Ο Χρήστος βέβαια τρέχει και την Manifest by Mojo, εταιρεία παραγωγής του που έχει φέρει ονόματα που ποτέ κανείς Πατρινός δεν θα μπορούσε να δει χωρίς να πάει στην Αθήνα. «Το καλό με τις συναυλίες είναι πως κάνεις φίλους. Με τον Μάρκους των Parov Stellar είμαστε φίλοι έγραψαν και κομμάτι ειδικά για τον Mojo. Με τον Barry Ashworth μιλάμε στο τηλέφωνο και ξέρω οτι άμα πάω στην Αγγλία θα πάμε για μπίρες. Οι Archive έφαγαν μπουργιέτο σε ένα μαγειρείο που τους σέρβιρε ένας παππούλης 80 χρονών και έπαθαν πλάκα».
Τον ρωτάω αν η τελευταία συναυλία των Κόρε.Ύδρο. ήταν η καλύτερή του. «Η καλύτερη νομίζω ήταν με τους καλιφορνέζους Monophonics, ένα σχετικά άγνωστο -τότε- συγκρότημα που άφησε τριακόσια άτομα με το στόμα ανοιχτό και τα αυτιά ορθάνοιχτα. Σου λέω για άλλο επίπεδο τώρα, είναι 120-130 οι συναυλίες που έχω κάνει, αν είναι να ξεχωρίσω κάποια είναι αυτή. Απλά αυτοί ήταν όλη μέρα cool και ανέβηκαν με στόχο να τα σπάσουν, τι να σου λέω τώρα».
Την ώρα που συζητούσαμε, έπαιζε αναμετάδοση Στο Κόκκινο 105.5. Το ίδιο κάνει και με το Infowar του Άρη Χατζηστεφάνου κάθε Δευτέρα. «Η συνεργασία με το Κόκκινο 105.5 έγινε καταρχήν γιατί στην Πάτρα χρειάζεται οπωσδήποτε μια εναλλακτική ενημέρωση. Όταν ακούς μόνο Τράγκα, Πορτοσάλτε, Χατζηνικολάου κάτι δεν πάει καλά. Άκου και την άλλη άποψη και βγάλε τα συμπεράσματα σου. Ήταν και μια καλή επιχειρηματική κίνηση γιατί μέσω του Κόκκινου βρήκαμε καλύτερες πόρτες στα διαφημιστικά γραφεία της Αθήνας, το οποίο χρειαζόταν απαραίτητα. Αυτή τη στιγμή τα μεγαλύτερα μίντια της Πάτρας έχουν πρόβλημα να κρατηθούν, πόσο μάλλον ένας μικρός σταθμός σαν τον Mojo. Eίναι πολύ δύσκολο, όσο ακροαματικότητα και να’ χεις δεν πληρώνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Κι έχεις ένα λογαριασμό της ΔΕΗ που τα τελευταία δύο χρόνια έχει διπλασιαστεί».
Αυτό που θέλω να μάθω κι επιμένω είναι πως γίνεται να επιβιώσει πολιτισμικά ένας σταθμός και μια εταιρεία σαν την Manifest by Mojo. Αν μια κουλτούρα σαν της Πάτρας που είναι τελείως mainstream κι «ελληνάδικη» το σηκώνει. «Πολιτισμικά επιβιώνεις μόνο αν υπάρχει οικονομική υποστήριξη. Δυστυχώς είναι αλληλένδετα. Όταν ήταν καλύτερη η κατάσταση στην αγορά επιβιώναμε, τώρα είναι πολύ δύσκολα. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν στηρίξει, στηρίζουν και θα στηρίζουν τον Μojo γιατί τον γουστάρουν και τον αγαπάνε Έχω βρεθεί με διαφημιζόμενους που η δουλειά τους δεν έχει ως target group το κοινό του mojo, αλλά θέλουν να μας βοηθήσουν γιατί εκτιμούν αυτό που κάνουμε».
Και το target group του Mojo ποιοι είναι; «Ελεύθερα μυαλά, να δεχθούν καινούργιες μουσικές και όχι άνθρωποι που επειδή δεν ξέρουν κάτι δεν τους αρέσει – άνθρωποι που, θέλω να πιστεύω, σκέφτονται λίγο παραπάνω. Δεν ξέρω αν ακούγεται κάπως, αν είναι ελιτίστικο, αυτό αλλά αυτό είναι. Ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει, εμείς αυτό επιλέξαμε, τώρα αν είμαστε λίγοι… Δυστυχώς δεν υπάρχει σωστή μέτρηση ακροαματικότητας στην Πάτρα, μακάρι να έκανε καμία επιστημονική έρευνα το πανεπιστήμιο να μάθουμε επιτέλους πόσο είμαστε!».Λίγο πριν φύγω με ρωτάει εκείνος. «Το ξέρεις πως μέσα στις εκκλησίες οι παπάδες έκαναν κήρυγμα για τις εκλογές να μην ψηφίσουν του άθεους; Είδες το δελτίο του ΑΝΤ1;». Κι απαντάει μόνος του. «Είμαστε συντηρητικοί πολύ, είμαστε φοβισμένοι. Και έχω την αίσθηση πως αυτοί που δεν είναι φοβισμένοι δεν πολυσυμμετέχουν σε όλο αυτό γιατί έχουν καταλάβει πως δεν αλλάζει τίποτα. Και ρε γαμώτο πάμε με τα φρένα σπασμένα στον τοίχο».
Ο Χρήστος Συρίμπεης είναι προβληματισμένος χωρίς όμως να χάνει την αισιοδοξία του. Ο σταθμός, το μονάκριβο παιδί που το έχει πλάσει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του. Αγαπησιάρικος, κοινωνικός, πολύχρωμος, καλοπροαίρετος, 13 χρόνια διατηρεί ακριβώς την ίδια σέξυ αύρα του. Ένας χειροποίητος σταθμός που κρατάει γιατί το μεράκι που τον έφτιαξε δεν μετριέται σε χρήμα.
Το ραδιόφωνο που χωρίς το ίντερνετ δεν θα ήταν τίποτα άλλο εκτός απο κύματα και συχνότητες, είναι μαγικό γιατί σου ψιθυρίζει στο αυτί όταν κλείνεις τα μάτια και η καρδιά σου χτυπάει ακόμα. Και αν ένας άνθρωπος καταφέρει να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στα ραδιοκύματα του ραδιοφώνου του τότε η εκπομπή αξίζει όπως μια γλυκιά ανάμνηση. Βέβαια στην περίπτωση του Χρήστου η αγριοφωνάρα, η ώρα και η θεματολογία δεν βοηθάνε για φαντασιοκοπίες αλλά περισσότερο για να ακούσεις την πραγματικότητα. Όμως αν εξαιρέσεις την ώρα της εκπομπής του που είναι η μόνη που μπορεί να ακούσεις Rage Against The Machine, ο Μojo είναι μια ευλογία για τα αυτιά όσων δεν αντέχουν την απέραντη λαϊκοπόπ έρημο των επαρχιακών ερτζιανών. Και αν ισχύει πως η μουσική είναι αγάπη και είναι πάνω απ’όλα τότε όποιος έχει συντονιστεί για λίγο τότε σίγουρα θα έχει ακούσει, έστω και για λίγο, την αγάπη, και ας μην ακούει, έστω για λίγο, τις σκέψεις του που λένε και οι Τρύπες. Ελπίζω να τα εκατοστήσουν και ο Χρήστος και ο Mojo. Θα τους χρειαστούμε και τους δυο στις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Το Mojo Radio γιορτάζει τα 13α του γενέθλια, με καλεσμένους τους Dub Pistols, την Κυριακή 8 Ιουνίου στην πλαζ του ΕΟΤ Πάτρας με ελεύθερη είσοδο.
