Άντζελα Μπρούσκου: “Η ανθρωπότητα ζει μια ψύχωση”

Ποιος κόσμος είναι πιο βίαιος; Ο έξω, αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας ή της Σάρα Κέιν; Η Σάρα Κέιν αντανακλά τον έξω κόσμο. Μιλάει για τη βία με έναν τρόπο θεραπευτικό αφού σε κάνει να συνδιαλλαγείς, έχει μεταφορές μέσα, μπορείς να τον δεις από απόσταση, να τον εισπράξεις με τελείως διαφορετικό τρόπο. Η βία που ζούμε καθημερινά είναι κάτι άλλο. Πολύ ωμή, είναι σκληρά τα πράγματα και δε μπορεί να συγκριθεί. Είναι κάτι το απερίγραπτο.

Η αγάπη είναι τόσο δύσκολη όσο την είχε στο μυαλό της η Σάρα Κέιν; Ο έρωτας έχει κάτι πάντα αδύνατο, ανέφικτο, ιδανικό. Αρρωσταίνουμε με τον έρωτα. Έχει σημάδια ψύχωσης, φανταζόμαστε πράγματα που δεν υπάρχουν, μας καταστρέφει αλλά είναι και η ζωή. Η ρίζα που βρίσκονται τα πάντα. Είναι η ολοκληρωτική επαφή. Το σώμα και το μυαλό γίνονται ένα. Είμαστε υπέρ του έρωτα.

Παρατηρείς ψυχώσεις γύρω σου; Η ανθρωπότητα ζει μια ψύχωση. Έχουμε χάσει τη σχέση μας με την πραγματικότητα, η κατάθλιψη και η απομόνωση είναι κοινωνικές αρρώστιες του πολιτισμού μας. Προσπαθούμε να καταστείλουμε τα συναισθήματα μας και να είμαστε παρόντες απέναντι στην καθημερινότητά μας, στις σχέσεις μας, στη δουλειά μας, στην οικογένεια μας χωρίς να συνδιαλεγόμαστε με όλο αυτό το πράγμα που μας πιέζει. Είναι σαν μια κρύπτη πένθους. Εξωτερικά φαινόμαστε καλά ωστόσο ο μέσα εαυτός πενθεί, κλαίει, σπαράζει. Κάποια στιγμή όταν αυτά που δεν παραδεχόμαστε, βγαίνουν με πολύ βίαιο τρόπο προς τα έξω, κάνουν κακό στον εαυτό ή στο περιβάλλον μας.

Νομίζω ότι γενικώς γοητεύεσαι από τα σκληρά έργα. Όχι ακριβώς. Με ενδιαφέρει όμως η αλήθεια που μπορεί να έχουν και η συγκίνηση που μπορεί να μεταφέρουν. Πάντα με νοιάζει η μεταφορά που είναι άλλος τρόπος από την πραγματικότητα ενός ντοκιμαντέρ ή ενός δελτίου ειδήσεων.

Στην παράσταση “Η Ζωή είναι αγρίως απίθανη” που είχες ανεβάσει στη Στέγη, τη μουσική είχε γράψει η Μόνικα ενώ αυτή τη φορά η Nalyssa Green. Η επαφή με νέα παιδιά είναι αναζωογονητική; Μου αρέσει να έχω επαφή με νέα παιδιά, ταλαντούχους μουσικούς που παίρνουν με το δικό τους τρόπο τον κραδασμό και τον κάνουν μουσική, ήχο, τραγούδι. Είναι μια ανταλλαγή όλο αυτό. Παίρνω πολλά πράγματα από αυτή τη ζωτική και ουσιαστική ανταλλαγή. Το θέατρο είναι ανοιχτός χώρος συναλλαγής και επικοινωνίας, δε χρειάζεται να είσαι κολλημένος με εμμονές που είχες στα 20. Τα πράγματα εξελίσσονται. Ζυμώνονται. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που η Νalyssa χειρίστηκε το θέμα.

Πως σου φαίνεται η θεατρική κίνηση της Αθήνας; Γίνονται πολλά πράγματα. Μοιραία, δεν είναι όλα καλά ή δεν μου αρέσουν όλα. Υπάρχει, πιστεύω, ένας κορεσμός και μια μεγάλη ευκολία στο να ανεβαίνουν πολλά πράγματα με “έναν συγκεκριμένο τρόπο”. Το σημαντικό είναι ότι γίνονται παραστάσεις και σίγουρα κάτι καλό θα βγει από αυτό.

Και η πόλη αυτή καθαυτή; Η Αθήνα μου αρέσει. Είναι μια πόλη που αγαπώ αλλά δε μου αρέσει ο κόσμος, η νοοτροπία των ανθρώπων. Δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις, δεν έχει δημόσιους χώρους, μπορεί να σε βρίσει οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή. Μας λείπει μια στοιχειώδης έλλειψη ευγένειας και πολιτισμού. Είναι μια πόλη βρώμικη, παραμελημένη, την έχουμε σχεδόν εγκαταλείψει. Την γοητεία της, όμως, όπως όλες οι μοιραίες γυναίκες την έχει ακόμα.

Έχεις άγχος για το μέλλον; Ζω από το θέατρο. Δεν έχω την πολυτέλεια να πω ότι σταματάω και ψάχνω διαρκώς τρόπους να ανανεώνω τη σχέση μου μαζί του. Διδάσκω, κάνω σεμινάρια, μαθήματα,  θέλω να προχωράω και να σκέφτομαι το επόμενο βήμα. Είχα ανάγκη να σταματήσω για λίγο αλλά τώρα έχω όρεξη να μπω πάλι στα πράγματα. Αυτή την παραγωγή την κάναμε μόνες μας. Δεν ήταν κάτι εύκολο. Κάποτε υπήρχαν οι κρατικές επιχορηγήσεις, τώρα όχι. Μπορούσαμε να κάνουμε πιο ιδιαίτερα και πειραματικά πράγματα και όχι κάποια σαν αυτά που μπαίνουν στην ελεύθερη αγορά με σκοπό το κέρδος αφού σε υποχρεώνουν να έχεις εισιτήρια. Έχουμε γίνει μπακάληδες. Είναι χυδαίο. Πουθενά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο και η πολιτεία δεν έχει καμία μέριμνα. Παλεύουμε απέναντι σε διαφορετικές νοοτροπίες γυρνώντας σε έναν συντηρητικό καθωσπρεπισμό ενός συγκεκριμένου ρεπερτορίου. Εμείς θα κάνουμε αυτό που θέλουμε με όποιον τρόπο μπορούμε σε πείσμα όλων αυτών. Τώρα θέλω να ασχοληθώ πάλι με την τραγωδία. Αν το καλοσκεφτείς, όμως, και το έργο της Σαρα Κέιν είναι μια σύγχρονη τραγωδία. Με τη δομή της, τον πρωταγωνιστή, το χορό, τα δεύτερα πρόσωπα, όλη την πύκνωση, τη δύναμη και την κάθαρση.

4.48 Ψύχωση της Σάρα Κέιν/Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου/BIOS, Πειραιώς 84/Παραστάσεις: Πέμ.-Κυρ. 9 μ.μ. /Τιμή: €10/Μέχρι τις 9/2/2014.