Είναι τόσο κακό να εξαγοράσουν ξένοι κολοσσοί το εθνικό μας χρέος;

 Έπεσε το μάτι μου πρόσφατα σε μία μελέτη, βάσει της οποίας, αν το ελληνικό χρέος συνεχίσει να αποπληρώνεται σύμφωνα με το ισχύον “deal”, τότε το 2049 θα είναι η πρώτη χρονιά που η χώρα μας δεν θα χρειαστεί να καταβάλλει ούτε ευρώ στους δανειστές της. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί. Οικονομολόγος ή μέντιουμ δεν είμαι, όμως ένα κράτος που δανείζεται για να αποπληρώσει παλαιά δάνεια, δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν ιδιώτη που κάνει το ίδιο για τα δάνεια και τις πιστωτικές του. Με δεδομένο δε ότι οι ιδιώτες αυτοί οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή (όχι οι ίδιοι δηλαδή αλλά οι αντιλήψεις που είχαν υιοθετήσει), δεν θα μου κάνει εντύπωση αν και η χώρα κάνει το ίδιο με τους οργανισμούς που τη «στηρίζουν» οικονομικά.

Η χώρα χρειάζεται μια «έκρηξη». Μια έκρηξη επιχειρηματικότητας η οποία θα μπορούσε να συμβεί με την αμέριστη συμπαράσταση της Τεχνολογίας και της αγοράς της και πάνω σ’ αυτό είναι που θέλω να σπεκουλάρω. Είχε ακουστεί πριν λίγο καιρό μια μπούρδα: να γίνει ένα άνοιγμα προς εταιρείες Τεχνολογίας με προσφορές από τις οποίες και οι δύο πλευρές θα έβγαιναν ωφελημένες: οι εταιρείες θα έριχναν λεφτά εξαγοράζοντας τμήματα του ελληνικού χρέους και το κράτος σε αντάλλαγμα θα τους παρείχε φοροελαφρύνσεις τέτοιες ώστε αυτές να εγκατασταθούν στη χώρα μας. Η Ελλάδα χρωστάει αυτή τη στιγμή περίπου 330€ δισ., ένα ποσό που μέρα με τη μέρα αυξάνεται. Αν συνυπολογίσει κανείς τα αποθεματικά της Apple, της Microsoft, της Google, της Cisco και της Oracle, των πέντε πλουσιότερων τεχνολογικών εταιρειών δηλαδή, φτάνει τα $430 δισ. ή αν προτιμάτε 382€ δισ.. Οι πέντε τους δηλαδή μας ξεχρεώνουν και μένει και καβάτζα. Ε, και αν τα δώσουμε και «ντούκου», Θεσμοί, ΕΚΤ και ΔΝΤ θα μας κάνουν μια καλύτερη τιμή…

Πέραν του κωμικού του πράγματος όμως, σας καλώ να αναλογιστείτε μερικά πραγματάκια. Τόσες και τόσες χώρες παρέχουν φοροελαφρύνσεις σε συγκεκριμένους κλάδους, προκειμένου να προσελκύσουν κεφάλαιο αλλά και τεχνογνωσία στα μέρη τους. Κάποτε η Καλιφόρνια των ΗΠΑ ήταν παράδεισος για τις εταιρείες Τεχνολογίας και gaming. Πλέον, οι «φτασμένες» εξ αυτών, εκείνες που δεν ενδιαφέρονται για το “socializing”, αποδημούν μαζικά προς Καναδά μεριά, βλέποντας την κυβέρνηση της χώρας να τις υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες (και μηδενικούς φόρους). Γιατί λοιπόν και η χώρα μας να μην επενδύσει σε κάτι τέτοιο; Σύμφωνοι, θα χάσει από τους φόρους που όμως επί του παρόντος δεν έχει αλλά την ίδια στιγμή θα έχει προσελκύσει χιλιάδες άτομα στη χώρα, θα έχει συμβάλλει στη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας για τον εγχώριο πληθυσμό και θα έχει θέσει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής Σίλικον Βάλεϊ.

Αμ πώς νομίζετε ότι χτίζονται τα δίκτυα; Η πρώτη κίνηση είναι να πειστούν να έρθουν οι «μεγάλοι» παίκτες. Εταιρείες με το κύρος και το πρεστίζ μιας Google, μιας Microsoft και μιας Apple, θα αποτελέσουν τους «κράχτες» ώστε γύρω τους να μαζευτούν σαν σμήνος κι άλλα, μικρότερα αλλά εξόχως σημαντικά ονόματα. Και εδώ που τα λέμε, ποιος νομίζετε ότι δεν θα ήθελε να δουλεύει σε μία χώρα όπως η Ελλάδα; Ο συνδυασμός ήλιου, θάλασσας και ωραίων Μεσογειακών τύπων, δεν βρίσκεται εύκολα. Προσθέστε και τη στρατηγική θέση της χώρας μας και φανταστείτε τη σαν ένα σταυροδρόμι μεταξύ Μέσης Ανατολής, Αφρικής και Ευρώπης (η περιοχή που αποκαλείται EMEA δηλαδή). Δεν είναι και δύσκολο και σίγουρα, οι Τούρκοι που επίσης καλοβλέπουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο –αλλά δεν είναι σε θέση να το υλοποιήσουν για άλλους λόγους- δεν έχουν κάτι παραπάνω από εμάς.

Γνωρίζω φυσικά πως αυτό το σενάριο συγκεντρώνει μηδενικές πιθανότητες να συμβεί για πολλούς λόγους –ας πούμε, τις εμπλεκόμενες εταιρείες δεν νομίζω να τις έχει ρωτήσει κανείς. Αν προσφερόταν στο στοίχημα, η επαλήθευσή του θα επέτρεπε σε κάποιον να αγοράσει ιδιωτικό τζετ με μια τσίχλα. Δεν είναι όμως λιγότερο σοβαρό απ’ όλα εκείνα που παρουσιάζονται σαν πιθανά, έτσι;