Στα Νότια προάστια της Αθήνας, στη Γλυφάδα, ένας πρώην χώρος εστίασης επανασχεδιάστηκε με στόχο να φιλοξενήσει ένα εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά, το L.A.M.P (Learning Ability Means Playing). Η αρχιτεκτονική μελέτη της Χριστίνα Βούτου επιχειρεί τη δημιουργία ενός χώρου, κάθε στοιχείο του οποίου θα αποτελεί αφορμή για εξερεύνηση, παιχνίδι και μάθηση και γι’ αυτό βραβεύτηκε στα BIG SEE design awards 2019.
Το λειτουργικό πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο αίθουσες διδασκαλίας και δύο αίθουσες παιχνιδιού για παιδιά 1-3 ετών και 3-10 ετών αντίστοιχα, και επιμέρους χώρους όπως το κυλικείο, η γραμματεία και τα γραφεία. «Έχοντας αυξημένες ανάγκες σε χώρους διδασκαλίας, παιχνιδιού και χαλάρωσης, αξιοποιήθηκε το σύνολο του ισογείου για κύριες λειτουργίες, όπου βασικός χρήστης είναι τα παιδιά, ενώ τοποθετήθηκαν στον όροφο χρήσεις γραφείων για το προσωπικό», εξηγεί η αρχιτέκτονας.
Βασικά κριτήρια στη διάταξη των κύριων χώρων αποτέλεσαν η ύπαρξη φυσικού φωτισμού, η άμεση πρόσβαση στον εξωτερικό υπαίθριο χώρο και η αξιοποίηση των δεδομένων υψών. «Στον μπροστά χώρο τοποθετήθηκαν οι αίθουσες παιχνιδιού αξιοποιώντας το υφιστάμενο διώροφο ύψος με παιχνίδια όπως η αναρρίχηση και οι “σπηλιές” ενώ στον πίσω χώρο που είχε συμβατικό ύψος ορόφου τοποθετήθηκαν οι αίθουσες διδασκαλίας».
Ο σχεδιασμός της Χριστίνα Βούτου εισάγει έννοιες όπως η διαφάνεια, η κίνηση του βλέμματος, η δυναμική των αρχιτεκτονικών στοιχείων. «Αντί τοίχων ο διαχωρισμός των επιμέρους χώρων επιλέχθηκε να γίνει με ξύλινα στοιχεία μεγάλου πάχους που αφενός εξυπηρετούν τις αυξημένες ανάγκες αποθήκευσης του παιδότοπου με lockers, συρτάρια, ράφια κι αφετέρου δημιουργούν στο εσωτερικό τους χώρους παιχνιδιού, ένα παιχνίδι σκιών και ανάπαυσης με τις “φωλιές” και τα καθίσματα».
Ανοίγματα πάνω στις ντουλάπες επιτρέπουν στον επισκέπτη από τους κοινόχρηστους χώρους να παρακολουθεί τη δραστηριότητα μέσα στις αίθουσες χωρίς η παρουσία του να αποσπά την προσοχή των παιδιών. «Ταυτόχρονα η επαναλαμβανόμενη χρήση των ανοιγμάτων αυτών επιτρέπει την κίνηση του βλέμματος ανεξάρτητα από την κίνηση του σώματος στο χώρο». Πέραν των σταθερών διαχωριστικών στοιχείων από ξύλο, κινητά στοιχεία όπως κουρτίνες και συρόμενα πανέλα ορίζουν διακριτές υποενότητες μέσα στους ίδιους χώρους.
Η δομή του χώρου απλώνεται προς το εξωτερικό υπαίθριο τμήμα μεταφέροντας τις αναλογίες και τη γεωμετρία από μέσα προς τα έξω. Τον ρόλο των διαχωριστικών στοιχείων εδώ παίρνουν στοιχεία πρασίνου που αποτελούν και αντικείμενο δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά.
