Από τα Θολάρια της Αμοργού, μέχρι το θεατράκι στην λιβυκή και λιβιδινική Γαύδο, από την Κρήτη μέχρι το Μεταξουργείο, από την Δονούσα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, από Άνδρο μέχρι Λάρισα κι από Τήνο μέχρι Βόλο, μία λαοθάλασσα ακολουθεί τη μπάντα για την οποία μιλάει ο κόσμος τελευταία. Οι Los Tre έχουν οργώσει μουσικά τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη, καλλιεργώντας μουσικές του κόσμου και θερίζοντας τους καρπούς του «νοήματος της ζωής» σε κάθε μικροκοινότητα. Θαμώνες των εναλλακτικών στεκιών και των καφενείων του κέντρου των Αθηνών, ο Άγγελος Αγγελίδης, ο Βασίλης Παπασταμόπουλος και ο Λέανδρος Φράτνικ παίζουν συχνά-πυκνά μουσική στην πρωτεύουσα και αν επικρατούν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορεί ένα βράδυ να κοινωνήσεις σε ένα λαϊκό προσκύνημα.
Μέσα σε μια δεκαετία ζωής, οι Los Tre μετρούν τέσσερις δίσκους, με πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους ένα 7ιντσο βινύλιο με τίτλο “Flea market”, το εξώφυλλο του οποίου επιμελήθηκε εικαστικά ο Νίκος Μανίκας. «Είναι η κάτοψη μιας λαϊκής αγοράς κι επειδή μας αρέσει πολύ η δουλειά του Νίκου, του είπαμε ότι θα το βάλουμε στον δίσκο πριν το δούμε», είπε ο Λέανδρος. Έτσι, η συνάντησή μας έγινε στις αγορές του κέντρου της Αθήνας ένα βράδυ που είχε αέρα καλοκαιρινό, εγκιβωτισμένο μέσα στον χειμώνα που εκπνέει. Γιατί Los Tre σημαίνει καλοκαίρι, γεγονός που αποδεικνύεται εκτός από το καθιερωμένο πλέον τουρ τους στα νησιά κάθε χρόνο και από το εξώφυλλο του προηγούμενου δίσκου τους, με τίτλο “The meaning of life”, που απεικονίζει μια ξύλινη πόρτα στη μέση μιας νησιώτικης απλωσιάς, στο Σαν Μιχάλη της Σύρου, η οποία δεν οδηγεί πουθενά. Ή σε οδηγεί παντού. «Είχε τραβήξει ένας φίλος τις φωτογραφίες, μας άρεσε η οπτική του και μετά, ταίριαξε κι ο τίτλος που κάνει παραπομπή στους Monty Python», συνέχισε ο Λέανδρος.
Αν οι Los Tre ήταν πλοίο, θα ήταν ένα καράβι που περνούσε από πολλά νησιά και θα έπλεε από το νησί της afro μουσικής στο άλλο της jazz, ενώ θα έκανε στάση και στη funk και θα συνέχιζε προς Ανατολή. Οι τρεις μουσικοί, ανάλογα με τα ακούσματά τους, μαζεύουν τα μουσικά «κοχύλια» της κάθε παραλίας και τα κρατούν στο βάζο με τις μουσικές τους, το οποίο ανοίγουν κάθε που παίζουν για τον κόσμο. «Έχουμε διαφορετικά ακούσματα, από πιο σκληρό ήχο, όπως το punk rock, μέχρι jazz. Μας αρέσουν πολύ οι μουσικές του κόσμου, από την Ανατολή, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Κούβα, τις αραβικές χώρες, οπότε παίζουμε ένα συνοθύλευμα», σημειώνει ο Λέανδρος. «Το ευχάριστο σε αυτήν τη μπάντα είναι ότι η αλλαγή κι η εξέλιξη στο μουσικό κομμάτι γίνεται ταυτόχρονα και στους τρεις. Δηλαδή, στην αρχή δεν είχαμε πολλή επαφή με μουσικές από την Αφρική, αλλά κάπως άρεσε λίγο στον έναν και ακολούθησαν κι οι άλλοι. Μαζί πηγαίναμε. Υπήρχε σύμπνοια, δεν υπήρχαν μεγάλες διαφορές», προσθέτει ο Άγγελος κι ο Λέανδρος σπεύδει να δηλώσει ότι «μπορεί να πηγαίναμε τουρ και να ακούγαμε χιπ χοπ στο αμάξι».
Ο Άγγελος Αγγελίδης (κιθάρα), ο Βασίλης Παπασταμόπουλος (μπάσο) και ο Λέανδρος Φράτνικ (drums).
«Τα ακούς όλα, δεν μπορείς να πεις ότι δεν θα ακούσεις punk ή αφρικανική μουσική. Έρχεται κατευθείαν στα ηχεία σου με ένα κλικ», λέει ο Βασίλης. «Στην αρχή, ήμασταν πιο κοντά στη soul jazz, αλλά μετά το ανοίξαμε». Με τον χρόνο, μπορεί οι μουσικές κατευθύνσεις πάνω στις οποίες κινούνται σαν μπάντα να αλλάξουν πορεία, «αλλά πάντα θα είναι ο χαρακτήρας των Los Tre», δηλώνει ο Άγγελος, ο οποίος εντοπίζει την μοναδικότητα και ίσως τη δυσκολία του να μην έχεις «ταμπέλα, δεν κολλάς ακριβώς κάπου. Έχουμε στο παίξιμό μας ένα πιο ελεύθερο πράγμα, δεν είμαστε τόσο στημένοι. Δεν είναι κι ακριβώς τζαζ για να παίζουμε στα τζαζ φεστιβάλ. Δεν μπορούμε να πάμε σε ένα ροκ ή σε ένα ψυχεδελικό φεστιβάλ. Είναι μια μίξη και δεν υπάρχουν πολλά άλλα συγκροτήματα που έχουν παρόμοιο ήχο, ώστε να μπορούν να γίνονται τέτοια πράγματα».
Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η σπιρτόζικη διάθεση, η τρέλα, το γέλιο κι ο αυθορμητισμός ρέουν άφθονα στη συζήτηση και διατρέχουν τις προσωπικότητες και των τριών μουσικών. Απτή απόδειξη των παραπάνω χαρακτηριστικών είναι και το όνομα της μπάντας, το οποίο προήλθε από τα «ποδανά». Δηλαδή, από τη λέξη τρελός, αν φέρεις την τελευταία συλλαβή στην αρχή. «Πριν 10 χρόνια, παίζαμε τρίο για καφενεία», αναφέρει ο Λέανδρος, ο οποίος το 2011 είχε βρεθεί σε μια πρόβα για μια μπάντα με τον Άγγελο, έπειτα, έφερε τον Βασίλη και από τότε έγιναν πολύ φίλοι και παίζουν κι οι τρεις μαζί. «Μας κρατάει πολύ το ότι είμαστε παρέα, είναι σημαντικό κομμάτι των Los Tre», συνεχίζει.
Οι Monty Python συνεχίζουν να αποτελούν επιρροή των Los Tre, καθώς το «Χελιδόνι», θα είναι το επόμενο single που θα κυκλοφορήσει από τη μπάντα. «Είμαστε στην Αμοργό, έχουμε παίξει ένα πολύ ωραίο live κι έχουμε στο μυαλό μας ένα κομμάτι που δεν έχει όνομα», θυμάται ο Βασίλης. «Παίζει μουσική ο φίλος μας ο DJ Palov, παίζει ένα τρελό set, περνάνε όλοι πάρα πολύ ωραία και κάποια στιγμή, έχει κολλήσει με ένα ρεμίξ του κομματιού “Φοβάμαι” από Μαρινέλλα και Χατζή, το οποίο μιλάει για ένα χελιδόνι. Το έπαιξε εφτά φορές και κάθε φορά ανέβαινε όλο και περισσότερο το κέφι» συνέχισε ο Βασίλης κι ο Άγγελος συμπλήρωσε: «Είχε ξημερώσει κι όλοι μαζί οι θαμώνες του μαγαζιού τραγουδούσαν ένα γνωστό πολιτικό σύνθημα που κάνει ομοιοκαταληξία με το “Φοβάμαι το κρύο σαν χελιδόνι”». Σε μια σειρά συνειρμών με μια σκηνή από την ταινία «Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης» των Monty Python, όπου γίνεται μια συζήτηση για το πως πήγε η καρύδα στην Αγγλία και λένε ότι την έφερε ένα αφρικανικό χελιδόνι, αποφασίστηκε να ονομάσουν το κομμάτι «Χελιδόνι».
«Λειτουργούμε πολύ με αυτόν τον τρόπο με τα ονόματα των κομματιών. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει σοβαρός τίτλος στα κομμάτια μας», λέει ο Άγγελος. «Το “The meaning of life” ωστόσο το εννοούμε», συνεχίζει ο Λέανδρος. «Έχουμε αποδομήσει λίγο τη σοβαρότητα» προσθέτει ο Άγγελος, δίνοντας πάσα στον Βασίλη: «Αυτό έχει να κάνει γενικότερα με το πως αντιμετωπίζουμε το κομμάτι της τέχνης. Δεν θεωρούμε ότι είναι κάτι πολύ σοβαρό και βαρύ και κουλτουριάρικο και πολύ σημαντικό που θα πεθάνει κάποιος, άμα δεν το κάνουμε. Κάνουμε μουσική κι ελπίζουμε να περνάει όμορφα ο άλλος όταν το ακούει. Δεν ψάχνουμε να βρούμε το κάτι πάρα πολύ βαθύ». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εκτιμούν οι τρεις τους τη σοβαρότητα σε άλλες πτυχές της ζωής.
Αυτό που παίρνουν σίγουρα στα σοβαρά είναι η μουσική και αυτό φαίνεται όχι μόνο από την ποιότητα και την πρωτοτυπία των μουσικών συνθέσεων, αλλά και από την αφοσίωση που δείχνουν στα live τους. «Στη μουσική έχουμε πολύ το νου μας, το παίρνουμε πολύ σοβαρά», σχολιάζει ο Βασίλης κι ο Λέανδρος υπογραμμίζει ότι αυτό που διαδραματίζεται live μπροστά στο κοινό, αλλά και την ώρα της δημιουργίας είναι κάτι «πολύ ειλικρινές».
Η σταθερά ανοδική τους πορεία το έχει δείξει άλλωστε. «Ανεβαίνουμε σταδιακά (σ.σ.: σε δημοσιότητα), το καλό όμως είναι ότι ανεβαίνουμε και παιχτικά και δημιουργικά. Δηλαδή, υπάρχει μια άνοδος και σε αυτά που γράφουμε, σε αυτά που βγάζουμε σαν δίσκους και το πως παίζουμε μεταξύ μας. Σιγά-σιγά, αυτό έφερε και τον κόσμο, το οποίο έγινε με κάποιον τρόπο σαν «λαϊκό», παρότι δεν παίζουμε λαϊκή μουσική, αλλά επειδή πολλά live μας γίνονται σε καφενεία, έγιναν και τόπος συνάντησης και διασκέδασης», σημειώνει ο Άγγελος. «Σπάνια βάζουμε είσοδο και κάνουμε πολύ προσβάσιμα live. Ποτέ δεν ήμασταν της λογικής να κάνουμε ένα-δύο μεγάλα live τον χρόνο μόνο, όπως κάνουν πολλές μπάντες. Εμείς θέλουμε να παίζουμε. Μας αρέσει να παίζουμε live, έτσι προτιμάμε να παίζουμε 4-5 φορές το μήνα σε μικρούς χώρους κι έτσι, χτίζεται η σχέση μας με τον κόσμο».
Στην παρουσίαση του 3ου τους δίσκου, “Three Tigers and Three Baby Tigers”, στο θέατρο Εμπρός δήλωσε το παρών πολύς κόσμος. «Δεν το περίμενα. Εκείνη η παρουσίαση είχε πάρα πολλά άτομα κι από εκεί και πέρα, ανέβαινε μόνο ο αριθμός», δήλωσε ο Αγγελος. Με την κυκλοφορία και του 4ου δίσκου, το “The meaning of life”, οι Los Tre είχαν πλέον εδραιωθεί στην αθηναϊκή μουσική σκηνή. «Είναι σκαλοπάτια που ανεβαίνουμε συνέχεια, από τον πρώτο δίσκο, στον οποίο βοήθησε πολύ ο Γιώργος Κοντραφούρης. Ήταν από τους πρώτους του χώρου που εκτίμησε τη δουλειά μας και την διέδωσε. Μας πήγε και στο Jazz Festival στην Τήνο».
Ακολουθώντας κανείς τη μπάντα από τότε που εξαπλώθηκε στις Κυκλάδες και τα άλλα νησιά, το 2017, μπορεί να εντοπίσει πολλά κοινά στοιχεία του κοινού που θαυμάζει και στηρίζει τους Los Tre όλη αυτή τη δεκαετία. Μελετώντας την ανθρωπογεωγραφία στα live της μπάντας, θα μπορούσε πιθανώς μία ανθρωπολόγος να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ένα ομοιογενές κοινό, με αρκετά πολιτισμικά και ιδεολογικά -ίσως κινηματικά- χαρακτηριστικά. «Συνήθως μας καλούν άνθρωποι που είναι πάνω-κάτω της δικιάς μας νοοτροπίας», δηλώνει ο Λέανδρος. «Δεν κάνουμε όμως ένα είδος μουσικής που συνδέεται με το πολιτικό ή το κοινωνικό κομμάτι. Δεν παίζουμε punk μουσική. Ή σαν τους Lost Bodies».
Είναι η τέχνη τους πολιτική; «Δεν μπορείς να πεις ότι κάνουμε πολιτική τέχνη, γιατί αρχικά δεν έχουμε στίχο. Σαν δομή, αυτό που κάνουμε δεν είναι ριζοσπαστικό. Σίγουρα όμως όπου μας έχουν καλέσει (σ.σ.: για έναν κοινωνικοπολιτικό σκοπό), έχουμε πάει. Εννοείται και σαν άτομα, είμαστε ενεργοί πολιτικά, πηγαίνουμε σε πορείες», τοποθετείται ο Βασίλης. «Είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε να παίξουμε κάπου δωρεάν, αρκεί κάποιος να μην επωφελείται από αυτό επιχειρηματικά», συμπληρώνει ο Λέανδρος.
Μέσα στον Μάιο θα γίνει μια μεγάλη, επετειακή γιορτή για τα 10 χρόνια Los Tre, ενώ η μπάντα τώρα είναι στο στάδιο δημιουργίας του νέου τους δίσκου, ο οποίος θα περιλαμβάνει για πρώτη φορά και φωνές. Ένα από τα tracks του νέου δίσκου θα είναι και το «Χελιδόνι» φυσικά κι ένα τέταρτος μέλος έχει προστεθεί στη μπάντα, ο Άγγελος Πολυχρόνου, ο οποίος παίζει κρουστά, και οι τρεις φίλοι και μουσικοί τον αποκαλούν χελιδονάκι, καθώς πότε έρχεται, πότε φεύγει. «Είμαστε στη διαδικασία της μίξης τώρα. Έχουμε γράψει πολλά κομμάτια και νιώθουμε πολύ ωραία, ότι κάναμε άλλο ένα μικρό βηματάκι προς τα πάνω. Λίγο καλύτερα ακόμα», λέει ο Λέανδρος, χαρούμενος που κοιτώντας πίσω στην πορεία της μπάντας βλέπει όλη αυτήν την εξέλιξη.
Όταν το πρώτο χελιδόνι φέρει την άνοιξη, θα βρεθούμε όλοι πάλι στο επόμενο λαϊκό προσκύνημα των Los Tre, πρώτα στην Αθήνα, και μετά στα νησιά.