Περπατάμε στο μεγάλο κήπο μας.

Ο ένας τον άλλο ακουμπάμε με ερεθίζουν τα φιλιά μας ντρέπομαι όμως να του πω «αγάπη μου».

Γιατί; Γιατί; Τι θα φάμε το βράδυ;

Κάτι ελαφρύ με λίγο λάδι.

Ντρέπομαι όμως να του πω «αγάπη μου».

Γιατί; Γιατί; Κοιτάζω προς τα εκεί.

Ικετεύω ένα καναρίνι το αεράκι διαπερνώντας την αγριοτριανταφυλλιά μας μου ψιθυρίζει πώς να του πω το «σ`αγαπώ».

Στην αγκαλιά μας στα φιλιά μας στον έρωτά μας.

 – Λένα Πλάτωνος/Σαββίνα Γιαννάτου, «Ντρέπομαι» (Αναπνοές – Lyra, 1987)