Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Τα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα ήταν. Με τις άγνωστες λέξεις. «Πλάβα», «σβερκιά», «καποτραίνος» (αυτό το τελευταίο, γραφόταν με περισπωμένη). Ακόμα, Ο Μικρός Πρίγκηπας του Antoine de Saint-Exupery: ο μικρός, εξόριστος ποιητής που αγάπησε ένα λουλούδι, το εγκατέλειψε και το μετάνιωσε μετά (μια έκδοση του ’78 σε μετάφραση Στρατή Τσίρκα) και Οι Μικρές Κυρίες της Louisa May Alcott λίγο αργότερα: Η Μεγκ, Η Τζο, Η Μπεθ, η Αμυ. Τέσσερις ηρωίδες ακραίες και αλληλοσυμπληρωματικές και η «ευτυχισμένη και χρήσιμη» ζωή τους όσο ο πατέρας τους έλειπε στον πόλεμο. Πιο αγαπημένο απ’ τα αγαπημένα πάντως ήταν οι Έξι Χρονιές στο Μάλορι (και οι 6 μαζί εννοείται) της Enid Blyton: Η Ντάρρελ και οι συμμαθήτριές της όπως μεγαλώνουν σ’ αυτό το σχολείο με τους πύργους και τη λίμνη και γίνονται φιλενάδες. Μπορεί και ζωής. Μπορεί και να σκόρπισαν μετά. Δεν ξέρω. (Ούτε αν μεγάλωσα ξέρω. Έχω ακόμα φανταστικούς φίλους)
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Την Κομψότητα του Σκατζόχοιρου της Muriel Barbery. Μια αριστουργηματική αφήγηση, ήσυχη – σχεδόν ψιθυριστή – για την ουσία των ανθρώπων. Για την λεπτότητα, την ευγένεια και τον ιδιαίτερο τρόπο που συνδέονται μεταξύ τους αυτοί οι φαινομενικά αταίριαστοι ήρωες. Με ευαισθησία και ομορφιά. Πλούσιοι σε ψυχή και πνεύμα, κάτω και πέρα από την όποια εικόνα. (Κι όσο πιο πολύ ζούμε στην εποχή της εικόνας, τόσο πιο συχνά θα το διαβάζω και θα το ξαναδιαβάζω)
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Στις Μικρές Κυρίες, η Τζο, το αγοροκόριτσο, σκαρφάλωνε στα δέντρα. Μια άνοιξη βρέθηκα καλεσμένη για φαγητό σ’ ένα κτήμα με κάτι τεράστιες ελιές μέσα. Κάθισα κάτω από μια, μισή ώρα την κοιτούσα. Έγινα η Τζο. Σηκώθηκα και για πρώτη φορά στη ζωή μου σκαρφάλωσα σ’ ένα δέντρο. Και σίγουρα είχα πατήσει τα 40.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Μα δεν είμαι συγγραφέας. Κάτι χρωματιστά τετράδια έχω και μολύβια διάφορα και γράφω για ό, τι μου κάνει μεγάλη συναισθηματική εντύπωση. (Αεροσυνοδός ήθελα να γίνω και σίγουρα αυτό δεν το ‘χα διαβάσει σε κανένα βιβλίο. Ούτε αεροσυνοδός έγινα)
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Το Μονολόγκ του Λένου Χρηστίδη. Για να μπω στο μυαλό, το σώμα και την κατάσταση ενός άντρα την ώρα που γράφει το πιο γοητευτικό παραλήρημα που έχω διαβάσει.
