Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Από πολύ μικρή με θυμάμαι με ένα βιβλίο στο χέρι. Η αδερφή μου κι εγώ ξεκινήσαμε σκίζοντας -και απολαμβάνοντάς το- σελίδες βιβλίων. Υποθέτω πως θα ήμασταν τότε περίπου ενός. Το αγαπημένο βιβλίο που σκίσαμε ήταν το Μια κάμπια πολύ πεινασμένη του Έρικ Κάρλε. Λίγα χρόνια αργότερα τα παραμύθια του Άμπρα Κατάμπρα μαζί με τις ηχογραφημένες κασέτες ήταν ο μεγαλύτερός μας θησαυρός. Τα διαβάσματα των επόμενων χρόνων πέρασαν με Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή, Πηνελόπη Δέλτα, Ένιντ Μπλάιτον. Η αναγνωστική εμμονή όμως ξεκίνησε όταν μπήκα στην εφηβεία. Το καλοκαίρι του 1991 διάβασα για πρώτη φορά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και περίμενα με αγωνία να κυκλοφορήσουν οι επόμενοι δύο τόμοι. Την ίδια περίοδο διάβασα και τον Μυστικό Κήπο, ένα από τα πιο γλυκά βιβλία για παιδιά και νέους.
Η ζωή μου άλλαξε όμως όταν άρχισα να διαβάζω Στίβεν Κινγκ και Λάβκραφτ. Διαβάζοντας το Σάλεμς Λοτ του Κινγκ στα δεκατρία μου είπα για πρώτη φορά πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω συγγραφέας. Δοκίμασα να γράψω μια ιστορία και γρήγορα την πέταξα στα σκουπίδια αποφασίζοντας με ωριμότητα ενηλίκου να μην ασχοληθώ ξανά με τη συγγραφή.
Η κλασική λογοτεχνία και τα μεγάλα έργα της πεζογραφίας μπήκαν στη ζωή μου πολύ αργότερα, μετά τα είκοσι τρία μου χρόνια, όταν άρχισα να συνειδητοποιώ πως καταρχήν έχω καταπατήσει την απόφαση της πρώιμης εφηβείας να μην ξαναγράψω, και κατά δεύτερον πως κάτι μου έλειπε στον τρόπο που σκεφτόμουν και έγραφα μέχρι τότε.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Η αλήθεια είναι πως δεν διαβάζω εύκολα ένα βιβλίο για δεύτερη φορά. Όταν τελειώνω ένα βιβλίο μερικές φορές νιώθω μια απέραντη θλίψη που ο κόσμος στον οποίο έζησα για λίγο καιρό έχει τελειώσει -μου συνέβη πολύ έντονα με τα Εκατό χρόνια μοναξιά του Μάρκες και με το Και με το φως του λύκου επανέρχονται της Ζατέλη, σπάνια όμως έχω την υπομονή να το ξαναδιαβάσω.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Είμαι σίγουρη πως ναι, αλλά τη συγκεκριμένη στιγμή, μάλλον με προστατεύει το αίσθημα αυτοσυντήρησης και δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου συγγραφέα. Η επαγγελματική μου ιδιότητα χαρακτηρίζεται από όσα κάνω για να βγάλω το προς το ζην. Όσο περνάει ο καιρός όμως, νιώθω χαρά που αυτό που αγαπάω έχω την πολυτέλεια να το κάνω χωρίς να γίνει βραχνάς, χωρίς να πρέπει να ζήσω από αυτό.
Ταυτόχρονα όμως δεν μπορώ να σκεφτώ και κάτι άλλο που να με ώθησε ένα βιβλίο να γίνω. Περισσότερο είχα τον θαυμασμό σε αυτόν που γράφει και κατασκευάζει κόσμους και ιστορίες, παρά “ζήλεψα” όσα έκαναν οι ήρωές τους.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει είναι ο Πρώτος Άνθρωπος του Καμύ. Ποτέ ξανά δεν έχω νιώσει τόσα συναισθήματα μαζεμένα, τόσες μυρωδιές και εικόνες, χωρίς ωστόσο να έχω καμία προσωπική εμπειρία από όσα περιγράφει ο Καμύ, σε ένα κείμενο που εκδίδεται στην πρώτη του μορφή.
Επίσης πανικοβλήθηκα πως όταν υπάρχει ένα τέτοιο βιβλίο, δεν υπάρχει ίσως τίποτα άλλο να γραφτεί. Ευτυχώς αυτό το ξεπέρασα γρήγορα.
Το βιβλίο της Μαρίας Σούμπερτ «Οι Αποκλεισμένοι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.
