Κάνοντας τατουάζ στην Κω

Πριν και πάνω απ’ όλα ο ωραίος αυτός καλλιτέχνης είναι ζωγράφος. Ζωγραφίζει από πολύ μικρή ηλικία. Αγαπούσα πολύ να τον βλέπω –αυτά τα δυο τρία χρόνια που μου είναι γνωστός- με τα σύνεργα του στον δρόμο και τα εκκεντρικά ρούχα του , την τραγιάσκα του, τα φαρδιά παντελόνια, το ανέμελο στυλ του. Ήταν η εικόνα ενός διαφορετικού ανθρώπου που έδινε ακόμη και με τις ενδυματολογικές επιλογές του άλλο χρώμα στο τοπίο της ομοιομορφίας της καθημερινότητας μας. Η ζωγραφική είναι το μεγάλο πάθος του και θα μπορούσα να γράψω ένα άλλο κείμενο γι’ αυτό. Ο δάσκαλος του Γιάννη στην ζωγραφική είναι ένας πολύ γνωστός στην Κω καλλιτέχνης. Ο Αντρέας Κανάνης.

Στα δώδεκα του χρόνια ο Γιάννης ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα , ηλεκτρική και κλασική. Αργότερα πορώθηκε με τη ροκ μουσική και έφτιαξε μαζί με φίλους του μια μικρή μπάντα με το όνομα Poets of the Fall, ποιητές της πτώσης. Καμμιά φορά όταν περνάω απ’ το tattoo shop τον ακούω να παίζει με μοναδικό τρόπο άγριες μελωδίες, νευρώδεις. Με το συγκρότημα τους ταξίδεψαν στην Σκανδιναβία και την Ολλανδία. Έφτασαν έως και να παίξουν μαζί με τους Blind Guardian. Απ’ όσα κατάλαβα απ’ τα λεγόμενα του η ηλικία των δεκαοχτώ είναι ένα σημαντικό ορόσημο για την προσωπική του αφήγηση. Θα γνωρίσει και θα μαθητέψει δίπλα στον Bob Tyrrell, ένας πολύ διάσημος tattoo artist, μια αναζήτηση του έργου στο Google θα σας πείσει. Η μαθητεία είχε για θεματικούς άξονες ευρύτερα το σχέδιο και πιο ειδικά την μετάβαση απ’ την ζωγραφική του καμβά στην ενσώματη εκδοχή των εικονιζόμενων.

Ο Γιάννης παρακολούθησε στις Βρυξέλλες κάποια σεμινάρια δερματολογίας για να μπορέσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τα τατουάζ. Συνήθως τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στη συγκεκριμένη τέχνη είναι φυτικής προέλευσης. Πρέπει όμως να λαμβάνονται κάποια μέτρα προστασίας για να αποφευχθούν πιθανές αλλεργικές αντιδράσεις ή τυχόν κρυώματα από την περιστασιακή ανοσοκαταστολή κατά τη διάρκεια της εργασίας πάνω στο δέρμα. Μετά και απ’ αυτά τα μαθήματα έμεινε στην Ολλανδία για περίπου πέντε χρόνια. Το Άμστερνταμ ήταν η νέα του βάση. Εργαζόταν στο εργαστήρι Henky Penky. Από εκεί πήγαινε σαν guest artist και σε άλλα ευρωπαϊκά κέντρα δερματοστιξίας. Εξακολουθεί να επισκέπτεται σαν guest όλα τα tattoo shops που τον προσκαλούν. Λίγο καιρό μετά τις συναντήσεις μας θα έφευγε εκτός Ελλάδας για ένα τέτοιο δημιουργικό ταξίδι.

Αν και υπάρχει ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα τατουάζ στην Ελλάδα, λίγοι είναι οι καλλιτέχνες που ενημερώνονται για τις νέες τάσεις στα σχέδια, για την εξέλιξη των υλικών για την πραγματοποίησή αυτών των σχεδίων και για τις τεχνικές του στιγματισμού του δέρματος. Οι περισσότεροι πελάτες του Γιάννη σπανίως ζητάνε κάποιο προσχεδιασμένο θέμα. Κάθε συνάντηση με κάποιον είναι και η απαρχή μιας συνεργασίας. Ο επισκέπτης του μαγαζιού θα συζητήσει με τον καλλιτέχνη για την ιδέα που έχει, περιγράφοντάς την και όχι ορίζοντάς την επακριβώς. Ο Γιάννης είναι πολύ ανοιχτός στον διάλογο με τον ενδιαφερόμενο για την δερματοστιξία. Το τατουάζ είναι κάτι πολύ προσωπικό. Ένα πράγμα σχεδόν ιερό Οι επιπόλαιες προσεγγίσεις στην επιτέλεση μιας τέτοιας δημιουργίας απορρίπτονται και η συζήτηση προσανατολίζεται προς την εμφάνιση ως μόνης προϋπόθεσης για το ευφάνταστο χάραγμα της συνειδητής πίστης στο συνεργατικό εγχείρημα.

Απ’ τον Γιάννη έμαθα ότι οι άνθρωποι χτυπάνε τατουάζ αντιπροσωπευτικά για την ταυτότητα τους. Τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά τους. Άλλοι μπορεί να του ζητήσουν να χρωματίσει το σώμα τους με εικόνες από την ζωή τους. Πιο πολύ από την οικογενειακή τους ζωή. Θέλουν τα πρόσωπα των παιδιών τους για πάντα ανεξάλειπτα πάνω τους. Πελάτες θα ζητήσουν να γίνουν δερματοστιξία τα θρησκευτικά τους πιστεύω και οι πολιτικές πεποιθήσεις τους. Σύμβολα όπως ο σταυρός, η μορφή του Χριστού, πατριωτικά εθνόσημα, η ελληνική σημαία, η αρχαία περικεφαλαία των Σπαρτιατών πολεμιστών είναι περιζήτητα και εδώ και χρόνια σταθερά στην συγκεκριμένη αγορά μοτίβα. Υπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν φράσεις, δικές τους ή ρήσεις σοφών, για να γραφτούν πάνω στο δέρμα τους.

O συγγραφέας και ο καλλιτέχνης.

Ο Γιάννης αναφέρθηκε και σε κάποιους που απ’ την στιγμή που κάνουν ένα τατουάζ εθίζονται και πολύ γρήγορα επισκέπτονται το εργαστήρι του και για δεύτερο, πιο μετά για τρίτο και για πολλά ακόμη. Αυτοί οι άνθρωποι αργότερα και πολύ πιθανόν να γίνουν συλλέκτες από tattoo. Δηλαδή θα επισκεφτούν πολλούς δερματοστίκτες απ’ όλο τον κόσμο για να βιώσουν κάθε φορά και μια καινούργια εμπειρία συμμετοχής στην τελετή της δερματοστιξίας. Ο Γιάννης κάνει τατουάζ σε όλα τα σημεία του σώματος των πελατών του. Πιο συχνά οι άνθρωποι θέλουν να «στιγματιστούν» στο μπράτσο, τον καρπό. Στο στήθος, τα πόδια. Λιγότερο στα πλευρά και τα οπίσθια. Τελευταία, μου επισήμανε ο Γιάννης, υπάρχει η μόδα για ζωγραφική κάτω από το στήθος των γυναικών. Under boobs tattooing. Υπάρχει ένας συσχετισμός ανάμεσα στην επιλογή του θέματος και του χαρακτήρα ενός ανθρώπου ή της δουλειάς που κάνει. Κάποιος μπορεί να επιλέξει αυτό που αγαπά να το μοιραστεί με τους άλλους μέσα από μια λέξη και όχι δίνοντας του την έκταση μια ολόκληρης εικόνας. Άλλος θα λάβει πολύ σοβαρά υπόψιν του την δουλειά του και αναλόγως θα επιλέξει και το σημείο του σώματός του που θα διαθέσει για να κάνει τατουάζ. Το θέμα είναι ανεξάντλητο και πολύ γοητευτικό. Ειδικά το ζήτημα της διασποράς της συγκεκριμένης μορφής τέχνης και της προέλευσης της ονομασίας της από την Νέα Ζηλανδία έχει πολύ ενδιαφέρον και μπορεί ένας μελετητής να αντλήσει πολλές πληροφορίες απ’ το διαδίκτυο.