Προφανώς και η μουσική είναι τεράστια. Προσωπικά, δεν γνωρίζω κανέναν που να κατάφερε να κάνει 100% focus μόνο σε ένα είδος και να μην «καεί», αφιερώνοντας όσο χρόνο έχει μόνο σε αυτό. Όπως και να ‘χει, δεν είμαστε λίγοι όσοι καταφέρνουμε να ξεχωρίσουμε το ταλέντο κάποιου συγκεκριμένου μέλους μιας μπάντας, είτε λόγω των προσωπικών του solo projects είτε επειδή -όπως και να το κάνουμε- κάποιοι καταφέρνουν και ξεχωρίζουν για την μοναδική τους πινελιά μέσα στις τάξεις του βασικού τους σχήματος. Ο Gary Farr αποτέλεσε ενεργό μέλος των T Bones (μιας Βρετανικής μπάντας R’n’B που αποτελούταν μόνο απο λευκά μέλη, διατηρώντας την τρέλα των Άγγλων ζωντανή για τον Soul ήχο των μαύρων της Αμερικής του 1960) που δεν μου «έκαναν» ποτέ κάτι στο αυτί. Εστιάζω στην προσωπική μικρή πορεία του Farr στα 70s, τότε που έγραψε τρεις πολύ όμορφους solo δίσκους με folk rock αλλά και soul αισθητική. Κάποιοι αρέσκονται στον όρο «Blue-eyed soul» για τον εν λόγω τραγουδοποιό.
Ανακάλυψα το υπέροχο Take Something With You του 1969 τυχαία μια μέρα πριν από κάποια χρόνια, ψάχνοντας ένα ξεχασμένο – σφραγισμένο πατάρι με δίσκους και εφημερίδες στο Μοναστηράκι. Το πρόσωπο του Farr (γιος του διάσημου boxer Tommy Farr) στο cover του δίσκου μου έκανε φοβερή εντύπωση και έτσι μπήκα στην διαδικασία να ασχοληθώ μαζί του. Τα υπέροχα φλάουτα που πλημμυρίζουν όλα τα κανάλια, οι folk rock κιθάρες, η γλυκιά χροιά της φωνής του που πολλές φορές θυμίζει αυτή του Tim Buckley και οι σωστοί ρυθμοί, με έκαναν αμέσως λάτρη αυτού του σπάνιου και άκρως ιδιαίτερου Long Player. «Take something with you», «Green», «Don’t know why bothering you child», «Why not?» και πολλά άλλα μαγικά tracks μπορούν να σου φτιάξουν την μέρα και την εβδομάδα που ξεκίνησε με σύννεφα και βροχές.
