Με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, «Πώς πάνε τα πράγματα», ο συγγραφέας συνομιλεί με τη Λίνα Ρόκου για το πώς η ζωή η ίδια είναι μια πορεία προς τη διάψευση και για την τρυφερότητα των ραγισμένων προσώπων.
Εξαιτίας μίας βαθιάς επιθυμίας για γνώση ή για τα μάτια του κόσμου, στην Ελλάδα κυνηγάμε διακαώς την προκοπή μέσω των πτυχίων. Η Σοφία Νικολαΐδου στο Χρυσό Βραχιόλι καταγράφει τις αληθινές ιστορίες ανθρώπων από το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Πιστεύουν ότι η γνώση είναι δύναμη στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία. Στην αρχή της κρίσης έκαναν ένα άλμα πίστης και οργάνωσαν μια εκδοτική κολεκτίβα εργασίας γιατί το χρήμα δεν είναι το παν. Το πείραμα πέτυχε. Πώς;
Έγραψε το μυθιστόρημα που έγινε το λογοτεχνικό έμβλημα της «κλιματικής αγωνίας» κι εξακολουθεί να αναρωτιέται «γιατί οι άνθρωποι έχουν γίνει υπεύθυνοι για την εξαφάνιση άλλων ζώων». Τη συνάντησε στην Αθήνα ο Παναγιώτης Μένεγος.
Πώς διαχειρίζεσαι τις απώλειες; Πώς στοχάζεσαι; Πώς πορεύεσαι και πώς συμφιλιώνεσαι με αυτές; Ο Ηλίας Μαγκλίνης μιλά στην Popaganda για τα βαθιά υπαρξιακά ζητήματα που πραγματεύεται το νέο του βιβλίο, «Είμαι όσα έχω ξεχάσει».
Και μετά έγραψε το βιβλίο «Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος» για να θέσει, όπως λέει στην Popaganda, όλα τα ερωτήματα που τον απασχολούν, αδιαφορώντας για τα απρόσωπα και χυδαία τρολ του διαδικτύου. Όσοι είναι να καταλάβουν, καταλαβαίνουν.
Συναντήσαμε στην καρδιά της Αθήνας τον μποέμ συγγραφέα και διανοητή από τη Θεσσαλονίκη και μιλήσαμε για τη σημασία της ιστορικής μνήμης, την εξουσία που οι καλλιτέχνες πρέπει πάντα να χτυπάνε και τη χαμένη λίμπιντο της εποχής. Στο τέλος μερακλώσαμε.
