Λος Αντζελες Εμπιστευτικό

Για τη ζωή στο LA.

Αν θες ν’ ασχοληθείς με τα καλλιτεχνικά στο Λος Άντζελες θα “υποφέρεις”. Αυτός είναι ο κανόνας, ωστόσο θεωρώ ότι είναι η καλύτερη πόλη για να “υποφέρεις”. Μένω ήδη 10 χρόνια στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Σπούδασα θέατρο και μουσική στο Σαν Φρανσίσκο, -εκεί έζησα πέντε χρόνια και μετά ήρθα στο Λος Άντζελες για να κάνω μια ταινία και ξέμεινα. Eίμαι πεντέμιση χρόνια εδώ και μου αρέσει αυτή η τεράστια περιοχή που σου δίνει πολλές επιλογές. Σε μία ώρα μπορείς να είσαι στην απόλυτη έρημο, στο Joshua Tree, σε μισή ώρα για μπάνιο στον ωκεανό και σε άλλη μια ώρα στο βουνό που έχει χιόνι και μπορείς να κάνεις σκι. Το κλίμα είναι αρκετά καλοκαιρινό και η ζωή εδώ δεν είναι πιο ακριβή από την Αθήνα. Σε πολλά σημεία μάλιστα είναι φθηνότερη. Είναι ιδανική πόλη για αυτούς που θέλουν να ταξιδέψουν, να γράψουν, να ηχογραφήσουν.

Για την Αθήνα που της λείπει.

Η νύχτα της Αθήνας έχει ένα πολύ ρομαντικό ντεκαντάνς που νομίζω οτι δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού. Στην Αθήνα μεγάλωσα και είναι πολλά τα αθηναϊκά  που συνδέονται με τη ζωή μου και δε μπορώ να τα ξεχάσω. Την πόλη αυτή εξακολουθώ να τη βλέπω σαν κομμάτι δικό μου παρόλο δεν ζω εκεί για πάνω από δέκα χρόνια. Την βλέπω με πολύ ρομαντισμό. Ακόμα και τώρα με την κρίση μου βγάζει μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, ειδικά το βράδυ. Την ημέρα αλλάζει το σκηνικό. Μου λείπουν πάρα πολύ οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένεια και οι φίλοι μου. Η καρδιά μου είναι εκεί και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κλήσεις στο Skype και στο τηλέφωνο.

Για το “τέρας” Πατσίνο.

Η δασκάλα της υποκριτής μου γνώριζε τόσο τον Πατσίνο όσο και την casting director του. Τότε, πριν τέσσερα περίπου χρόνια, γινόταν ένα casting για την τη Σαλώμη του Όσκαρ Γουάιλντ που ο ίδιος ήθελε να την κάνει θεατρικό και ταινία. Έψαχναν μια κοπέλα που να μιλά μια αρχαία γλώσσα και ο Πατσίνο με διάλεξε για να παίξω έναν μικρό ρόλο στο θεατρικό. Δεν ήταν θεατρικό με την έννοια που το έχουμε στο μυαλό μας, θύμιζε περισσότερο stage reading. Σαν άνθρωπος είναι απλός, πολύ αστείος και θερμός. Εκείνη την εποχή είχε ξανθιές ανταύγειες. Μι μέρα πήγαμε στην έρημο για κάτι γυρίσματα. Μάζεψε όλο το crew και όλοι μαζί παρέα είδαμε τον Σημαδεμένο. Είχε βγει σε remastered ήχο, λίγες μέρες πριν, και το είδε μαζί μας. Το να βλέπεις αυτή την ταινία με τον Πατσίνο είναι μια μοναδική εμπειρία που δεν τυχαίνει σχεδόν ποτέ”.

Για το David Lynch Foundation.

Το David Lynch Foundation είναι, επί της ουσίας, μια κολεκτίβα όπου επικεφαλής είναι ο Λιντς. Στο ρόστερ της έχει καλλιτέχνες που ασχολούνται κυρίως με το θέατρο και τη μουσική. Από τα έσοδα ένα μικρό κομμάτι πάει στους δημιουργούς και το μεγαλύτερο πάει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ένας από τους βασικούς σκοπούς του ιδρύματος είναι η διάδοση του υπερβατικού διαλογισμού. Τώρα έχει πάρει μπρος το μουσικό τμήμα και μάλιστα τον Νοέμβριο θα έχω τέσσερα σόου στο ραδιόφωνο του DLF, ένα την εβδομάδα όπου θα παρουσιάσω τέσσερα κομμάτια μου. Ένα κάθε βδομάδα. Ο Λιντς είναι ωραίος τύπος. Ασχολείται με τη μουσική, το διαλογισμό και το Foundation. Δεν κάνει πλέον ταινίες.

Για την underground σκηνή του LA.  

Η πόλη επειδή είναι τεράστια έχει πολλά κέντρα και όχι ένα. Έτσι, ανάλογα με το που είσαι, θα ακούσεις και διαφορετικά πράγματα. Στο ανατολικό LA, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το underground της hip hop μουσικής, της ηλεκτρονικής, του experimental. Εκεί ζουν και δημιουργούν οι περισσότεροι μουσικοί. Τώρα στα πάνω τους είναι ο Gaslamp Killer, που συνεργαζόμαστε τόσο στο άλμπουμ του όσο και στο δικό μου, ο Flying Lotus και το καινούριο enfant gâté της φάσης, ο Thundercat. Στο ΛΑ αν δούνε ότι αξίζεις, θα κάνεις κάτι. Στο δυτικό ΛΑ τα πράγματα είναι πιο πλούσια, πιο posh. Εδώ ας πούμε ο Κέντρικ Λαμάρ είναι αυτός που ακούγεται περισσότερο.

Για την…Ελένη Χαρμπίλα.

Είναι σα να έχεις ένα στυλό, να το βουτάς στο μελάνι, να το κρατάς πάνω από μια σελίδα και να αφήνεις μια σταγόνα να στάξει. Η σταγόνα στάζει και εξαπλώνεται. Είναι σαν να έχουν όλα κοινή αφετηρία. Και η μουσική και η υποκριτική και το γράψιμο. Το θεωρώ, όλο αυτό, ως έκφραση του ίδιου πράγματος με τη διαφορά να είναι στο ότι στην μουσική και στο γράψιμο είσαι σκηνοθέτης του ίδιου σου του εαυτού. Γράφεις το δικό σου σενάριο. Στην υποκριτική έχεις ολόκληρη ομάδα από πάνω για να σου δίνει εντολές.

Για τη νέα της δισκογραφική δουλειά.

Το άλμπουμ μου θα βγει κυκλοφορήσει στις αρχές του 2014 και θα έχει διάφορες συνεργασίες μέσα. Σε ένα κομμάτι έχω συνεργαστεί με τον Άντζελο Μπανταλαμέντι, σε ένα άλλο με τον Carmen Rizzo (που έχει κάνει παραγωγή σε δουλειές των Massive Attack και Αλάνις Μορισέτ μεταξύ άλλων), με τον Gaslamp Killer και άλλους. Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ, πιο κινηματογραφικό και μελωδικό από το προηγούμενο, πιο σκοτεινώ με περισσότερο πιάνο και φυσικούς ήχους. Είναι ένας ωραίος αχταρμάς. Αναρωτιέμαι βέβαια αν όλα αυτά δένουν μεταξύ τους. Είναι όμως η δουλειά που θέλω να παρουσιάσω.

Για την επαγγελματική της πορεία.

Έχω κάνει διάφορα voice overs, έκανα μάλιστα και για το παιχνίδι Diablo που είναι ένα από τα πιο πολυαγορασμένα στο χώρο του gaming και θα συνεχίσω να κάνω σπικάζ. Επίσης έπαιξα σε μια ταινία, στο μικρού μήκους Exist του Βαγγέλη Τουγλού που θα παιχτεί στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας και θέλω να κάνω άλλη μία εδώ πέρα με κάτι Ελληνοαμερικανούς αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα το μπάτζετ. Οπωσδήποτε θα συνεχίσω να είμαι στο David Lynch Foundation και θα βγάλω το άλμπουμ.

http://youtu.be/Mgdql3-6aVg

* Ακολουθήστε την Kid Moxie στο twitter.