Νοσταλγία, του Γιώργου Μπρουνιά

Κάτω απ’ τα σύννεφα
είμαστε
διωγμένα πλάσματα
στο νερό τα πόδια
στον αέρα το κεφάλι
πυξίδα η καρδιά
ψάχνοντας να στεριώσει χώμα
Τους γύρους το πνεύμα σβήνει
έτσι γιατί ζει
όταν της μνήμης έρχεται ο ήλιος
ο τόπος που αφήσαμε
με τη νοσταλγία γαλάζιου κρίνου

Κοίτα πως κυκλοδίωκτος
ο θάμνος τρέχει
με το φύσημα μαζί
και παίρνει το βλέμμα
στη μεγάλη στέπα

Κάτω στα σύννεφα
είμαστε
και θέλουμε ν’ ανέβουμε
εκεί παντοτινά να μείνουμε
αστέρια στα μαλλιά

POPAGANDA

Share
Published by
POPAGANDA