Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
popaganda
popagandaΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ωδή στη λύπηση, της Τζέην Ώστεν

«Όποτε ρεμβάζω ευχαριστιέμαι να περπατώ»

Ω Δ Η  Σ Τ Η  Λ Υ Π Η Σ Η

της Τζέην Ώστεν

 

1

Όποτε ρεμβάζω ευχαριστιέμαι να περπατώ

Στα μονοπάτια της Τιμής και στο άλσος με τις μυρτιές

Ενώ το αχνό φεγγάρι σκορπά τις ακτίνες του

Στην πικραμένη αγάπη∙

Καθώς τ’ αηδόνι μες στον αέρινο της λευκαγκάθας θάμνο

Τραγουδά γλυκά και μελαγχολικά, και η κίχλη

Κουβεντιάζει με το περιστέρι.

 

2.

 

Απαλά κατηφορίζει η πλεξούδα της δημοσιάς,

Δροσερά ξεχύνεται το σιωπηλό ρυάκι-

Το φεγγάρι ξεπροβάλλει πίσω από ένα σύννεφο

Και σαϊτεύει τη λάμψη του στο άλσος με τις μυρτιές.

Ω! Τότε τι μυστηριακές εικόνες εμφανίζονται:

Η καλύβα, η παράγκα, τα συντρίμμια, και τ’ αλλόκοτο

παρεκκλήσι, κι ακόμη το αββαείο ένας χορταριασμένος

σωρός. Σκεπασμένο από γέρικα πεύκα το κεφάλι της

υψώνεται, κι ανεπαίσθητα ρίχνει μια κλεφτή ματιά.

 

Μετάφραση: Κώστας Λιννός

 

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
POP TODAY
popaganda
© ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ ΕΠΕ 2024 / All rights reserved
Διαβάζοντας την POPAGANDA αποδέχεστε την χρήση cookies.