photcombattants2_dblarg

Έρωτας με την πρώτη μπουνιά (Les combattants) ***1/2**

Γαλλία, 2014, Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Thomas Cailley

Πρωταγωνιστούν: Kévin Azaïs, Adèle Haenel, Antoine Laurent

Διάρκεια: 98’

Και ενώ το καλοκαίρι προμηνύεται ήσυχο, αν και έχει προηγηθεί ο θάνατος του πατέρα του, ο Arnaud γνωρίζεται με την Madeleine. Οι διαφορές τους τεράστιες: αυτός προσγειωμένος και χαλαρός, αυτή θέλει να καταταγεί στους κομάντο και μιλάει συνέχεια για την επερχόμενη Αποκάλυψη. Παρά τις διαφορές τους, οι οποίες θα αρκούσαν προκειμένου να μην συναναστραφούν ποτέ, ένας ιδιαίτερος δεσμός αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ τους, ο οποίος δυναμώνει όσο περνά ο καιρός και ζουν μαζί παράλογες καταστάσεις. Εξαιρετική φωτογραφία, άρτιο δέσιμο εικόνας και ήχου, μια γλυκύτατη καθώς και αντισυμβατική ελεγεία πάνω στον αιφνίδιο έρωτα και την αξία της ζωής, χωρίς κανέναν μελοδραματισμό, αλλά με υπόγειο χιούμορ.

https://youtu.be/Km66_25E5fs

Μη σας παραξενεύει η παρουσία αυτής της ταινίας στη θέση της καλύτερης της εβδομάδας. Στον οποιονδήποτε θα ακουγόταν περίεργο μια τέτοια ταινία να βαθμολογείται με τόσο υψηλό βαθμό. Δεν ξέρω, μάλιστα, αν σας αλλάζει καθόλου γνώμη αυτό, αλλά τις προάλλες βραβεύτηκε και με το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο ελληνικό Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Ο λόγος που έγινε αυτό είναι κάτι παραπάνω από απλούστατος: είναι ένα φιλμικό κομψοτέχνημα που μπορεί μεν να απέχει από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα, αλλά έχει αρκετά μεγάλη ισορροπία στα θετικά της γνωρίσματα, δηλώνοντας αυτό το «κάτι παραπάνω από συμπαθητική» που χρειάζεται για να ξεχωρίσει.

Γι’ αρχή, δεν μπορεί να μην αναφερθεί το ότι πρόκειται, κατά βάση τουλάχιστον, για μια απλή ερωτική ιστορία της μετεφηβείας. Είναι, όμως, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται αυτός ο έρωτας που δεν την αφήνει να μετατραπεί σε άλλη μια τυπική περίπτωση περί αλληλοελκόμενων ετερώνυμων. Κανένας από τους δύο πρωταγωνιστές δεν είναι ερωτεύσιμος εκ πρώτης όψεως: εκείνος παραείναι άχρωμος, λιπόσαρκος και «πλατύς» στα χαρακτηριστικά του, εκείνη φαίνεται παρανοϊκή, δεν είναι υπόδειγμα ομορφιάς και είναι και (ας μου επιτραπεί η έκφραση) νταρντάνα. Με μαεστρία, ωστόσο, αντί να υποπέσουμε σε βαρετά σκηνικά τύπου «ο καθένας έχει μια εσωτερική ομορφιά/είναι όμορφος με τον τρόπο του», το σενάριο προσεγγίζει με ακρίβεια και χωρίς καμία υπερβολή τη διαφορετικότητα των πρωταγωνιστών του και, εν αντιθέσει με κάποια αντίστοιχη αμερικάνικη παραγωγή, τους δίνει μια αληθοφανή υπόσταση και μια θέρμη. Και αυτό χωρίς ουδέποτε να τους μετατρέπει σε γελοιογραφίες αποτυχημένων κοινωνικά ατόμων.

Όταν, δε, έρχεται η ώρα να σμίξουν οι δύο πρωταγωνιστές, έχουν προηγηθεί αρκετές καταστάσεις που τους έχουν βοηθήσει να έρθουν κοντά. Μερικές από αυτές τυπικές, μερικές πιο παράλογες- ενδεχομένως και συμβολικές-, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να φανεί παραπάνω κωμικό απ’ όσο χρειάζεται, στο επίπεδο του στιλάτου και μετρημένου. Ούτε στρατιωτική κωμωδία, ούτε εφηβική σεξοκωμωδία που απευθύνεται σε άτομα των οποίων το λεξιλόγιο περιλαμβάνει όλη τη διάλεκτο των κοινωνικών μέσων. Αντ’ αυτού, παραμένει ρομαντικό στα πιστεύω του και άκαιρο στην προσέγγισή του. Και ποτίζει με μοναδική μελαγχολία την προετοιμασία για ένα βραδινό μπάνιο, όπως και ένα πρωτόγονης φύσεως ψάρεμα με καλάμια σε ένα λασπωμένο ποτάμι.

Συνήγορος στη συγκεκριμένη αισθητική, η μουσική που περιτριγυρίζει τις εικόνες των σεκάνς. Άλλοτε στα όρια του electro, άλλοτε πιο ambientίζουσα, πάντα με ένα post punk πνεύμα, καταφέρνει να τονίσει τα απαιτούμενα συναισθήματα και να δηλώσει το περιεχόμενο των σκηνών, όχι μόνο σε πρώτο, αλλά και σε δεύτερο επίπεδο. Είτε με το να προοιωνίζει μια κατάσταση, είτε με το να παρωδεί την καθιερωμένη χρήση της μουσικής σε ορισμένες σκηνές, είτε, εν τέλει, με το να υπογραμμίζει απλώς το περιεχόμενο.

Αν αναλογιστούμε πως το συγκεκριμένο φιλμ αποτελεί το σκηνοθετικό πρωτόλειο του Thomas Cailley, τότε έχουμε να προσμένουμε μια πορεία ξεχωριστή. Ίσως με την προσέγγισή του να αναχθεί σε έναν σκηνοθέτη αντίστοιχου διαμετρήματος με τον David Gordon Green και της ματιάς αυτού στους υποτιθέμενους παρίες της κοινωνίας. 


https://youtu.be/j1qVii64eMg

Μία Υπόσχεση (A Promise) *1/2****

Γαλλία, Βέλγιο, 2013, Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Patrice Leconte

Πρωταγωνιστούν: Richard Madden, Alan Rickman, Rebecca Hall

Διάρκεια: 94’

Ο νεαρός Friedrich ζει στη Γερμανία του 1912, όπου και πιάνει δουλειά σε ένα εργοστάσιο χάλυβα. Το αφεντικό του ενδιαφέρεται για την περίπτωσή του και τον προσεγγίζει για να του προσφέρει τη θέση του γραμματέα. Όταν το αφεντικό του χειροτερεύσει στην υγεία του, θα μεταφερθούν στο σπίτι του. Εκεί ο Friedrich θα γνωρίσει τη νεαρή γυναίκα του αφεντικού του και σύντομα θα αναπτυχθούν μεταξύ τους αμοιβαία ερωτικά συναισθήματα. Είτε ως μελόδραμα εποχής, είτε ως ανάγνωση της νουβέλας του Zweig, δεν καταφέρνει να αποδώσει τα δέοντα, καθώς παρά την καλογυαλισμένη παραγωγή και τις ικανοποιητικές ερμηνείες, η έλλειψη πάθους και βάθους το καταδικάζει σε μια κάτω του μετρίου, ανιαρή εμπειρία. 


https://youtu.be/HUvULZFV2Dg

Vice: Η Πόλη της Βίας (Vice) *1/2****

ΗΠΑ, 2015, Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Brian A Miller

Πρωταγωνιστούν: Bruce Willis, Ambyr Childers, Thomas Jane

Διάρκεια: 96’

Ο Julian Michaels ιδρύει την απόλυτη φουτουριστική ουτοπία και την επανδρώνει με ανδροειδή που θα εκπληρώνουν επί πληρωμή ακόμα και τις πιο ακραίες φαντασιώσεις των πελατών της. Την ονομάζει, καθόλου τυχαία Vice. Το παιχνίδι, όμως, θα γυρίσει εναντίον του όταν μια από τις υπαλλήλους του, η Kelly, αποδράσει αφού μάθει την αλήθεια γύρω από τον τόπο εργασίας της και συναντηθεί με τον αστυνόμο Roy. Μια αποτυχημένη προσπάθεια σχολίου πάνω στα ανθρώπινα ένστικτα και τις ευκαιρίες που προσφέρει η πρόοδος της τεχνολογίας. Μόνο που, εν τέλει, είναι αμφίβολο αν ο σκοπός της ήταν αυτός ή απλά να το παίξει ακραία. 


https://youtu.be/noEVCczNy9U

Demonic (House of Horror) 1/2*****

ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, 2015, Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Will Canon

Πρωταγωνιστούν: Maria Bello, Frank Grillo, Cody Horn

Διάρκεια: 90’

Μια ομάδα φοιτητών σφαγιάζεται με φρικαλέο τρόπο σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι. Όλοι εκτός από έναν. Την επόμενη της σφαγής, στο σπίτι θα καταφτάσουν ο ντετέκτιβ Mark Lewis και η ψυχολόγος Elizabeth Klein προκειμένου να ανακαλύψουν τι ακριβώς έγινε. Αυτό που θα μάθουν, είναι ότι η αιτία έχει τις βάσεις της σε λόγους υπερφυσικούς, λόγους που θα δουν μέσα από μια κάμερα που ο επιζών έχει στην κατοχή του. Μια βαρετή συρραφή των πιο βαρετών κλισέ του κινηματογράφου τρόμου της τελευταίας εικοσαετίας σε βαθμό που σε βγάζει από τα ρούχα σου. Μην το διανοηθείτε καν. 


https://youtu.be/QZUPJGuN-Ds

Yogananda: Το Ταξίδι της Αφύπνισης (Awake: The Life of Yogananda)

ΗΠΑ, 2014, Έγχρωμο

Σκηνοθεσία: Paola di Florio , Lisa Leeman

Διάρκεια: 87’

Πνευματικός γκουρού προσωπικοτήτων όπως ο George Harrison και ο Steve Jobs, ο Yogananda «έφερε» τον πολιτισμό της Γιόγκα στη Δύση και σύστησε μια νέα κοσμοθεωρία. Το αυτοβιογραφικό opus του με τίτλο Η Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να δείχνει τον δρόμο σε μεγάλο εύρος κόσμου. Ποιος ήταν, τελικά, ο Yogananda και ποια ήταν η ζωή του;