Ο εκκεντρικός τίτλος δεν θα μπορούσε παρά να ταιριάζει με τον υπέροχο συνδυασμό μελί και κόκκινης ώχρας των εσωτερικών σελίδων και του εξωφύλλου. Η Νεοϋρκέζα συγγραφέας που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ στις αρχές του 20ου αιώνα για τα εξαιρετικά μυθιστορήματά της (Τα χρόνια της αθωότητας) μιλάει για την τέχνη της ανάγνωσης που μόνο ο γεννημένος αναγνώστης μπορεί να κατακτήσει, καθώς ο μηχανικός αναγνώστης δεν έχει το χάρισμα ή την ικανότητα να το κάνει. Άποψη ιδιαιτέρως προωθημένη και ελίτ για την εποχή της. (“Ο Άτακτος Λαγός-9”, Σειρά Β, εκδόσεις Άγρα)
Εδώ ξεφυλλίζουμε γαλάζιες σελίδες μέσα σε κρέμ εξώφυλλο. Οι σκέψεις του φιλοσόφου δίνουν μια επιπλέον διάσταση σε αυτές της Wharton: “όταν διαβάζουμε κάποιος άλλος σκέφτεται για λογαριασμό μας” και όσον αφορά κάποιους λογίους “από το πολύ διάβασμα έχουν αποβλακωθεί.” (“Ο Άτακτος Λαγός-10”, Σειρά Β, εκδόσεις Άγρα)
Δύο αποχρώσεις του πράσινου ντύνουν ένα από τα σημαντικότερα δοκίμια για τη φωτογραφία του 20ου αιώνα. Ο φωτογράφος-συγγραφέας αναλύει κάποια στιγμή το φωτορεπορτάζ, δίνοντας συμβουλές: “οφείλουμε να παρατηρούμε την πραγματικότητα, με τη βοήθεια ενός σημειωματάριου που λέγεται μηχανή, να την αποτυπώνουμε χωρίς να τη χειραγωγούμε, είτε κατά τη διάρκεια της λήψης, είτε αργότερα, με μαγειρέματα του σκοτεινού θαλάμου. Όποιος έχει μάτι, διακρίνει τις παραποιήσεις.” (“Ο Άτακτος Λαγός-11”, Σειρά Β, εκδόσεις Άγρα)
Ο ερωτισμός του ανθρώπου για τα θηρία. Στο οπισθόφυλλο φιγουράρει η λεοπάρδαλη, κεντρική ηρωίδα της ιδιαίτερης αυτής νουβέλας, θυμίζοντας τον περήφανο λιόντα Ζαμβέζη, ήρωα της Ζεμφύρας, εξίσου ολιγοσέλιδης νουβέλας με ανάλογο θέμα, του Ανδρέα Εμπειρίκου. (“Ο Άτακτος Λαγός-12”, Σειρά Β, εκδόσεις Άγρα)
Από μονοπώλειο του Ιβάν του Τρομερού, όπως και κληρονομιά των Μπολσεβίκων και του Λένιν, η βότκα εμφανιζόταν στην πολιτική σκηνή της Ρωσίας, είτε ως προσοδοφόρο εθνικό προϊόν, είτε ως μάστιγα του κυρίαρχου καπιταλισμού. Ο Στάλιν όμως συνέδεσε τη βότκα με έναν ύπουλο τρόπο επιβολής της εξουσίας, μέσω της εξάρτησης των υψηλών αξιωματούχων του Ρωσικού κράτους από το δυνατό αλκοολούχο ποτό. Ο συγγραφέας αναφέρεται επίσης σε σύγχρονα παραδείγματα Ρώσων πολιτικών που καταστράφηκαν από τη βότκα. (εκδόσεις Oxford University Press)
