Είναι μεγάλη μου χαρά που μιλάω με την Diane Schuur! Ή μήπως θα έπρεπε να πω με την Deedles; Όπως θέλεις γλυκέ μου! Ούτως ή άλλως οι πιο πολλοί έτσι με φωνάζουν. Νομίζω πως τα gigs στην Αθήνα θα είναι πολύ ωραία για εμάς.
Κι εμείς το πιστεύουμε, και σας περιμένουμε. Ξεκινήσατε να τραγουδάτε πραγματικά πολύ νωρίς. Πώς έγινε; Υπήρχε μουσική στην οικογένειά σας; Ναι, ο πατέρας μου έπαιζε πιάνο εμπειρικά, κι η γιαγιά μου το ίδιο. Εγώ εκτέθηκα από πολύ νωρίς στο ραδιόφωνο και τους δίσκους. Άκουσα την Dinah Washington στο What a Difference a Day Makes (το τρααγουδάει, υπέροχα) όταν ήμουν πολύ μικρή. Και μετά άκουσα ανθρώπους σαν τον George Shearing, τον Nat Cole, ξέρεις, από όλα τα είδη μουσικής. Πολλή τζαζ, Duke Ellington, Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald, Nancy Wilson, όλα αυτά…
Και πότε ξεκινήσατε να τραγουδάτε και να παίζετε πιάνο; Άρχισα να τραγουδάω όταν ήμουν δύο, και να παίζω πιάνο όταν ήμουν τριών! Κι ύστερα, επαγγελματικά, η πρώτη μου παράσταση ήταν στο Holiday Inn στην Τακόμα της Ουάσινγκτον το 1964. Μόλις είχα γίνει δέκα ετών! Άρχισα την επαγγελματική μου καριέρα τον Ιανουάριο του ’64, ένα Σάββατο απόγευμα. Το θυμάμαι πολύ καλά.
Πραγματικά πολύ νωρίς! Το ξέρω, είμαι 61 τώρα, οπότε μπορείς να κάνεις τον υπολογισμό!
Φαίνεται όμως πως το διασκεδάζετε. Κι εξακολουθείτε να κάνετε διαρκώς καινούρια πράγματα. Ναι, αγαπώ τη δουλειά που κάνω, και μου αρέσουν όσα πάνε μαζί της. Αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας μου σε αυτό τον πλανήτη! Γνωρίζω ανθρώπους, ταξιδεύω… Είμαι σίγουρη πως έχω ξαναέρθει στην Αθήνα, τουλάχιστον μια φορά. Πριν από κανα δυο χρόνια, ήταν Δεκέμβρης. Νομίζω μάλιστα πως η πρώτη βραδιά ήταν στα γενέθλιά μου.
Έχετε παίξει παντού στον κόσμο. Σε ποιες χώρες νιώσατε πως το κοινό ήταν πιο κοντά σας, πως εκτιμούσε περισσότερο τη μουσική σας; Είναι δύσκολο να συγκρίνεις. Για παράδειγμα, το κοινό στην Ιαπωνία είναι πολύ ήσυχο, διακριτικό στα χειροκροτήματα κατά τη διάρκεια της συναυλίας, και μετά στο τέλος ξεσπάει σε επευφημίες και έξαλλο χειροκρότημα. Είναι πραγμαικά απίστευτο! Αλλά απολαμβάνω να παίζω και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Θυμάμαι τη Ρωσία, το Βελιγράδι… Αλλά και όταν έπαιξα στη Νέα Ζηλανδία… Όπως ξέρεις, έχω παίξει παντού. Μόνο στην Αυστραλία δεν έχω πάει, αλλά ελπίζω να το κάνω κι αυτό μια μέρα. Το 2001 έπαιξα και στη Νότιο Αφρική. Μέχρι και στην Αρούμπα!
Αν δεν απατώμαι, ένας από τους πρώτους που σας ανακάλυψαν, ένα από τα ορόσημα στην καριέρα σας, ήταν ο Stan Getz. Πράγματι. Ήταν ένας από τους πρώτους. Στην πραγματικότητα είχα την τύχη να γνωρίσω τον George Shearing όταν ήμουν έντεκα χρονών. Όταν έπαιξε σε ένα μέρος στο Σηάτλ της Ουάσινγκτον που λεγόταν Edgewater Inn. Πήγα να τον δω ένα απόγευμα και ήταν πραγματικά υπέροχα, το θυμάμαι πολύ καθαρά, καθήσαμε και του έπαιξα κομμάτια από ένα δίσκο του που μου άρεσε, το Concerto for my Love , και μετά κουβεντιάσαμε, ήταν πολύ όμορφα. Νομίζω πως ήταν ένα από τα τελευταία πράγματα στα οποία με πήγε η μαμά μου πριν πεθάνει. Πέθανε όταν ήμουν δεκατριών, κι εκείνη ήταν τριάντα ενός, θα έκλεινε τα τριάντα δύο εκείνο το Μάρτιο. Βίωσα την τραγωδία πολύ νωρίς, όταν ήμουν πολύ μικρή. Τέλος πάντων. Αλλά ναι, ο Stan Getz ήταν αυτός που πρώτος μου έδωσε αυτό που θα ονόμαζα εθνική προβολή. Ο Ed Shaughnessy μού είχε κανονίσει πρώτος να παίξω στο Φεστιβάλ Τζαζ του Μοντερέι το 1975. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκα στο Φεστιβάλ. Ο Stan Getz με είδε να παίζω εκεί το 1979. Κι ύστερα με πήρε μαζί του να παίξουμε στο Λευκό Οίκο το 1982, μεγάλη εμπειρία, και στο Κάρνεγκι Χωλ το 1986. Πολλοί υπέροχοι άνθρωποι με βοήθησαν στην πορεία μου. Και μετά στην Count Basie Orchestra… Ξέρεις, πρόσφατα επέστρεψα από την Ταϊλάνδη όπου έπαιξα ξανά με την ορχήστρα στο Βασιλικό Φεστιβάλ Τζαζ, και περάσαμε υπέροχα. Υπήρξε μια πολύ λαμπρή και πλούσια καριέρα, με πολλά δια φορετικά πράγματα να συμβαίνουν.
Κι από όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που συναντήσατε, ποιους άλλους θυμόσαστε τώρα που μιλάμε; Toν Stevie Wonder, που παίξαμε μαζί σε ένα δίσκο μου που λεγόταν Friends for Schuur, τον Steven Bishop, μου άρεσε πολύ που δούλεψα μαζί του, τον Ray Charles, και μαζί του ήταν υπέροχα, τον Quincy Jones, που συνεργαστήκαμε κάποιες φορές. Τόσοι πολλοί υπέροχοι άνθρωποι!
Εκτός από τις πολυαναμενόμενες εμφανίσεις σας στο Half Note, θα δώσετε κι ένα σεμινάριο όπου θα μιλήσετε για τα φωνητικά στη τζαζ, το πιάνο τρίο, και τι άλλο; Το είχα ξεχάσει αυτό! Σ’ευχαριστώ που μου το θύμισες! Ξέρεις, απόψε ολοκληρώνω μια περιοδεία στις Ηνωμένες πολιτείες, στα Νοτιοανατολικά, κι είναι η ένατη συνεχόμενη εμφάνιση, οπότε αυτή είναι η εξήγηση αν η φωνή μου σου ακούγεται κάπως κουρασμένη από το πολύ τραγούδι.
Εμένα η φωνή σας μού ακούγεται υπέροχη όπως πάντα… Σ’ ευχαριστώ! Τώρα, σε σχέση με το τι θα διδάξω. Θα μιλήσω για την ιστορία της ζωής και της καριέρας μου, αλλά και για τις διαφορετικές τεχνικές που έχω μάθει για τα ηχεία του κεφαλιού, του στήθους, γι αυτό που ονομάζω whistle stop, που είναι ψηλότερα και από τη φωνή του κεφαλιού. Για τέτοια πράγματα, και για άλλα που έχω μάθει από τον υπέροχο φωνητικό coach μου στη Νέα Υόρκη. Και φυσικά για τις πιανιστικές τεχνικές που χρησιμοποιώ και πώς τις έμαθα. Συνήθως λειτουργώ πολύ αυθόρμητα στα μαθήματα, δεν ακολουθώ κάποιο σενάριο. Απλώς ξεκινάω και τα κάνω. Πιθανότατα θα κάνω ερωτήσεις, ή θα απαντήσω σε ερωτήσεις, και θα δούμε πού θα μας πάει.
Ξέρω πολλούς έλληνες τζαζ μουσικούς που θα τα εκτιμήσουν αυτά. Η τελευταία σας ηχογράφηση είναι ένα αφιέρωμα στον Stan Getz και τον Frank Sinatra. Ναι. Το ηχογραφήσαμε σε ένα στούντιο στη Νέα Υόρκη, κι η δεύτερη μέρα της ηχογράφησης ήταν τα εξηκοστά μου γενέθλια, πράγμα πολύ ωραίο! Ο μάνατζέρ μου μετά την ηχογράφηση εμφανίστηκε με μια υπέροχη τούρτα γενεθλίων, τούρτα σοκολάτα, που είναι η αγαπημένη μου, σε σχήμα πιάνου, με τα λευκά και τα μαύρα πλήκτρα! Στις εμφανίσεις μου στην Αθήνα δεν θα έχω σαξόφωνο και κιθάρα. Θα είμαι εγώ στο πιάνο, ο Adam Pache στα ντραμς κι ο Ben Wolfe στο κοντραμπάσο. Θα είναι διαφορετικά, αλλά θα είναι ωραία! Σε ότι αφορά την ηχογράφηση, περάσαμε πραγματικά πολύ καλά. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ήδη το cd…
Ναι, το έχω ακούσει. Θα παίξουμε αρκετά κομμάτια από αυτό, αλλά κι αρκετά παλαιότερα που αγαπάει ο κόσμος. Love Dance, Louisiana Sunday Afternoon, The Very Thought of You… Ξέρεις, έχω πια ένα μεγάλο θησαυρό από δίσκους, 27 μαζί με τις συλλογές, την τελευταία φορά που μέτρησα. Δεν είναι και λίγα!
Και τι δεν έχετε κάνει ακόμα καλλιτεχνικά και σχεδιάζετε να το κάνετε στο μέλλον; Λοιπόν, αυτό ακόμα δεν έχει μπει σε φάση πραγματοποίησης, είμαστε ακόμα σε συζητήσεις, αλλά σχεδιάζω κάτι με ορχήστρα δωματίου, με έγχορδα. Και στο μέλλον ένα δίσκο με ντουέτα με γνωστούς τραγουδιστές.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Κι εγώ, Γιώργο. Τα λέμε στην Αθήνα. Περιμένω να φλαω μπακλαβάδες. Έλα να με βρεις, θα σου κάνω ένα Deedle Hug!
5-7/2, Half Note (Τριβωνιανού 17, Μετς, τηλ. 210 9213310). Περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις της Deedles αλλά και για το σεμινάριό της, εδώ.
