Στα γρήγορα: Δέκατη δισκογραφική κυκλοφορία για τον αιρετικό κύριο Brian Warner, δύο χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, The Pale Imperor.
Την ακούσαμε: Κάποτε υπήρξε αιρετικό και αποκηρυγμένο -«προσβάλλοντας» τα χρηστά ήθη κι έθιμα της Αμερικής- δημόσιο πρόσωπο. Κάτι που πέτυχε με τον industrial-metal-goth ήχο του, στίχους που καυτηριάζουν την πολιτική κατάσταση και την καθώς πρέπει κοινωνία κι ένα εξίσου προκλητικό, αν και επαγγελματικό, στήσιμο στα show. Η συνταγή μοιάζει να μην χάλασε καθόλου, ο Manson κινείται στα γνώριμα μονοπάτια του και κυκλοφορεί ένα δίσκο ακριβώς όπως θα τον ήθελαν οι fans του και άρα και οι haters του. Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου φλερτάρει με τη synth pop (“KILL4ME”). Να ‘ναι άραγε τόσο επικίνδυνος (πια);
Τρέξε μακριά: + ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ CΑΤΑΝΑ +
Τ’ είπες τώρα; «Μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμος για τον παράδεισο (ή την κόλαση), αλλά όσο βρίσκεται στο ενδιάμεσο, φαίνεται πως η εικόνα του για τον κόσμο και τη δουλειά του στο σύνολό της πάντα θα είναι λίγο άνω κάτω και λίγο πέρα από τη λογική, μπερδεμένη, ακραία και επικίνδυνη -αν όχι για τον ακροατή, τουλάχιστον για τον δημιουργό.» –Consequence of Sound
Να τ’ αφήσω; 73/100 –Metacritic