Ψάρεψα το πρώτο single “Strange or Be Forgotten”, που όλως περιέργως αποτελεί το δωδέκατο και τελευταίο τραγούδι του δεύτερού τους άλμπουμ, στην εκπομπή της Mary Anne Hobbs (ξυπνήστε κανα ΣΚ νωρίς, δεν θα πάθετε τίποτα) στα τέλη του 2016, και προφανώς μου άρεσε αρκετά ώστε να αρχίσω να το παίζω και στη δική μου εκπομπή (ξυπνήστε καμιά καθημερινή νωρίς, δεν θα πάθετε τίποτα), για να φτάσω λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του Volcano να το παίξω άθελά μου δύο φορές μέσα σε μία ώρα (αυτά παθαίνει όποιος ξυπνάει συνέχεια νωρίς), χωρίς κανείς να δυσανασχετήσει. Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα σε όλο αυτό. Το αφήνω πάνω σας.
Αριθμολαγνείας συνέχεια: σχεδόν πέντε μήνες αφού η Popaganda συνάντησε τους Depeche Mode στο Μιλάνο, και ακριβώς δύο μήνες πριν επιστρέψουν στην Αθήνα, κυκλοφορούν το δέκατο τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους. Κατά τα άλλα, παραφράζοντας το γνωστό έπος των ΠΑΟΚτζήδων: «Depeche ξέρω ‘γω, ξέρω ‘γω εντάξει».
To “Amputation” παλεύεται, το “Always Sad” δεν αντέχεται, μάλλον πάμε για κάζο ολκής, ε και; Στις 14 Ιουλίου θα πιάσουμε κάγκελο στο Ejekt, όπως και πριν από 19 χρόνια σε εκείνη την ομολογουμένως κακή όσο και σημαδιακή συναυλία στο Ρόδον. Πώς τολμάτε και νοσταλγείτε, τσόγλανοι;
H δισκογραφική επιστροφή των, ή μάλλον του Jamiroquai, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση πραγματεύεται τη ζοφερή συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι μετατρέπονται σε άψυχα cyborgs που δεν νιώθουν. Φέξε μου και γλίστρησα. Ας μείνουμε στο ότι ο Τζαμίρο έπαθε λίγο Daft Punk. Στοιχηματίζω τα μισά μου box-sets ότι αυτή θα είναι η καλύτερη συναυλία στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. Το εννοώ. Ραντεβού στο Release στις 17 Ιουνίου.
Υπαρξιακό (ή κάτι τέτοιο) κόνσεπτ υπάρχει και πίσω από το τέταρτο άλμπουμ της Margaret Chardiet, η οποία αυτή τη φορά αναζητά «τις στιγμές που το μυαλό υπερβαίνει τα όρια του σώματος». Ξεπερνάω κι εγώ το εύλογο ερώτημα σχετικά με το αν υπάρχει λειτουργικός εγκέφαλος που να μην υπερβαίνει εξ ορισμού τα όρια της σάρκας που τον φιλοξενεί, και συνεχίζω στα του κόνσεπτ. Ο δίσκος λοιπόν είναι δομημένος γύρω από τα τέσσερα στάδια της έκστασης (όπως λέμε trance): προετοιμασία, επίθεση, κλιμάκωση, κατάληξη. Έλα να φαρμακωθούμε, ντάρλινγκ…
Δωράκι γιατί μπήκε η άνοιξη κι έχουμε όρεξη να γελάσουμε:
Did you know that “The Letter” by The Box Tops was a minute and 58 seconds long? Means nothing. Nil. But it takes them less than two minutes to accomplish what Jethro Tull takes hours to not accomplish!