Π Ι Κ Ρ Α Γ Γ Ο Υ Ρ Ι Ε Σ
του Δημήτριου Γολέμη
Κίτρινοι ανθοί, σα νάρκισσοι, που ζείτε ολοένα
Στις κάτασπρες τις αμουδιές, κει στη λευκή Λευκάδα,
Θυμώσατε κάποιες βραδιές, αυγούλες, μεσημέρια,
Με πάναγνες χρυσές ψυχές που εδίναμε τα χέρια;
Θυμάστε τι ετραγούδησαν τριγύρω τ’ ακρογιάλια
Με τ’ αργυρόηχα κύματα τ’ αστέρια στα κανάλια,
Πως λαμποκόπα η θάλασσα και η ζωή γελούσε –
Αξαίνανε οι λογισμοί κι’ η φύση τραγουδούσε;…
Τώρα θολά τα σύγνεφα στα ύψη ανεμοδέρνουν
Και σεις λουλούδια ποθητά δεν είστε πλέον για μένα
Τελώνια γύρω μου βογγούν αστροπελέκια φέρνουν:
Οι χρόνοι φεύγουν και κυλούν θυμούμαι περασμένα.
Από το βιβλίο Γκρεμισμένες ψυχές / Demolished Souls, δίγλωσση έκδοση, translated by John Tripoulas, Cosmos Publishing, Αθήνα 1930
