Κάπως έτσι ολοκληρωνόταν το ευχαριστήριο γράμμα που δημοσιοποίησε ο σπουδαίος Neil Young, μετά την ολοκλήρωση της kickstarter καμπάνιας που έτρεχε εδώ και ένα μήνα για να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του πρώτου φορητού player που θα αναπαράγει FLAC αρχεία. Μιλάμε δηλαδή, με λίγα λόγια, για αρχεία που δεν έχουν υποστεί την (βάρβαρη) συμπίεση που έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα απ’τον αλγόριθμο του mp3 και των υπόλοιπων, πιο διαδεδομένων, formats διακίνησης μουσικής. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Aphex Twin, οι μουσικόφιλοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Young με εντυπωσιακό τρόπο. Ο αρχικός στόχος ήταν να συγκεντρωθούν 800.000 δολάρια αλλά το ποσό έφθασε αστρονομικά νούμερα, ξεπερνώντας τα έξι εκατομμύρια. Αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο ποσό που έχει συγκεντρωθεί ποτέ στο kickstarter, ξεπερνώντας την καμπάνια για τη μεταφορά της σειράς Veronica Mars στον κινηματογράφο και μένοντας πίσω μόνο απ΄το Peddle (ρολόι-smartphone δύο σε ένα) και το OUYA (παιχνιδομηχανή για την τηλεόραση).
To PONO, όπως το έχει ονομάσει, και σημαίνει ενάρετος/τίμιος στη γλώσσα της Χαβάης, αποτελεί το όνειρο του Young εδώ και αρκετά χρόνια, θέλοντας να προσφέρει στο κοινό του «την μουσική όπως την φαντάστηκε ο συνθέτης», όπως λέει κι ο ίδιος. Η αρχική του ιδέα ήταν να αφορά streaming υπηρεσία, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό, εξαιτίας των περιορισμών στο bandwidth. Υπενθυμίζουμε πως ένα αρχείο μουσικής σε τέτοια επίπεδα ποιότητας μπορεί να φτάσει ή να ξεπεράσει τα 30ΜΒ. Το όνομα του Neil Young εξασφάλισε τη συμμετοχή και την υποστήριξη μεγάλων ονομάτων της μουσικής βιομηχανίας, όπως ο Elton John, οι Foo Fighters, οι Pearl Jam κι ο Herbie Hancock.
Ο ίδιος δήλωσε στους Times πως «η εποχή του mp3 θα υποστεί μεγάλο σοκ. Ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει τί χάνει μόλις πάρει στα χέρια του, το PONO». Είναι όμως έτσι; Όχι απαραίτητα. Ακόμα κι αν πάρουμε ως δεδομένο ότι ο κόσμος μπορεί να καταλάβει τη μεγάλη ποιοτική διαφορά μεταξύ mp3 και FLAC, μιλάμε για ένα φορητό player, όπου η ποιότητα δεν είναι το πρώτο ζητούμενο. Σε αυτή την περίπτωση, η ποσότητα είναι πιο σημαντική της ποιότητας, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι ακόμα κι αυτή θα χαθεί, αν τα ακουστικά που χρησιμοποιήσει ο εκάστοτε ιδιοκτήτης μιας τέτοιας συσκευής, είναι χαμηλού επιπέδου.
Μια εξίσου σημαντική παράμετρος, είναι και το κόστος ενός δίσκου. Η εξαιρετική πιστότητα των αρχείων, είναι δεδομένο ότι θα ανεβάσει αρκετά την τιμή, η οποία λογικά θα ξεπερνάει τα 25 δολάρια. Πόσο έτοιμος είναι ο κόσμος να δώσει ένα τόσο υψηλό ποσό όταν θα μπορεί με τα ίδια χρήματα να αποκτήσει τη βινυλιακή έκδοση του δίσκου; Πόσο καλό θα είναι το ηλεκτρονικό κατάστημα που θα στήσει ο Young, όταν θα πρέπει να εξυπηρετήσει ένα μεγάλο αριθμό πελατών (κρίνοντας απ΄τους συμμετέχοντες στο kickstarter) που θα κατεβάζει ταυτόχρονα ένα τόσο μεγάλο όγκο δεδομένων;
Τέλος, όπως ξέρουμε ήδη, το design παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και το PONO, σε αυτό το κομμάτι έχει αποτύχει ήδη. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά κι ο Trent Reznor των Nine Inch Nails «ενώ δεν γίνεται να μην υποστηρίξω την ιδέα, δεν γίνεται και να προσποιηθώ ότι η συσκευή δεν μοιάζει λίγο με toblerone». Οι απαντήσεις θα έρθουν τον Σεπτέμβριο όταν και θα κυκλοφορήσει το player του Neil Young. Η τιμή του θα φθάνει τα 400 δολάρια.