Ο Ποιητής, ο Τυπογράφος και ο Φωτογράφος που έτυχε να βρεθεί εκεί.

O ποιητής πιάνει την πένα του, την αγαπημένη του πένα, και ένα φύλλο χαρτί, ενδεχομένως το αγαπημένο του χαρτί, σπασμένο άσπρο, απαλότερο και για τα μάτια και για την πένα, ούτε η πένα προτιμά το κάτασπρο, ο ποιητής γράφει, δεν σκέφτεται, μόνο γράφει, ρέει η γραφή από τα βάθη του, κινεί την πένα πάνω στο χαρτί στο σκιερό φως του απογεύματος, και καμιά φορά στο φως του πρωινού και όταν τελειώσει μαζεύει τα χαρτιά με τα γραφτά του και πάει στο τυπογραφείο, ο τυπογράφος τυπώνει, χρησιμοποιεί ένα κυλινδρικό πιεστήριο, μια μηχανή φτιαγμένη από τον άνθρωπο, ένας άνθρωπος κάποτε επινόησε μια μηχανή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως η πένα, ο νέος σγουρομάλλης τυπογράφος συνθέτει πρώτα τα τυπογραφικά στοιχεία από σκληρό μέταλλο ανθεκτικό στην πίεση, σχηματίζει λέξεις, φράσεις, σελίδες, περισσότερες σελίδες, αλφαδιασμένες τέσσερις-τέσσερις  σε μια πλατιά χιλιόβαρη φόρμα πάνω σε μάρμαρο δεμένη με σφιγκτήρες έτσι που να μη χαθεί ορθή γωνία και παραλληλία, τότε ο πιεστής φορτώνει στη μηχανή το χαρτί, το φίνο χαρτί με την απαλή υφή, την υφή του βαμβακιού, την πιο μύχια υφή, και όχι κατάλευκο, αλλά υπόλευκο, σχεδόν ζαχαρί, η μηχανή δεν αγαπά το πληγωτικό λευκό χαρτί της όφσετ, έχει τα ίδια αισθήματα με τον ποιητή και τον τυπογράφο, θέλουνε όλοι να σεβαστούν το λίγο φως τους, το σκιερό φως την ώρα της γραφής, αποδέχονται την αξία του, και όλοι μαζί στέκονται γύρω από τη μηχανή, βλέπουν, ακούν, μυρίζουν, και προσέχουν τη δουλειά που κάνει η μηχανή, τι έκανε ο τυπογράφος , τι σκέφτηκε ο ποιητής, όλα είναι φυσικά, κανένας δεν προμελετά, δεν έχουν κάτι να σκεφτούν ιδιαίτερο, μπορούν μόνο να βαδίσουν το χαραγμένο δρόμο, το μονοπάτι με τις αράδες, τις παραλληλίες, τις ορθές γωνίες, αυτή είναι η τέχνη τους και αυτοί είναι καλλιτέχνες όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν μπορούν η δεν ξέρουν κάτι άλλο να κάνουν, ακολουθούν την πένα και τη μηχανή, τον ήχο της που τρέχει σαν ρυάκι, την ελευθερία που τους υπόσχεται η ροή, το τυπωμένο το χαρτί, τις λέξεις του ενός που γίνονται δώρα σε πολλούς, και η μοιρασιά αυτή των δώρων δεν θα γινόταν ίσως αν δεν ήτανε μαζί τους και μια γυναίκα.