Πρωτότυπο και ευφάνταστο είναι το πιανιστικό πρόγραμμα που ετοιμάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών προς το τέλος του μήνα και οι τέσσερις καταξιωμένοι πιανίστες ως κουαρτέτο Tetrachord που μας εισάγουν σε μια σχεδόν ορχηστρικών διαστάσεων παλέτα ηχοχρωμάτων, φαντάζουν ως το βασικό του δόρυ.
Τα μέλη του Κουαρτέτου εδρεύουν στο Λονδίνο, όπου αναπτύσσουν εκτεταμένη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ο Δημήτρης Καρύδης είναι διευθυντής μουσικών σπουδών στο Morley College του Λονδίνου και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Πιάνου Ηρακλείου. Ο Πέτρος Μόσχος έχει εμφανιστεί σε πολλές χώρες ως σολίστ, και με τον Δημήτρη συνεργάζονται ως το πολυβραβευμένο πιάνο ντούο Antithesis. Ο Μιχάλης Αγγελάκης ειδικεύεται ως κορεπετίτορας και είναι διευθυντής της σχολής όπερας στο Morley College. Ο Νίκος Σταυλάς έχει εκτενή δραστηριότητα στο ρεπερτόριο Ισπανών και Λατινοαμερικανών συνθετών, καθώς και έργα γυναικών συνθετών.
Στη συναυλία τους, στο Μέγαρο Μουσικής, το κουαρτέτο Tetrachord θα παρουσιάσει αυθεντικά έργα γραμμένα γι’ εκείνους, αλλά και μεταγραφές ορχηστρικών έργων καθώς και έργα για τέσσερα χέρια. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει έργα του 19ου αιώνα (Smetana, Liszt, κ.ά) αλλά εστιάζει κυρίως στη σύγχρονη μουσική, όπως π.χ. το έργο Othisi του Paul Sarcich (2018), την Ballade του Χρήστου Σαμαρά (1991), αλλά και έργα που δεν έχουν εκδοθεί, όπως η Πολωνική Σουίτα του Marek Pasciezny (2010).
Ως Tetrachord Ensemble έχουν εμφανιστεί σε αίθουσες του Λονδίνου, όπως το St. John’s Smith Square, Emma Cons Hall, Holst Room και έχουν ηχογραφήσει για το πρόγραμμα In Tune στο BBC.
Πώς προέκυψε η ιδέα του Κουαρτέτου;
Δημήτρης Καρύδης: Η φιλία των τεσσάρων μας κρατάει πάνω από δύο δεκαετίες, με επίκεντρο το πιάνο. Μετά από χρόνια παράλληλης πορείας στη μουσική με κοινή έδρα το Λονδίνο, το καλοκαίρι του 2015 σε μια στιγμή χαλάρωσης -όπως συχνά προκύπτουν οι καλές ιδέες- μας ήρθε κι αυτή. Να πειραματιστούμε δηλαδή ως μουσικό σύνολο. Λίγο μεταξύ αστείου και σοβαρού αρχίσαμε να διερευνούμε το ρεπερτόριο για τέσσερις πιανίστες. Η οικειότητα μεταξύ μας, μας δίνει ευτυχώς τη δυνατότητα να συνθέσουμε και μία κοινή γλώσσα, χτίζοντας ο ένας πάνω στη δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα του άλλου, συχνά και με τον παιγνιώδη τρόπο που διακρίνει τη φιλία μας.
Τι ξεχωριστό έχει η εμπειρία της εκτέλεσης έργων από ένα πιανιστικό κουαρτέτο;
Νίκος Σταυλάς: Το πιάνο θεωρείται ένα από τα πιο μοναχικά όργανα. Έχουμε φυσικά όλοι εμπειρία ερμηνείας σε συνεργασία με διαφορετικά όργανα και τραγουδιστές. Το πιάνο θεωρείται ένα μέσο έκφρασης με δυνατότητες σχεδόν ανάλογες αυτών της συμφωνικής ορχήστρας.
Έχοντας λοιπόν 8 χέρια να ερμηνεύουν, οι δυνατότητες αυτές είναι πολλαπλάσιες και, θα λέγαμε, μαγευτικές. Έτσι, ήταν και για μας, ως σολίστες, μία πρωτόγνωρη εμπειρία το να συνδυάσουμε τα διαφορετικά μας στυλ στο ίδιο όργανο, διευρύνοντας ταυτόχρονα και ο καθένας τα όριά του ως προς την πιανιστική του ερμηνεία.
Ήταν εύκολο να βρείτε ρεπερτόριο γραμμένο για τέσσερις πιανίστες;
Πέτρος Μόσχος: Το ρεπερτόριο για κουαρτέτο πιανιστών είναι αρκετά περιορισμένο και δεν παίζεται συχνά. Περιλαμβάνει όμως αρκετά “διαμάντια”, τόσο ως προς το κλασικό όσο και το σύγχρονο ρεπερτόριο. Πειραματιζόμαστε με συνδυασμούς διαφορετικών ειδών μουσικής, με έργα γραμμένα ή διασκευασμένα για τον πρωτότυπο συνδυασμό των οχτώ χεριών σε δύο πιάνα, που αξιοποιούν μια σχεδόν ορχηστρικών διαστάσεων παλέτα ηχοχρωμάτων.
Μας ενδιαφέρουν ακόμη οι συνεργασίες με συνθέτες που ενδιαφέρονται να διερευνήσουν αυτό το ιδιαίτερο που φέρνει το κουαρτέτο. Παράλληλα, στις συναυλίες μας δίνουμε έμφαση στην προβολή μοντέρνων έργων, στοχεύοντας έτσι να προωθήσουμε νέους συνθέτες και ταυτόχρονα να συμβάλουμε στον εμπλουτισμό του υπάρχοντος ρεπερτορίου για το ιδιαίτερο αυτό σχήμα.
Τι θα ακούσουμε στο Μέγαρο Μουσικής;
Μιχάλης Αγγελάκης: Ανάμεσα στα άλλα, το έργο Othisi έχει γραφτεί ειδικά για το Tetrachord Ensemble από τον συνθέτη Paul Sarcich το 2018. Είναι γραμμένο κυρίως σε στυλ Τοκάτας, με κρουστό χαρακτήρα και πολυρρυθμία, αλλά και με στοιχεία έντονου λυρισμού. Έχει επιρροές από την τζαζ και τη ροκ μουσική και αξιοποιώντας όλο το φάσμα ήχων του πιάνου, επιδιώκει έναν ιδιαίτερα ορχηστρικό χαρακτήρα.
Θα ακούσουμε ακόμη κομμάτια από το έργο Polish Suite του Marek Pasciezny, που γράφτηκε το 2010 και αποτελείται από 6 μέρη, όλα εμπνευσμένα από παραδοσιακές μελωδίες της γενέτειράς του. Στο κομμάτι αυτό, ο συνθέτης, διατηρώντας τον νοσταλγικό χαρακτήρα ενός παραδοσιακού σκοπού, πειραματίζεται με τις δυνατότητες του πιάνου, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μέσω νύξης και κρούσης των χορδών.
Το Fantasy on Japanese Themes του Rosenblatt γράφτηκε το 2005 και βασίζεται σε τρεις παραδοσιακές Γιαπωνέζικες μελωδίες. Η επιρροή της τζαζ είναι εμφανής σε όλο το έργο ως προς τον ρυθμό, τη μελωδία και την αρμονία, αφήνοντας πάντα αναγνωρίσιμα τα θέματα.