη με τον αδερφό μου, τους έκανα μία συζήτηση και τους είπα ότι αυτό που μάθατε στα 17 μου ισχύει ακόμα. Στο δεύτερο έτος της σχολής εγώ χώρισα και δεν ήμουν καλά. Η μητέρα μου έπαιρνε τηλέφωνο τον αδερφό μου και αυτός της έλεγε ιστορίες για κοπέλες και όταν η μητέρα μου με έπαιρνε εμένα, εγώ της έλεγα ότι δεν ήμουν καλά. Σε κάποια φάση της έκανα ένα ξέσπασμα και της είπα ότι “ότι και να σου πω δεν θέλεις να το ακούσεις” και ότι “έχω χωρίσει με το αγόρι μου”. Μόλις ολοκλήρωσα υπήρχε σιωπή στο τηλεφώνημα. Νόμιζα ότι η μάνα μου είχε πεθάνει και τότε μου απάντησε πολύ γλυκά κι μου είπε ότι είναι δύσκολο για εκείνη να το συζητάει και ότι κάθε φορά πληγώνεται. Από εμένα είναι πολύ σεβαστό. Ήμουν και εγώ αρκετά ξεροκέφαλο παιδί. Μετά σε κάποια φάση έπαθα περιτονίτιδα και ήρθαν στην Θεσσαλονίκη και είδαν τους φίλους μου που ήταν όλοι gay, οπότε νομίζω ότι από τότε άρχισαν να νιώθουν κάπως καλύτερα. Έπειτα ζούσα μαζί με τον Paul στην Αγγλία και ήμασταν σαν παντρεμένοι και είχαμε πάει και μαζί στους γονείς μου στην Κύπρο και οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ τρομοκρατημένοι. Η αλήθεια είναι ότι δεν τους άφηνα πολλά περιθώρια.

Μετά την ανταπόκριση που είχε ο δικός σου λόγος στην TV, ένιωσαν περισσότερο υπερήφανοι, περισσότερο δεκτικοί σε σένα;

Δεν θεωρώ ότι δεν ήταν υπερήφανοι για μένα και πριν. Δεν ασχολούνται πάρα πολύ γιατί δεν βλέπουν τηλεόραση. Είναι λίγο στον μικρόκοσμο τους. Νομίζω ότι χάρηκαν με την ανταπόκριση του κόσμου, γιατί νομίζω ότι φοβόντουσαν πώς θα σχολιαστώ στην TV. Εγώ τους είχα προϊδεάσει για το τι θα κάνω στο παιχνίδι. Είναι πολύ καλοί, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο καταλαβαίνουν τι ακριβώς έκανα. Χαίρονται που είχε θετική ανταπόκριση όλο αυτό αλλά μέχρι εκεί.

Ποιον κριτή νιώθεις περισσότερο κοντά σου, είτε μαγειρικά, είτε για να μιλήσεις περισσότερο;

Του Κοντιζά του βγάζω όλα μου τα καπέλα γιατί ήταν ο πιο “σοβαρός” και ο πιο χαλαρός ταυτόχρονα μέσα στο MasterChef. Ο Κουτσόπουλος είχε πολύ πλάκα, ήταν πολύ αστείος και το ίδιο και ο Ιωαννίδης, ο οποίος πίσω από τις κάμερες είναι πιο χαλαρός. Ο Ιωαννίδης είναι ο πιο πλακατζής και κάνει περισσότερα dark jokes.  Τους αγαπάω όλους εξίσου. Δεν μιλάω με κανέναν γιατί όλοι έχουν πάρα πολλές δουλειές και δεν έχουμε κρατήσει επαφή, αλλά θα χαρώ να ξαναδώ οποιονδήποτε βρεθεί στο δρόμο μου.

Στο MasterChef απέδειξες ότι είσαι πολύ καλύτερος μάγειρας από όσο πιστεύεις κι εσύ ο ίδιος για εσένα. Τι να περιμένουμε μαγειρικά από σένα;

Aρχικά, με βλέπετε ήδη στο Breakfast @ Star. Εγώ θα ήθελα να κάνω ένα πιο διδακτικό μαγειρικό show. Θεωρώ ότι η μαγειρική έχει έναν αυτοσχεδιασμό και μια ελευθερία. Για  παράδειγμα στο YouTube ή και στο instagram θα ήθελα να κάνω ένα μαγειρικό show με drag queens. Όσον αφορά στην εστίαση σκέφτομαι να κάνω ένα καφέ με γλυκά και με πιο χαλαρά πιάτα, όπου κάποιος θα μπορούσε να έρθει και να δοκιμάσει πράγματα που έφτιαξα εγώ την ίδια μέρα. Δεν θα έχει σταθερό μενού. Θα έχει εποχιακές επιλογές. Θέλω να έχω λίγα και καλά πράγματα με προτεραιότητα την ποιότητα, παρά να προσπαθώ να πουλήσω όσο πιο πολλά μπορώ.

Θα μαγείρευες dinner για ένα αγόρι σε πρώτο ραντεβού;

Για να το ζήσεις αυτό πρέπει πρώτα να το κερδίσεις, οπότε σε ένα πρώτο ραντεβού δε νομίζω να μαγειρέψω, έχουμε πολύ δρόμο για αυτό.

Από την εμπειρία σου, το να δουλεύεις σε μία κουζίνα είναι πάρα πολύ σκληρό επάγγελμα;

Οι κουζίνες είναι ένα πάρα πολύ απαιτητικό περιβάλλον. Ο τρόπος που δουλεύουν τις κάνει αρκετά κακοποιητικές. Υπάρχει πολλή τοξική αρσενική ενέργεια σε αυτές. Ακόμη και οι γυναίκες που είναι μέσα στις κουζίνες πρέπει να είναι πιο μάτσο για να μπορούν αντεπεξέλθουν, όπως και σε όλα τα ανδροκρατούμενα επαγγέλματα. Για εμένα είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω, το να πάω να μπω μέσα σε μία κουζίνα. Θα ήθελα να ανοίξω δικό μου μαγαζί και να είναι όλα τα άτομα που δουλεύουν εκεί queer, να είναι πιο χαλαρό. Έχω ακούσει διάφορες ιστορίες από κουζίνες, ακόμα και να πετάνε καυτά τηγάνια. Είναι δύσκολο πράγμα η κουζίνα.

Ήταν αναζωογονητικό που κέρδισε το διαγωνισμό μια γυναίκα.

Ήταν πολύ αναζωογονητικό που κέρδισε τον διαγωνισμό, όχι απλά μία γυναίκα, αλλά η Μαργαρίτα συγκεκριμένα που αντιπροσωπεύει κάτι πάρα πολύ σωστό. Είναι γαμάτη τύπισσα.

Γιατί πιστεύεις ότι ενώ οι γυναίκες είναι παραδοσιακά καλύτερες στη μαγειρική στην πατριαρχική οικογένεια, όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουμε για έναν πάρα πολύ καλό chef συνήθως μιλάμε για κάποιον άντρα;

Όποιον σεφ και αν ρωτήσεις θα σου πει ότι έμαθε μαγειρική από τη μαμά του ή από τη θεία του, πάντως από μία γυναίκα. Υπάρχει αυτός ο μύθος ότι είναι μία δύσκολη δουλειά και δεν μπορούν οι γυναίκες να αντεπεξέλθουν, που στην ουσία είναι πατριαρχικό κατάλοιπο. Εγώ στο παρελθόν έχω υπάρξει σε μία εταιρεία όπου υπήρχε μία θέση για να την πάρει μία συγκεκριμένη γυναίκα και δεν την πήρε, επειδή υπήρχε πιθανότητα να μείνει έγκυος. Αυτό είναι ξεκάθαρα πατριαρχικό επειδή δεν υπάρχουν κοινωνικές παροχές ώστε να βοηθούν τις επιχειρήσεις να στηρίζουν τις γυναίκες όπως τους αξίζει. Για να υπάρχει ουσιαστική ισότητα πρέπει η πολιτεία να μπορεί να υποστηρίζει την ισότητα επίσημα. Και η κοινωνία πρέπει να υποστηρίζει τη γυναίκα ως επαγγελματία. Γι’ αυτό στις περισσότερες κουζίνες παγκοσμίως ηγούνται άντρες και όχι γυναίκες. Οι γυναίκες είναι εξίσου καλές chef με τους άντρες, αν όχι καλύτερες.

Πού χάθηκε η Κυπριακή προφορά σου Παύλο;

Είμαι άνθρωπος χαμαιλέοντας. Προσπαθώ ασυναίσθητα να μιμηθώ την προφορά των ανθρώπων που είναι γύρω μου. Ακόμη και στο Λονδίνο το πάθαινα αυτό, όπου έρχονταν οι Ιρλανδοί και μου μιλούσαν και μετά εγώ έπιανα την ιρλανδική προφορά. Δεν το κάνω επιτηδευμένα, αλλά εντελώς ασυναίσθητα.

Τι αλλά χόμπι έχεις πέρα από την μαγειρική;

Παίζω video games άρα είμαι gamer. Παίζω Nintendo που είχα απωθημένο από μικρός. Επειδή έβλεπα πολλή τηλεόραση και οι γονείς μου δε μας έπαιρναν πολλά παιχνίδια, θυμάμαι έπαιζα Nintendo στον γείτονά μας και από τότε έχω κολλήσει με παιχνίδια όπως το Zelda. Επίσης, έχω συλλογή από βινύλια, κυρίως 60s.

Με το MasterChef απέκτησες και ένα celebrity status. Πόσο σε ενδιαφέρει να διατηρήσεις αυτή την ιδιότητα;

Η τηλεόραση μου άρεσε πάρα πολύ. Όχι το celebrity status, αλλά η τηλεόραση σαν μηχανισμός. Το celebrity status δε με ενδιαφέρει τόσο πολύ και ούτε πήγα στον διαγωνισμό για να γίνω διάσημος. Για μένα είναι πιο σημαντικό να σκέφτομαι το μήνυμα που θέλω να περάσω παρά το πόσους followers έχω. Οπότε δεν πληγωθώ αν ξυπνήσω αύριο και δεν με θυμάται κανείς γιατί, όπως σου είπα και προηγουμένως, εγώ αισθάνομαι ότι τη δουλειά μου την έκανα. Η μαγειρική μου αρέσει πάρα πολύ. Πολλοί με ρωτάνε πού μαγειρεύω ή αν θα ανοίξω δικό μου μαγαζί. Ό,τι και να κάνω θέλω να το κάνω με τους δικούς μου όρους και στον δικό μου χρόνο για να μπορώ να ελέγχω και την ποιότητα.