Αρκεί ένα βλέμμα που θα πέσει πάνω στις 2 σημαίες στον τοίχο (την μπλε εθνική σημαία και το κίτρινο βασιλικό λάβαρο), στα μαξιλάρια ραμμένα με ύφασμα ταρτάν και τις σειρές από ουίσκι στο μπαρ, για να καταλάβεις ότι εδώ βρήκες ένα μικρό κομμάτι αυθεντικής Σκωτίας. Λίγο Εδιμβούργο μέσα στην καρδιά των Αμπελοκήπων. Έπειτα, δεν χρειάζεται παραπάνω από ένα “Hi there!” με βαριά προφορά του Ross για να καταλάβεις ότι βρήκες μπροστά σου έναν αυθεντικό Σκωτσέζο. Το τατουάζ του στο μπράτσο με το οικόσημο της φατρίας του (clan) είναι κάτι που απλώς ολοκληρώνει την εικόνα.
Η παμπ The Wee Dram άνοιξε πριν 3μιση χρόνια, δύο στενά πάνω από την Πανόρμου. Ο Ross, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Εδιμβούργο, ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές το 2004, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και παρατήρησε πως στην Αθήνα δεν υπάρχει ούτε μία σκωτσέζικη παμπ. Έτσι, λίγα χρόνια αργότερα, γύρισε πίσω και διόρθωσε αυτό το λάθος. Πλέον καταλαβαίνει ελληνικά, λέει και λίγες φράσεις σπαστά –η συζήτησή μας όμως, γίνεται όλη στα αγγλικά. Και πώς του φαίνεται η ζωή εδώ; «Είναι αδύνατον να αντιμετωπίσεις την ελληνική γραφειοκρατία», το μόνο σχόλιο που έχει να κάνει.
Η παμπ εμπνέει τη ζεστή ατμόσφαιρα πριν ακόμα μπεις: “Enter as strangers, leave as friends“, υπόσχεται η επιγραφή στην είσοδο. Ο εθνικός χαρακτήρας κρατιέται από τη μεγάλη ποικιλία σε σκωτσέζικες μπύρες και ουίσκι που προσφέρεται μόνο εδώ, αλλά και από πολλά σκωτσέζικα και κέλτικα events που διοργανώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Στις 30 Νοεμβρίου που είναι η μέρα του St Andrews –όπως κι εδώ του Αγίου Ανδρέα- ημέρα εθνική γιορτής για τη Σκωτία. Σερβίρονται σκωτσέζικα πιάτα, φορούν όλοι κιλτ (μπορεί να δανειστεί όποιος θέλει, υπάρχουν πολλές!) και τα ουίσκι και οι μπίρες ρέουν άφθονες –όπως πάντα. «Στις 25 Ιανουαρίου, είναι η μέρα του Robbie Burns –κι αυτή εθνική γιορτή, ο Robert Burns είναι μεγάλος σκωτσέζος ποιητής. Έρχεται ο πατέρας μου από τη Σκωτία, μαγειρεύει χάγκις, φτιάχνουμε ένα δείπνο με τρία πιάτα. Έλα τότε να δοκιμάσεις!» μου λέει. Το παραδοσιακό σκωτσέζικο πιάτο περιλαμβάνει όλα τα εντόσθια ενός προβάτου μαγειρεμένα και ραμμένα μέσα στην κοιλιά του -μάλλον πέφτει πολύ σε έναν μη εξοικειωμένο ουρανίσκο, όμως η παγωμένη Punk Ipa βαρελίσια, η φρουτώδης μπύρα με μία ιδέα καραμέλας, μου προσφέρει όση γεύση Σκωτίας χρειάζομαι για αυτό το βράδυ.
Πέρα από τις γιορτές όμως, ευκαιρίες να έρθει κανείς υπάρχουν πολλές. Η παμπ έχει μόνιμη πελατεία από Έλληνες που σπούδασαν στη Σκωτία ή την Αγγλία, ή λίγους Σκωτσέζους που, όπως και ο Ross, έχουν αφήσει την πατρίδα τους και βρίσκουν εκεί ένα μικρό κομμάτι της. “Eat haggis and Ceilidh on” είναι το απόσταγμα της φιλοσοφίας του, τόσο σημαντικό που αναγράφεται στον τοίχο –ceilidh, με ενημερώνει ο Ross, είναι παραδοσιακός σκωτσέζικος χορός. Δεν έχουν απαραίτητα σχέση με τη Σκωτία όμως όλοι οι πελάτες του: πολλοί είναι απλά λάτρεις του σκωτσέζικου ποτού –για όλους αυτούς, υπάρχουν οι Whiskey Wednesdays. Ακόμα, κάθε Πέμπτη γίνεται διαγωνισμός παιχνιδιού γνώσεων -Pub Trivia- πάντα στ’ αγγλικά, ενώ οι Wee Happy Days, κάθε Τρίτη και Τετάρτη είναι φτιαγμένες γι’ αυτούς που αγαπούν τις μπύρες. Και το όνομα, The Wee Dram; «Wee σημαίνει κάτι μικρό – όπως εσείς εδώ χρησιμοποιείτε τη λεξη μικρούλι», εξηγεί ο Ross προφέροντάς τη σπαστά. «Dram είναι το μικρό ποτήρι ουίσκι. Είναι συνηθισμένο στη Σκωτία να μπεις σε μία παμπ και να πεις can I have a wee dram».
Η συζήτηση δεν αργεί να έρθει στη σκωτσέζικη επικαιρότητα: στο ιστορικό δημοψήφισμα στη χώρα που οι κάτοικοι της Σκωτίας θα κληθούν να αποφασίσουν αν θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το Ηνωμένο Βασίλειο. «Αν το αποτέλεσμα είναι ΝΑΙ, θα έχουμε μεγάλο πάρτι εδώ την Παρασκευή». Ανεξαρτησία λοιπόν; «Εγώ δεν μπορώ να ψηφίσω – το δημοψήφισμα αφορά τους μόνιμους κατοίκους της Σκωτίας. Όμως οι γονείς μου, η αδελφή μου, όλη μου η οικογένεια εκεί είναι υπέρ της ανεξαρτησίας». Αλλά ο Ross φαίνεται να φοβάται για το αποτέλεσμα. Υπάρχει μία βρώμικη, ύπουλη καμπάνια από το Λονδίνο, γίνεται με βάναυσο τρόπο (“a dirty, vicious campaign, a lot of low, cruel stuff είναι οι ακριβείς του λέξεις!”), άλλωστε όλες οι σκωτσέζικες εφημερίδες έχουν τη βάση τους στην πρωτεύουσα της Αγγλίας. «Όλες είναι ελεγχόμενες, όλες κάνουν την ίδια προπαγάνδα, ώστε να τρομάξουν τον κόσμο».
Και γιατί να είναι καλύτερη η ανεξαρτησία; «Τώρα στην Αγγλία υπάρχει μία συντηρητική κυβέρνηση την οποία δεν ψήφισε κανείς στη Σκωτία. Το σύστημα στη Βρετανία τώρα δεν είναι δημοκρατία, όχι τουλάχιστον για τη Σκωτία. Από την εποχή της Θάτσερ, το Ηνωμένο Βασίλειο διοικείται από μία ελίτ των ιδιωτικών σχολείων και κολλεγίων, από τους απόφοιτους του Ήτον και της Οξφόρδης. Στο Βορρά όμως, οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Δεν είναι αυτό που τους ταιριάζει». Αν η Σκωτία γίνει ανεξάρτητο κράτος και έχει τον έλεγχο της οικονομίας της, θα είναι το 14ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο, υποστηρίζει ο Ross. Όμως τότε γιατί να είναι τόσο επίφοβη η επικράτηση του ΟΧΙ; «Αν το αποτέλεσμα είναι ΝΑΙ, θα είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα. Αυτό γιατί ο κόσμος θα έχει υπερβεί αυτή την συστηματική προπαγάνδα και θα μπορέσει να αποφασίσει το καλύτερο για τη χώρα του. Δεν θα είναι εύκολο. Ο David Cameron είναι ένας ύπουλος τύπος!».
Η πρόσκληση για πάρτι με κιλτ στην περίπτωση της νίκης την Παρασκευή μένει –στην περίπτωση της ήττας; «What can you do? Life goes on». Σίγουρα όμως, θα επιστρέψουμε για μία hardcore IPA, τη δυνατή εκδοχή της βαρελίσιας του μαγαζιού, με 9,7% αλκοόλ ή για τους –πολύ!- θαρραλέους, μία Sink the Bismark, την μπύρα που φημολογείται να είναι δυνατότερη από ένα ουίσκι, με 41% αλκοόλ!
Οι Σκωτσέζοι, φαίνεται άλλωστε, δεν αστειεύονται.
*The Wee Dram, Κονοπισοπούλου 23, Μετρό Πανόρμου
