Μια από τις παράπλευρες απώλειες της ομογενοποίησης του χολιγουντιανού σινεμά την τελευταία δεκαετία ήταν και η εξαφάνιση των κωμωδιών από το χάρτη, με το είδος να μοιάζει να σταμάτησε κάπου ανάμεσα στις man-boy περιπέτειες της παρέας του Τζαντ Άπατοου και την «αποφοίτηση» του Άνταμ Μακέι (Anchorman) σε Σοβαρές Ταινίες (Vice). Μέσα σε αυτή την ξηρασία, οι Φιλενάδες δεν είναι απλώς η καλύτερη κωμωδία της δεκαετίας (τι έχουν, άλλωστε, να ανταγωνιστούν;) αλλά και μια από τις καλύτερες του 21ου αιώνα. Αυτό είναι ακλόνητο επιστημονικό γεγονός: φταίμε εμείς που κάθε σκηνή της ταινίας είναι αστεία; Φταίει η Κρίστεν Γουίγκ, κωμική ιδιοφυία που εγκατέλειψε μια star-making θητεία, αντάξια με εκείνη της αείμνηστης Γκίλντα Ράντνερ, στο Saturday Night Live για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του πρώτου της σεναρίου, που έγραψε με την κολλητή της, Άνι Μάμολο (που κάνει ένα μικρό, αξιομνημόνευτο πέρασμα από την ταινία ως παρανοϊκή επιβάτης αεροπλάνου.) Φταίει, επίσης, ο Πολ Φιγκ, σκηνοθέτης του Freaks & Geeks, που ενορχήστρωσε μια συμφωνία κωμικού timing από το εκπληκτικό καστ του (που περιλαμβάνει μια άλλη MVP του Saturday Night Live, την Μάγια Ρούντολφ, και την Ρόουζ Μπερν σε passive-aggressive ρεσιτάλ), οδηγώντας την Μελίσα Μακάρθι, μέχρι τότε γνωστή μόνο στους φαν του τηλεοπτικού Gilmore Girls, σε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και παγκόσμια φήμη.
Όσο ξεκαρδιστικά κι αν παρουσιάζεται, η ιστορία των Φιλενάδων είναι στην πραγματικότητα μια ανθρώπινη και τρυφερή ωδή σε εκείνες τις φιλίες που θεωρείς δεδομένες γιατί τις είχες μια ζωή (σαν απάντηση στην τελευταία πρόταση του Στάσου Πλάι Μου: «αργότερα στη ζωή μου, δεν είχα ποτέ φίλους σαν εκείνους που είχα στα 12. Χριστέ μου, είχε κανείς;») μέσα από τους τριγμούς στη σχέση δυο κολλητών όταν η μία, απελπισμένη από την επαγγελματική αδράνεια και τα ερωτικά αδιέξοδα, ζηλεύει και νιώθει να απειλείται όταν η άλλη της ανακοινώνει ότι παντρεύεται. Η φιλία ανάμεσα στους χαρακτήρες της Γουίγκ και της Ρούντολφ είναι τόσο lived in που ακόμα και μια ρομαντική υποπλοκή με τον αστυνομικό του Κρις Ο’ Ντάουντ μοιάζει αχρείαστη. Συχνά θα δείτε τις Φιλενάδες να χαρακτηρίζονται ως ρομαντική κωμωδία. Δεν είναι. Είναι σκέτη κωμωδία. Στην περίφημη σκηνή του αεροπλάνου, η Μεγκ Ράιαν θα ζητούσε συγνώμη και θα επέστρεφε στη θέση της:
Οι κωμωδίες, ειδικά αν δεν έχουν την υπογραφή του Μπίλι Γουάιλντερ ή του Γούντι Άλεν, σπάνια αναγνωρίζονται από τα Όσκαρ. Οι Φιλενάδες έριξαν και αυτό το οχυρό με μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, το οποίο έχασαν από… τον Γούντι Άλεν για το Μεσάνυχτα στο Παρίσι. Αν περίμεναν λίγα χρόνια ακόμα…