Στην «Κλεψύδρα» το νέο βιβλίο του Χάρη Βασιλάκου, οι ήρωες προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο «λογικά σωστό» και το «συναισθηματικά λάθος»

Μετά το ντεμπούτο μυθιστόρημά του, «Εκεί Που Πετάει Ο Νους», ο Χάρης Βασιλάκος επιστρέφει με την «Κλεψύδρα» για να μας εισάγει στον κόσμο της οικογένειας Βερνάρδου. Με τα Αναφιώτικα να αποτελούν το σκηνικό, όπου εκτυλίσσονται οι ζωές των πρωταγωνιστών, ο αναγνώστης διεισδύει σε μια ιστορία που περιστρέφεται αριστοτεχνικά γύρω από τον χρόνο και την χαοτική αναζήτησή της αγάπης, που λειτουργεί ως κινητήριος μοχλός για τους ήρωες. Η οικογένεια Βερνάρδου έχει και εκείνη τα ένοχα μυστικά της, όπως και τόσες άλλες οικογένειες, τα οποία μπορούμε σιγά-σιγά να αποκρυπτογραφήσουμε μέσα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες, οι οποίες όμως, έχουν πάντα κοινό άξονα την ίδια την οικογένεια. Χαρακτήρες που βασανίζονται από διλήμματα και σκέψεις που τους κρατούν φυλακισμένους μέσα τους, αναζητούν συνεχώς το νόημα της ύπαρξης, δίνοντας παράλληλα αγώνα με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ο συγγραφέας Χάρης Βασιλάκος, μίλησε στην Popaganda για το νέο του συγγραφικό εγχείρημα, αλλά και για την οικογένεια Βερνάρδου και τους δαίμονες που την κυνηγούν.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να διαλέξεις το συγκεκριμένο θέμα για το νέο βιβλίο σου; Από που άντλησες την έμπνευση; Η Κλεψύδρα προέκυψε σε μια περίοδο έντονης δικής μου αναζήτησης για το Χρόνο και την επιρροή του στη ζωή μας.  Για αυτή την ξεκάθαρη ικανότητα που έχει να διαμορφώνει και να καθορίζει τις επιλογές μας, μιας και είναι άρρηκτα συνυφασμένος με την Αλήθεια. Το βιβλίο κατατάσσεται στα κοινωνικά μυθιστορήματα, επειδή ακριβώς θέτει στο επίκεντρο την κοινωνία και περπατάει σε όλα αυτά τα μονοπάτια που την απαρτίζουν. Αυτό που σίγουρα ήθελα ήταν να θέσω προβληματισμούς για τα αντιφατικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Έλληνα των τελευταίων 20 ετών, ο οποίος είχε προδιαγράψει το μέλλον του με τις ίδιες του τις πράξεις και αποφάσεις, όπως αποδεικνύεται πλέον.  

Γιατί διάλεξες τα Αναφιώτικα ως σκηνικό της ιστορίας; Για αυτή την αίσθηση ελευθερίας που υπόσχονται, για αυτή τη μυρωδιά από ένα μακρινό παρελθόν που συντηρούν. Νεοκλασικά σπίτια, πλακόστρωτα καλντερίμια, γιασεμί, μικρές αυλές, στριφογυριστές σκάλες, χρωματιστά παράθυρα, ασβέστης, κουλτούρα! Το ιδανικό σκηνικό για μία ιστορία που θέτει στο επίκεντρο το χρόνο. Να σου πω την αλήθεια, κάθε φορά που πηγαίνω στα Αναφιώτικα, αισθάνομαι λες και η ομορφιά τους έχει θέσει ένα νοητό συρματόπλεγμα, για να προστατευτεί από την ευρύτερη τσιμεντοποίηση.    

Η ιστορία έχει χωριστεί σε τρεις διαφορετικούς άξονες. Αυτό πως προέκυψε; Ουσιαστικά, η Κλεψύδρα είναι ένα βιβλίο με 3 σπονδυλωτές ιστορίες, στις οποίες οι ήρωες βιώνουν την αντίστροφη μέτρηση, μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες που τους αναλογούν. Μία φυλακή, ένα ψυχιατρείο και μία γειτονιά στα Αναφιώτικα συνθέτουν το φόντο και ο χρόνος, μέσα από την ανάποδη αρίθμηση των κεφαλαίων από το 40 προς το 1, έρχεται να κλιμακώσει την ένταση. Καθώς έγραφα την Κλεψύδρα, αντιλαμβανόμουν ότι προκύπτουν αρκετά κινηματογραφικά στιγμιότυπα και με αυτόν τον τρόπο προσπάθησα να αντιμετωπίσω τις σκηνές. Κάπως έτσι, προέκυψε και η ομότιτλη ταινία μικρού μήκους που δημιουργήσαμε με το σκηνοθέτη, Γιάννη Γεωργανέ. 

Θεωρείς ότι η οικογένεια Βερνάρδου αποτυπώνει την μέση ελληνική οικογένεια, σε κάποια στιγμή της ιστορίας της; Νομίζω ότι στο σύγχρονο κόσμο που όλα αλλάζουν και όλα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, λίγες είναι οι διαφορές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία. Συχνά, χάνουμε την αίσθηση αν τελικά η τέχνη μιμείται τη ζωή ή η ζωή την τέχνη. Με αυτό το σκεπτικό, η οικογένεια Βερνάρδου αποτυπώνει τη μέση ελληνική οικογένεια, με τα «θέλω», τις εμμονές και την παθογένειά της.  Οι ήρωες της Κλεψύδρας προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο «λογικά σωστό» και το «συναισθηματικά λάθος». Αισθάνονται έλξη για εκείνο που τους καταστρέφει. Άλλωστε, τί από όλα αυτά μπορεί κανείς να αφορίσει; Όλα δικά μας είναι! Απλώς, στη λογοτεχνία τα πράγματα ίσως είναι πιο διογκωμένα σε σχέση με την πραγματικότητα.

Υπάρχει απάντηση στις υπαρξιακές αγωνίες που βιώνουν τα μέλη της οικογένειας Βερνάρδου; Αν υπάρχει, τη δίνουν οι ίδιοι οι ήρωες της Κλεψύδρας. Προσωπικά, προτιμώ να δημιουργώ χαρακτήρες, οι οποίοι θα πέσουν στη μάχη και θα λειτουργήσουν αυτόνομα. Εγώ απλώς θα κυνηγήσω τις λέξεις, για να φτιάξω το πλαίσιο. Θεωρώ ότι οφείλουμε να πλέκουμε ένα πλαίσιο ελευθερίας στους ήρωες και να τους αφήνουμε να λύνουν μόνοι το μύθο τους. Έχω την αίσθηση πάντως ότι τα μέλη της οικογένειας Βερνάρδου στο τέλος παίρνουν από διεκδίκησαν και όχι αυτό που δικαιούνταν. Άλλωστε, αυτό δεν γίνεται και στη ζωή;  

Αν μπορούσες να συνοψίσεις το βιβλίο σε μια παράγραφο, πως θα το έκανες; Η Κλεψύδρα είναι μια σύνθετη ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο και τη χαοτική αναζήτηση της αγάπης. Ένα ερωτικό δράμα με όρους ψυχολογικού θρίλερ, μέσα από το πρίσμα της κοινωνίας του Χρηματιστηρίου, της διαφθοράς, της οικονομικής κρίσης και της ανθρώπινης απληστίας. 3 κινηματογραφικά καρέ με επίκεντρο την οικογένεια Βερνάρδου, τα ένοχα μυστικά της και τα παιχνίδια της μοίρας. Μία αλλαγή ρόλων που φανερώνει στους ήρωες το τέρας που κρύβουν, οδηγώντας τους στην ακροβασία μεταξύ πραγματικού και κατασκευασμένου.  Στο τέλος της διαδρομής, τίποτα δεν θα είναι ίδιο.