Η Εύα Παπαμαργαρίτη είναι αρχιτέκτων και new media artist που ζει στη Λάρισα. Μια μέρα έλαβε ένα μυστήριο mail από τον artistic director του λονδρέζικου Vice, ο οποίος την εντόπισε στο Tumblr. Της είπε ότι οργανώνουν ένα exhibition project σε ένα εμβληματικό μέρος υπό την καθοδήγηση ενός σημαντικού καλλιτεχνικού διευθυντή και ότι ενδιαφέρονται να συμμετάσχει. Το Vice είχε διάλεξει 27 digital artists που δρουν κυρίως στο internet και από αυτούς ο καλλιτεχνικός διευθυντής κατέληξε σε 5. Η Εύα είναι μία εξ αυτών. Της έδωσε ραντεβού την επομένη στο Skype και η υπεύθυνη της ανακοίνωσε τις λεπτομέρειες: τo project ήταν το #DieselReboot, η νέα καμπάνια της Diesel, στις 14 Οκτωβρίου στο Παρίσι, στη Galeries Lafayette με curator τον Nicola Formichetti.
Tι συνέβη στο DieselReboot;
Στόχος του project ήταν το πέρασμα από το ψηφιακό στο φυσικό περιβάλλον και η σύνδεσή τους. Επιλέχτηκε μια τοποθεσία που είναι εντελώς ανοίκεια για τον κοινό θεατή γιατί συνήθως περιμένεις ότι εκεί θα πας να κάνεις βόλτα ή αγορές. Μου άρεσε πολύ η ιδέα γιατί, αν και έχω εκθέσει σε πολλές φυσικές τοποθεσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το συγκεκριμένο concept αλλάζει εντελώς το context. Είναι διαφορετικό να βλέπεις ένα έργο στην οθόνη ή στον τοίχο μιας γκαλερί όπου οι χώροι είναι διαμορφωμένοι κατάλληλα και χωρίς να σου αποσπάται η προσοχή και εντελώς διαφορετικό σε ένα μέρος πολυσύχναστο με συνεχή κίνηση όπως η Lafayette. Το κτήριο από μόνο του είναι πολύ σημαντικό και καθώς έχει art nouveau στοιχεία με βαρύ διάκοσμο δημιουργούσε με τα έργα μας μια τεράστια αντίθεση. Τα prints μας στο θόλο είχαν μεγάλες διαστάσεις και τα άλλα έργα βρίσκονταν σε διάφορα σημεία της γκαλερί.
Στην Ελλάδα υπάρχει ενδιαφέρον για την ψηφιακή τέχνη;
Στην Ελλάδα όταν λες ότι κάνεις digital art συνήθως σε κοιτάνε παράξενα. Είναι ακόμη σε αναγνωριστική φάση εδώ αλλά υπάρχουν κάποια άτομα που ασχολούνται με επιτυχία. Υπάρχει η άποψη ότι είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσεις ψηφιακή τέχνη αλλά η σύνθεση και μόνο σου παίρνει αρκετό χρόνο αλλά και κόπο. Περισσότερη ανταπόκριση σε αυτό που κάνω βρίσκω στο εξωτερικό όπου υπάρχει ένας πυρήνας πολλών ατόμων που ασχολούνται ουσιαστικά.
Είναι δηλαδή σε συνεχή ανάπτυξη το είδος αυτό;
Είναι ένα είδος τέχνης που, όσο η τεχνολογία προχωράει και όσο το internet μπαίνει και άλλο στη ζωή μας, η digital art προχωράει μαζί τους. Αν και μπορεί να εκτεθεί σε φυσικό περιβάλλον, εκμεταλλεύεται την ύπαρξη και τις δυνατότητες του internet τόσο για προώθηση όσο και για έκθεση. Πλέον για παράδειγμα υπάρχουν ψηφιακές γκαλερί και πριν ένα μήνα έγινε στη Νέα Υόρκη η πρώτη δημοπρασία ψηφιακών έργων, επομένως είναι μια καθοριστική εποχή για όλο αυτό. Υπάρχουν επίσης και μουσεία που προωθούν τη digital art όπως το Νew Museum στη Νέα Υόρκη που ασχολείται αποκλειστικά με την ψηφιακή τέχνη και καταχωρεί εκεί σε μια τεράστια βάση δεδομένων κάθε ψηφιακό έργο ως έργο τέχνης.
Πόσο επηρεάζουν τα social media την ψηφιακή τέχνη;
Η ψηφιακή τέχνη έχει την ευκολία της διάθεσης αλλά και της διάχυσης στο ευρύ κοινό λόγω του internet και των social media γενικότερα. Κατ´ εμέ έχει άμεσο αντίκρυσμα με το τι γίνεται τώρα στη ζωή μας, δεν είναι μια στατική κατάσταση, αντιθέτως είναι δυναμική. Ως δημιουργός δε μπορείς να είσαι αμέτοχος γιατί πάει μαζί με το τώρα. Eπίσης όσο προχωράει η τεχνολογία και σε hardware και σε software πρέπει να παρακολουθείς τι συμβαίνει και έτσι εξελίσσεσαι μαζί τους αλλιώς μένεις πίσω. Εγώ ξεκίνησα διστακτικά να ανεβάζω gif στο Tumblr και σταδιακά ανεβάζοντας όλο και περισσότερα πήρα ώθηση από το γεγονός ότι είχα αρκετά reshare και ταυτόχρονα άρχισα να έχω προτάσεις για να συμμετέχω και σε εκθέσεις και projects. To Tumblr με έχει βοηθήσει πολύ σε αυτό.
Ποια η σχέση της ψηφιακής τέχνης με τις πιο παραδοσιακές μορφές;
Οι μη ψηφιακές μορφές τέχνης πάντα μας ασκούν επιρροή. Το πλεονέκτημα όμως της ψηφιακής τέχνης έναντι των άλλων μορφών είναι ότι έρχεται σε μεγάλη επαφή με το τώρα γιατί ενσωματώνει πολύ τον άνθρωπο και την πραγματικότητα που βιώνει σήμερα με την ταχύτητα της ζωής και τις συνεχείς εναλλαγές της. Απευθύνεται στο κοινό παίζοντας με άλλους όρους και προχωράει μαζί μας. Η οπτικοποίηση της πληροφορίας αλλάζει τη δομή της, γίνεται πιο άμεση και περισσότερο διαδραστική. Επίσης, δεν απαιτείται φυσική παρουσία του καλλιτέχνη για να εκθέσει, κάτι πολύ σημαντικό για τη διάχυση του έργου, απλοποιείται η διαδικασία δηλαδή.
Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Μπορεί να με εμπνεύσει το οτιδήποτε αλλά γενικά έχω μια αρχειοθήκη πραγμάτων που με ενδιαφέρουν οπότε μπορεί να είναι από ένα στίχο του Kanye West μέχρι το Μπέκετ, ένα ντανταϊστικό έργο, δηλαδή ένα μεγάλο φάσμα πραγμάτων. Τα έργα μου βέβαια έχουν μια αίσθηση ονειρικού ή μη πραγματικού, μια μείξη στοιχείων που αφορούν ουτοπικά περιβάλλοντα. Επειδή δρω συνειρμικά μπορεί να ξεκινήσω με κάτι αλλά στην πορεία να με επηρεάσει κάτι άλλο. Αυτό που με ελκύει κυρίως είναι τα μη συμβατικά περιβάλλοντα όπου βλέπεις κάτι το αναπάντεχο.
Η Εύα Παπαμαργαρίτη αυτή την περίοδο συμμετέχει στην πρώτη ψηφιακή Biennale στον κόσμο The Wrong – New Digital Art Biennale, στο internet και σε γκαλερί σε πάνω από 10 χώρες.