Ο Άμλετ περιηγείται στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή του. Τα θέματα και τα μοτίβα του σαιξπηρικού έργου αποκαλύπτονται μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας. Στη διάρκεια ενός απογευματινού screen-mirroring, ο έρωτας, το πένθος, τα αντικαταθλιπτικά, ο θάνατος, η αυτοκαταστροφικότητα περιπλέκονται με μια αδιάκοπη και συνειρμική αναφορά στην ποπ ιντερνετική κουλτούρα, στα παιδικά animation, σε περιστατικά της επικαιρότητας.
Στο πλαίσιο τη συνθήκης που ζούμε, κάτι που με προβλημάτισε ιδιαίτερα ήταν η καθολικότητα με την οποία προβλήθηκε η υποχρέωση του «μένουμε σπίτι». Δεν έλαβε υπόψη ανθρώπους που δεν έχουν το προνόμιο να «μένουν σπίτι» (γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με έμφυλη βία, ΛΟΑΤΚΙ άτομα που κακοποιούνται στο οικογενειακό τους περιβάλλον, άνθρωποι που ζουν σε κλειστά camps προσφύγων, άτομα που εργάζονται, άτομα με βεβαρυμένο ψυχιατρικό ιστορικό κ.λπ.). Νομίζω πως γι’ αυτά τα άτομα πρέπει να μιλήσουμε τώρα, μέσω της τέχνης ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο έχουμε πρόσβαση στον δημόσιο λόγο. Αλλά και μετά το τέλος της καραντίνας, δεν θα ήθελα την επιστροφή στην «κανονικότητα» των αφηγημάτων, γιατί αυτή η «κανονικότητα» ήταν και πάλι προνόμιο μόνο λίγων.
Καλλιτέχνης: Ηλίας Αδάμ, Σκηνοθέτης, Τίτλος έργου: Άμλετ, A Desktop Performance, Έτος: 2020, Μέσο: Βίντεο, Copyright: Ηλίας Αδάμ, Γλώσσα: Ελληνικά και αγγλικά, Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ, Συνεργασία: Χριστίνα Μαυρομμάτη, Εμφανίζονται οι: Τζέο Πακίτσας, Στυλιάνα Ιωάννου, Σοφία Πριόβολου, Μουσική/τραγούδια που χρησιμοποιούνται: «Θα γίνω βασιλιάς», “The Night We Met”, “Toxic Ruski“, “Everytime”, “Stupid Love“
Το έργο αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του project ENTER, που αποτελεί μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση. H Στέγη και το Onassis USA δίνουν 120 ώρες σε καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, ώστε να δημιουργήσουν μέσα στο σπίτι τους μια σειρά από νέα πρωτότυπα έργα τέχνης που θα δώσουν φωνή στο σήμερα. Let’s ENTER.