Ένα γνωστό underground (και ίσως και κακόφημο) μαγαζί των 70ς στη Νέα Υόρκη ήταν το Terminal Bar, ακριβώς δίπλα στο Λιμεναρχείο. Μέσα εκεί ο μπάρμαν Sheldon Nadelman όταν δεν σέρβιρε τους πελάτες και δεν έχυνε τα ποτά, τραβούσε φωτογραφίες- πορτραίτα των θαμώνων του μαγαζιού. Με τον καιρό απέκτησε ένα καλό υλικό, αφού όπως είχε αναφέρει και ο ίδιος «από αυτές τις πόρτες είχαν περάσει οι πιο μίζεροι άνθρωποι που έχουν υπάρξει ποτέ στη Γη». Μέσα σε μια δεκαετία, ο Nadelman τράβηξε πάνω από 1.500 ασπρόμαυρα πορτραίτα διάφορων πελατών, όπως ήσυχους θαμώνες, μποξέρς, ηθοποιούς, μάγειρες, επιχειρηματίες και μικροαπατεώνες.
Πάνω λοιπόν σε αυτό το υπέροχο και μοναδικό αρχείο, βασίστηκε τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιος του Nadelman, Stefan (όντας ο ίδιος κινηματογραφιστής) και δημιούργησε το Terminal Bar. Ένα ιδιαίτερο ντοκιμαντέρ, το οποίο έχει ως βασική πηγής τις προαναφερθέντες φωτογραφίες. Συμπεριλαμβάνοντας και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Sheldon, το ντοκιμαντέρ κάνει μια αναδρομή στη Νέα Υόρκη των 70’ς, στο περιβάλλον και την αισθητική της που τώρα –προφανώς- έχει χαθεί.
Το Terminal Bar κέρδισε το 2003, το Sundance Jury Prize (βραβείο του Sundance Film Festival- ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου στην Αμερική) αλλά αυτό δεν ήταν το αποκορύφωμα για τη προέλευση και τη χρήση των φωτογραφιών. Θέλοντας να ασχοληθεί περαιτέρω με το συγκεκριμένο θέμα (και την συγκεκριμένη περίοδο γενικά), ο Stefan δουλεύει πάνω σε μια σειρά από βινιέτες (σ.σ. Η βινιέτα θεωρείται φωτογραφικός όρος και αφορά μια διαδικασία στην οποία χάνεται η σαφήνεια από τις άκρες και τις πλευρές των εικόνων ενώ είναι και μικρότερες σε μέγεθος από τις κανονικές) που θα είναι περισσότερο λεπτομερής. Σε μια από αυτές ο Sheldon λέει ιστορίες για εκείνη την εποχή, για νταβατζήδες και πόρνες που σύχναζαν στο μπαρ. Λέει χαρακτηριστικά: “Έχω φωτογραφίες από αυτούς , εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν συνεχώς μεθυσμένοι και οι περισσότερες κοπέλες ήταν κάτι διαφορετικό”.
Κάθε εποχή άφησε το στίγμα και τη κουλτούρα της, στα χρόνια που περνάνε και είναι ενδιαφέρον και ταυτόχρονα μαγευτικό να αναβιώνεις τις στιγμές μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που την έζησαν αυτή καθ’αυτή και έχουν πάντα κάτι παραπάνω να πουν.
Πάρτε μια γεύση από το Terminal Bar εδώ
Περισσότερη δουλειά του Stefan Nadelman εδώ.
