Είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από την ελπίδα που φέρνει μαζί της η νέα σεζόν για μία ολόκληρη ποικιλία από σειρές και εύκολο να ξεχάσουμε ότι τα πρώτα επεισόδια δεν είναι πάντα ενδεικτικά για το πόσο θα κρατήσει μία σειρά (την ποιότητά της). Μόνο βασισμένοι σε μια υπόσχεση, αυτές είναι οι σειρές που πρέπει να τσεκάρετε αυτό το φθινόπωρο. Αυτή είναι η λίστα του περιοδικού Time.
Από μία σειρά τρόμου μέχρι μπόλικες οικογενειακές κωμωδίες και από τη Νέα Υόρκη του ’60 μέχρι μια μικρή πόλη του Μισισιπή και τον παράδεισο, η λίστα έχει ως εξής:
Η μαγνητική Kylie Bunbury ξέρει να αναδεικνύει και την αύρα μιας σταρ στον αθλητισμό, της παίκτριας του baseball, Ginny Baker, αλλά και τους αγώνες της στο γήπεδο. Δεν υποκύπτει στην κοροϊδία των συμπαικτών της και των media, αλλά κάνει ό,τι κάνει κάθε αθλητής. Βάζει τα δυνατά της να τα καταφέρει. Ο χρόνος θα δείξει αν μία σειρά για ένα άθλημα του οποίου η δημοτικότητα έχει μειωθεί, θα κρατήσει μέχρι το τέλος της σεζόν. Αλλά θυμηθείτε το παίξιμο της Bunbury, από την πρώτη στιγμή στην οθόνη, έχει όλο το δράμα και τη σκληράδα που αναζητούν οι τηλεθεατές.
Ένα καινούργιο κεφάλαιο από την καθιερωμένη, δημοφιλή ταινία τρόμου, είναι αυτό που περιμένεις να δεις τυποποιημένο γράψιμο και λίγη περισσότερη δουλειά στην παραγωγή, μιας και οι λάτρεις θα το δουν ούτως ή άλλως. Το “The Exorcist” έχει νευρική πλοκή, είναι άψογα σκηνοθετημένο και αποτελεί μία έξυπνη ώρα, με την τρομακτική στροφή της Geena Davis. Είναι ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα που κρατάει την αίσθηση της ταινίας για την παρουσία του πραγματικού κακού.
Το Frequency μπορεί να είναι μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς, ακριβώς λόγο της ύπαρξής του. Ποιος επιθυμούσε ένα ριμέικ της ταινίας του Jim Caviezel του 2000; Η καινούργια σειρά είναι τολμηρό δράμα, ίσως το καλύτερο πρώτο επεισόδιο της σεζόν. Η Peyton List παίζει την Raimy, μία ντετέκτιβ που έπαιζε με από παιδί με ερασιτεχνικά ραδιόφωνα, όταν ο τελευταίος πατέρας της (Riley Smith) της έδειξε πως να τα χρησιμοποιεί. Είκοσι χρόνια μετά την παραμονή του θανάτου του, εκείνη καταφέρνει να επικοινωνήσει μαζί του. Η επικοινωνία τους βοηθάει την Raimy να συμφιλιωθεί με την σχέση της με τον πατέρα, αλλά αυτό αλλάζει και το παρόν και το παρελθόν. Ανεξάρτητα από το πόσο συναρπαστική ή καλοφτιαγμένη, δεν μοιάζει κάθε σειρά από το πρώτο επεισόδιο ότι θα κρατήσει για πολλές σεζόν. Αυτή μοιάζει.
Με τέσσερις πλοκές -αυτή μιας καταθλιπτικής τηλεοπτικής σταρ, μιας υπέρβαρης που προσπαθεί να χάσει βάρος, ενός επιτυχημένου τύπου επιχειρήσεων που ψάχνει τον πατέρα του και ενός ζευγαριού που περιμένει τρίδυμα, το πρώτο επεισόδιο της σειράς μας φανερώνει στο τέλος πως συνδέονται αυτές οι ιστορίες. Έχει προβλέψιμη εξέλιξη, αλλά τουλάχιστον σου δίνει ικανοποίηση όταν τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους.
Αυτή η σειρά βασίζεται σε μία νεκρή γυναίκα (Kristen Bell), η οποία βρίσκει ότι έχει καταλήξει στο “Good Place” χάρη σε ένα τυπογραφικό λάθος. Μικροπρεπής, «λαδωμένη» και αγενής, προοριζόταν για την κόλαση. Ο Ted Danson κυριαρχεί παντού, με μικρές πινελιές από κάθε μεγάλη θρησκεία, όπως επίσης και απογειώσεις της φαντασίας. Η σειρά είναι ένα σημάδι ζωής αληθινής δημιουργικότητας στην τηλεόραση.
Η πρωταγωνίστρια της σειράς (Minnie Driver) είναι η μητέρα ενός αγοριού με εγκεφαλική παράλυση, που πολεμάει ενάντια στο καθεστώς της κατώτερης-μεσαίας τάξης στην προσπάθειά της να κάνει ό,τι καλύτερο για τον γιο της. Αυτή και η οικογένειά της πρέπει να κάνουν σημαντικές επιλογές και θυσίες ακόμη και στο πρώτο επεισόδιο και όμως η ενέργεια από την φύση της Driver, κρατάει την σειρά ριζωμένη στη σφαίρα της κωμωδίας.
Ακόμα μία οικογενειακή κωμωδία του ABC. Η Katy Mixon παίζει μία νοικοκυρά μεσαίας τάξης στο Westport που θεωρείται high-class. Μια γυναίκα που έχει εμμονή να διασφαλίσει ότι δεν είναι η πιο βαριά γυναίκα σε μια πόλη γεμάτη γυμνασμένους yogini. Η αφοσίωσή της στο ρόλο -που ελίσσεται από τον θυμό στην διπρόσωπη γλυκύτητα προκειμένου να διατηρήσει το κοινωνικό της στάτους- μας κάνει να θέλουμε να δούμε κι άλλο.
Τρία αδέρφια προσπαθούν να ξαναχτίσουν τις σχέσεις που είναι ριζωμένες στην παράδοση αλλά και την βαθιά παρεξήγηση. Ξαναβρίσκονται στην φυτεία ζάχαρης του πατέρα τους στην Λουιζιάνα και εκεί ξεκινά να πλέκεται το μυστήριο.
Φεμινισμός και επανάσταση στο Newsweek. Το 1960, το περιοδικό βασιζόταν στην δουλειά των γυναικών. Αλλά τη δόξα την έπαιρναν οι άντρες. Οπότε ξεσηκώθηκαν, με την βοήθεια της δικηγόρου Eleanor Holmes Norton (Joy Bryant). Η σειρά παίρνει λίγη από τη γκλαμουριά του Mad Men και προσφέρει απίστευτη γνώση. Δεν έχουν όλες οι σειρές την ικανότητα να συγχωνεύουν την διασκέδαση με την διεκδίκηση δικαιοσύνης.
Αυτό το δράμα με πρωταγωνίστρια την Pamela Adlon και συνδημιουργό τον Louis C.K, μοιάζει να γεννήθηκε μέσα από ένα πλήρες όραμα. Η Adlon παίζει μία ηθοποιό στο L.A. που παίρνει ό,τι μπορεί -από δουλειές- και προσπαθεί να μεγαλώσει τις τρεις κόρες της. Λαμβάνει μια μικρή βοήθεια από τον πρώην σύζυγό της, από την μητέρα της και από το… σύμπαν. Δεν είναι άλλη μία κωμωδία με μαθήματα για το πως να τα βγάλετε πέρα, αλλά μία άγρια σειρά, εκνευρισμένη για το τι έχουν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, μόνες μανάδες και ηθοποιοί σε έναν κόσμο γεμάτο παγίδες, όπου η απλή επιβίωση είναι θρίαμβος.
Ένα προϊόν τηλεοπτικής ευφυΐας από τον Donald Glover. Ο ράπερ και ηθοποιός έβαλε την ευαισθησία του σε μια σειρά που βυθίζει τον θεατή σε ένα προσεκτικά μελετημένο κόσμο -έναν με τόση λεπτομέρεια που δεν χρειάζεται να εξηγεί μέσω της έκθεσης. O Glover παίζει τον Earn, έναν επίδοξο ραπ μάνατζερ, του οποίου ο ξάδερφος έχει όνειρο να γίνει τραγουδιστής. Οι προσπάθειες του Earn να σπρώξει τον “Paper Boi” στο καλλιτεχνικό στερέωμα, και να επωφεληθεί και αυτός δίπλα του, έρχονται αντιμέτωπες με την σκληρή πραγματικότητα.
Ξέρετε την ιστορία της κωμικού Tig Notaro, που υποβάλλεται σε διπλή μαστεκτομή για καρκίνο τους στήθους, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά από τη νοσηλεία της για μία σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη και τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας της; Η Tig λοιπόν τοποθετείται στο σπίτι της στο Μισισιπή μετά τον θάνατο της μητέρας της. Οι διστακτικές προσπάθειές της να συνδεθεί με τον σκληρό πατριό της Bill (John Rothman) και να συμφιλιωθεί με το σκοτεινό παρελθόν που αφήνεται να εννοηθεί στο πρώτο επεισόδιο είναι πράγματα που μας κάνουν να κολλάμε στην οθόνη. Η ιστορία λέγεται με τέτοιο τρόπο που πάντα ένα λεπτό αστείο υποβόσκει κάτω από την μαυρίλα. Έχει ζωηρό ρυθμό και κάθε επεισόδιο σε κάνει να θέλεις παραπάνω.