Αγαπάει την νύχτα και δημιουργεί μπαρ φορτωμένα, ωδές στο παρελθόν και στην αχαλίνωτη φαντασία. Ο Άλεξ Πετράκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να απευθυνθείς όταν θέλεις να φτιάξεις ένα ρετρομαξιμαλιστικό μπαρ.
Η Βασιλική Παυλίδου και ο Κωνσταντίνος Τάσσης περνούν το χρόνο τους στον Ψηλορείτη φτιάχνοντας ένα όργανο που θα ψάξει καλύτερα το Big Bang. Πριν μιλήσουν στους Διαλόγους του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, «πέρασαν» μια βόλτα από την Popaganda.
Αυτός είναι ο τίτλος που ο ίδιος ο συγγραφέας διάλεξε για τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Θεοδόση Μίχο με αφορμή το νέο του συνταρακτικό βιβλίο, «Ολομόναχος». Διαβάζοντας θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοεί.
Ο Παναγιώτης Μένεγος τη συνάντησε στο περιθώριο της πρόσφατης συναυλίας της στην Αθήνα, επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για κλασική περίπτωση «δεν μπλέκεις».
Είναι αυτό που επέτρεψε στη δημοσιογράφο και θεατρική συγγραφέα να ολοκληρώσει, μετά το θάνατο της μητέρας της, το σπαρακτικό πεζό «Δέντρα, πολλά δέντρα», αποφεύγοντας την ευκολία του μελό και την παγίδα της αδιέξοδης αυτοαναφορικότητας.
Με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ξεπερνώντας τα Όρια» από την ομάδα του CineDoc, μιλήσαμε με την Βαρβάρα Φίλιου, την ελληνίδα πρωταθλήτρια της Ρυθμικής Γυμναστικής για να μας δείξει τον σκληρό, αθέατο κόσμο ενός υπέροχου αθλήματος.
Τι κι αν είναι βασανιστικό να θέτει διαρκώς νέα ερωτήματα στον εαυτό του; Ένας από τους πιο αξιέπαινους σκηνοθέτες των τελευταίων ετών μιλάει στον Θεοδόση Μίχο για όλα αυτά που προσπαθεί να λύσει μέσα από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις που ανεβάζει.
Ο διευθυντής πληροφορικής του Media Lab του ΜΙΤ, συνεργάτης του Nίκολας Νεγκροπόντε κι ένας από τους εφευρέτες του «λάπτοπ των 100 δολαρίων» μίλησε στη Λίνα Ρόκου για τη γενική τεχνητή νοημοσύνη, το μύθο του «τρελού επιστήμονα» και τον Αλέξη Τσίπρα.
O νέος Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Κούμι Ναϊντού, μίλησε αποκλειστικά στην Popaganda και την Ελένη Τζαννάτου, μια μέρα αφότου επισκέφθηκε τη Λέσβο. Όσα άσχημα και να δει, δεν παύει να πιστεύει ότι ο ακτιβισμός είναι διασκεδαστικός.
Ούτε για το πώς μεγάλωσε, ούτε για το πώς ζει στην Αθήνα, ούτε για το πώς είναι να τα παρατάς όλα για να γράψεις, ούτε για το πώς είναι με το ένα χέρι να μεγαλώνεις ένα παιδί ενώ με το άλλο αυτομαστιγώνεσαι γιατί δεν βρίσκεις την επόμενη σωστή λέξη.
Στα δέκατα γενέθλια του Second Skin, δε θέλει να ακούει ότι το κλάμπινγκ έχει ημερομηνία λήξης.
Στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η αλήθεια των Xaxakes, μιας μπάντας που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά πάντα έμοιαζε σαν να έπεσε στη γη από κάποιον άλλο, ακόμη πιο περίεργο πλανήτη.
