Το Σκριπερό είναι ένας οικισμός περίπου 500 κατοίκων, τουλάχιστον σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, στο βορειοδυτικό τμήμα της Κέρκυρας. Δεν είναι παραθαλάσσιο αλλά σε κοντινή απόσταση από τις παραλίες της Παλαιοκαστρίτσας. Είναι γραφικό χωριό, με παραδοσιακά κερκυραϊκά σπίτι της υπαίθρου και στενούς δρόμους, ο κεντρικός μάλιστα σε ένα σημείο στενεύει τόσο που υπάρχει φανάρι από τις δύο άκρες τις εισόδου στο χωριό ώστε να μη συμπέσουν αυτοί που έρχονται από τη μια με αυτούς που έρχονται από την άλλη γιατί πολύ απλά δε θα χωράνε.
Όλα τα παραπάνω ωραία και καλά και τυπικά ενός κερκυραϊκού χωριού αλλά άλλο είναι το κόκκινο φωτάκι που αναβοσβήνει πάνω στον χάρτη για να σας τραβήξει την προσοχή στο Σκριπερό. Τι συμβαίνει εδώ λοιπόν;
Λίγο πριν την είσοδο του χωριού μια ταμπέλα με το σχέδιο ενός βατράχου και από κάτω την ονομασία του οικισμού μας υποδέχεται. Τι σημαίνει αυτό; Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Ιταλοί κατακτητές έφεραν την κατανάλωση των βατράχων ως φαγητού, τους μαγείρευαν είτε μπιάνκο (δηλαδή με άσπρη σάλτσα) στην κατσαρόλα ή τηγανητούς. Τελείωσε η κατοχή αλλά οι κάτοικοι του Σκριπερού κράτησαν το έδεσμα και το πρόσθεσαν στην κουζίνα τους.
Κάθε χρόνο στις 13 Αυγούστου, στην αυλή του κτιρίου της φιλαρμονικής –ναι, το Σκριπερό έχει φιλαρμονική με έτος ιδρύσεως το 1909- στο βενετσιάνικο αρχοντικό Μάρκη, πραγματοποιείται το τοπικό πανηγύρι. Εκτός από κατσίκια και χοιρινά σουβλάκια μπορείτε να δοκιμάσετε καρλάκους, έτσι λέγονται οι βάτραχοι στα κερκυραϊκά, και συγκεκριμένα τηγανητά βατραχοπόδαρα που τηγανίζουν επί τόπου οι νοικοκυρές. Αξίζει να σταθείτε στην ουρά για να δοκιμάσετε αυτό το μεζέ, που φέρνει πολύ στον νου κρέας κοτόπουλου.
Άλλωστε, και το πανηγύρι το ίδιο δεν είναι και το πιο τυπικό που μπορείς να πετύχεις σε ελληνικό νησί. Αρκετά μετά τα μεσάνυχτα κι αφού είχε παίξει το «Φεγγάρι κάνει βόλτα» και ό,τι άλλο είναι must σε πανηγύρι βρεθήκαμε να ακούμε από την ορχήστρα Σάκη Ρουβά δίνοντας στην όλη φάση έξτρα πόντους καλτ.