![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου έχουμε την πρεμιέρα της ταινίας Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος (22:30, IDEAL) στα πλαίσια του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Η ταινία βασίζεται στο fantasy comic “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” του comic artist Γιάννη Ρουμπούλια (ελπίζουμε ‘Τα Χρονικά’ να επιστρέψουν κάποια στιγμή το 2014), με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί, ενσαρκώνοντας τον σκλαβωμένο βάρβαρο πολεμιστή Ντράγκαρ, αλλά να υπογράφει και το σενάριο.
Ο Γιάννης Ρουμπούλιας (aka Rubus) είναι γνωστός comic artist και γελοιογράφος απο την Αθήνα, απόφοιτος της σχολής Ορνεράκη. Φυσικά, η comic σειρά “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” με δεκαετή πορεία (με όλα τα ups and downs μίας ανεξάρτητης προσπάθειας, ειδικά όταν μιλάμε για έκδοση comic στην Ελλάδα) αλλά και η ενασχόλησή του με την έβδομη τέχνη, είναι αυτά που προτίστως χαρακτηρίζουν την μέχρι τώρα πορεία του (ποιος δηλαδή δεν έχει δει την cult υπερπαραγωγή “Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα”, όπου πρωταγωνιστεί και εδώ, με τη μπάντα Anorimoi στο soundtrack;).
Αλλά όπως είπαμε, την Κυριακή έχουμε πρεμιέρα…
Την Κυριακή έχουμε την πρεμιέρα λοιπόν των Χρονικών του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος. Πως νοιώθεις για αυτό; Είμαι πολύ συγκινημένος που τελικά τα καταφέραμε και φέραμε ένα τόσο δύσκολο έργο σε πέρας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από μέρους μου (και όλων των συντελεστών φυσικά) στις Νύχτες Πρεμιέρας για τη μοναδική ευκαιρία που μας έδωσαν, να δείξουμε το έργο μας στο κοινό για πρώτη φορά. Ελπίζω ο κόσμος περάσει ευχάριστα βλέποντας την ταινία μας και να το διασκεδάσει.
Πόσο καιρό σας πήραν τα γυρίσματα, έχοντας δεδομένo και την καθαρά ανεξάρτητη παραγωγή; Δυσκολίες ή όλα βγήκαν με το … μεράκι και φιλότιμο του Έλληνα, που λένε; Όλοι δουλέψαμε με μεράκι και πάθος για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, μέσα σε 1,5 χρόνο που κράτησαν τα γυρίσματα. Οι δυσκολίες ήταν πάμπολλες και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλέψαμε, πολλές φορές, αντίξοες! Ο κάθε άνθρωπος όμως, όταν θέλει κάτι πολύ, μπορεί να το καταφέρει αψηφώντας τα προβλήματα που τον εμποδίζουν. Η θέληση μπορεί να κάνει θαύματα. Ειδικά στις δύσκολες εποχές που διανύουμε! Εμείς σαν ομάδα πιστεύω τα πήγαμε καλά και τα καταφέραμε.
Συλλογική δουλειά βέβαια, θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την ομάδα που βοήθησε για την ολοκλήρωση της ταινίας; Όπως λέει και μια ατάκα στην ταινία “Είμαστε Ένας.. Είμαστε Πολλοί!” Λειτουργήσαμε πολύ καλά ως σύνολο νομίζω και αυτό έχει μεγάλη αξία για ένα δύσκολο εγχείρημα σαν το δικό μας. Συνολικά γύρω στα 89 άτομα ήταν που συμμετείχαν στην παραγωγή (άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο) χωρίς να υπολογίζω και τους κομπάρσους που μας βοήθησαν στις πιο απαιτητικές σκηνές όπου χρειαζόταν πλήθος.. Είμαι πολύ χαρούμενος που δούλεψα με αυτά τα παιδιά και είναι πραγματικά τιμή μου. Για τα ονόματά τους θα σας παραπέμψω στο site μας www.indomitablemovie.com ή στο imdb που αναφέρονται αναλυτικά.
Υπήρχαν κάποιες πραγματικά σπαρταριστές στιγμές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; Μέσα σε αυτόν τον ενάμισο χρόνο γυρισμάτων συνέβησαν τόσα πολλά ευτράπελα που είναι δύσκολο να τα θυμηθώ όλα. Ωστόσο τα ντοκουμέντα υπάρχουν τραβηγμένα και ελπίζω κάποια στιγμή αν ποτέ η ταινία κυκλοφορήσει σε DVD πως θα έρθουν κι αυτά στο φως με τη μορφή κάποιου έξτρα βίντεο. Το περίεργο ήταν πως ενώ η ταινία έχει ένα απόλυτα σοβαρό ύφος, πίσω από τις κάμερες το διασκεδάζαμε αφάνταστα! Τι να πρωτοθυμηθώ! Στο πρώτο μας γύρισμα εγώ και η Κωνσταντίνα Γεωργαντά (Βαλέρια) βούλιαξαμε μέχρι τη μέση στα χιόνια, ενώ ο σκηνοθέτης απορούσε γιατί δεν περπατάγαμε.. Ένας βάρβαρος να έχει απλώσει μπουγάδα στα δέντρα με τα τομάρια , τις γούνες και τη δερμάτινη πανοπλία του, δεν είναι οτι πιο συνηθισμένο. Μετά από 6 ώρες γύρισμα σε ένα ρυάκι, όπου ήμουν 15 κιλά βαρύτερος από το νερό που είχα μαζέψει, έπρεπε να γίνει προκειμένου να στεγνώσουν όλα αυτά και να μπορέσουμε να γυρίσουμε σπίτια μας. Τα πειράγματα με τα παιδιά από το crew και οι πλάκες μεταξύ μας, άπειρες. Στο τέλος των γυρισμάτων μάλιστα, λούσαμε το σκηνοθέτη μας με ψεύτικο αίμα. Νομίζω το καταευχαριστήθηκε. Φυσικά αμέτρητα μικροατυχήματα που μας προκάλεσαν στιγμιαίο τρόμο αλλά τελικά τα θυμόμαστε και γελάμε (σε ένα από τα τελευταία γυρίσματα έκοψα τα 4 δάχτυλά του δεξιού χεριού με ένα μαχαίρι, μετά από ένα stunt που πηδάω στον αέρα για να προσγειωθώ πάνω σε έναν εχθρό – ευτυχώς αν και η πληγή ήταν βαθιά δε χρειάστηκαν ράμματα). Περάσαμε υπέροχα και εύχομαι να το επαναλάβουμε αν το ευνοήσουν οι συνθήκες για κάποιο σήκουελ!
Ενσαρκώνεις μάλιστα και τον ήρωα του δικού σου comic στην ταινία, ενώ παράλληλα είσαι και ο σεναριογράφος! Σχεδιάζοντας το comic πάντα σκεφτόσουν τον εαυτό σου σαν τον ήρωα ή ίσως κάποιον άλλο χαρακτήρα, χεχε; Εδώ ομολογώ πως πολύς κόσμος έχει πέσει σε μια μικρή παγίδα. Ο Ντράγκαρ δεν είναι ήρωας του κόμικ που κυκλοφορούσε από το 2005 ως το 2010.. Είναι ένας νέος χαρακτήρας του οποίου οι περιπέτειες όμως διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο με αυτόν του κόμικ.. απλά 200 χρόνια αργότερα από την ιστορία του κόμικ. Υπάρχουν κάποιες αναφορές από την ιστορία του κόμικ φυσικά αλλά ως περιπέτειες είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Πιστεύω πως όλοι οι δημιουργοί κόμικς βάζουν λίγο πολύ κάτι από τον χαρακτήρα τους στους ήρωες (ή αντιήρωες) που δημιουργούν οι ίδιοι. Πιστεύω πως κάτι παρόμοιο έγινε και στην περίπτωση του Δρακοφοίνικα.
Να περιμένουμε προβολή της ταινίας και σε φεστιβάλ του εξωτερικού; Στην Ελλάδα θα παιχτεί κανονικά στις αίθουσες ή εδώ ανοίγουμε μεγάλο κεφάλαιο; Θα το παλέψουμε μετά τις Νύχτες Πρεμιέρας να βρούμε κανονική διανομή. Εξαρτάται από το πόσο θα ενδιαφερθεί ο κόσμος αλλά ενδεχομένως και κάποια εταιρία διανομής η οποία θα αναλάβει να “σπρώξει” την ταινία μας σε διάφορες αίθουσες στην Ελλάδα. Θα δούμε πως θα πάει. Το σίγουρα είναι πως θα προσπαθήσουμε η ταινία να παιχτεί σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε φεστιβάλ του εξωτερικού.
Και κάπου εκεί στα βουνά στα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας (ή κάτι τέτοιο) ένοιωθες νοερά την παρουσία των Ρόμπερτ Χάουαρντ και Τζον Μπουσέμα (σ.σ. βλέπε ο πατέρας και ένας απο τους θρυλικούς σχεδιαστές του ‘Conan the Barbarian’ comic book αντίστοιχα); Μερικές φορές αναρωτιόμουν ποιά θα ήταν οι γνώμη τους για όλο αυτό που κάνουμε. Είναι δύο άνθρωποι που με έχουν εμπνεύσει όσο λίγοι στη ζωή μου και σίγουρα χρωστάω πάρα πολλά στο έργο που άφησαν πίσω τους. Ελπίζω να μας βλέπουν από τη Βαλχάλα, ή όπου κι αν βρίσκονται και να μας καμαρώνουν!
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο comic που σχεδιάζεις ο ίδιος εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε μικρό να πάρεις χαρτί και μολύβι και να ξεκινήσεις να σχεδιάζεις comics; Το να μπορεί κάποιος να “πει” μια ιστορία είναι κάτι το μαγικό για μένα. Τα κόμικς και ο κινηματογράφος κατά τη γνώμη μου, είναι ξαδέρφια. Έχουν κάποιες διαφορές ( όπως είναι ο ήχος και η κινούμενη εικόνα) αλλά έχουν πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά! Σκηνοθεσία, πλάνα/καρέ, διάλογος κτλ. Είναι δύο μέσα με τα οποία μπορεί κάποιος να εκφραστεί με άπειρους τρόπους να τα χρησιμοποιήσει σωστά. Αυτό λοιπόν με γοήτευε πάντα και πολύ χαίρομαι που ακολούθησα το επάγγελμα του σκιτσογράφου. Το να κάνεις επάγγελμα αυτό που αγαπάς να κάνεις είναι ευλογία και ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική ευτυχία.
Σε τι φάση βρίσκεται το αντίστοιχο comic Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα; Να περιμένουμε κάποιο νέο τεύχος σύντομα μετά απο καιρό; Δυστυχώς η σειρά που κυκλοφορούσε από το 2005 δεν θα ολοκληρωθεί στη μορφή που την πρωτογνώρισε ο κόσμος, κυρίως για οικονομικούς αλλά και άλλους λόγους. Αυτό τον καιρό και με αφορμή την ολοκλήρωση της ταινία έχω αρχίσει να ξαναγράφω το σενάριο (έτσι ώστε να κλείσω μεγάλες σεναριακές τρύπες της παλιάς ιστορίας και να υπάρχει μεγαλύτερη σύνδεση με τον “Αδάμαστο”) και να ξανασχεδιάσω το κόμικ προκειμένου να επανακυκλοφορήσει σε μια πιο καλή, έγχρωμη έκδοση. Ακόμη είναι λίγο νωρίς για αυτό, λόγω διαφόρων άλλων πρότζεκτ που με απασχολούν αυτό τον καιρό, αλλά θα γίνει.
Πες μας λίγα λόγια για το Deadly Harvest graphic novel στην καναδέζικη Arcana και πως προέκυψε η συνεργασία; Σε πιο science fiction μονοπάτια ή γενικά δεν έχεις περιορισμούς;
Η συνεργασία προέκυψε εντελώς τυχαία από κάποιες δουλειές μου που είδαν οι υπεύθυνοι της εταιρίας στο ίντερνετ. Υπήρξε μια επαφή και συζήτηση για συνεργασία κι έτσι έδεσε το γλυκό. Με τον Έρικ Χέντριξ (το σεναριογράφο του Deadly Harvest, που στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Comicworld, Zipper vs Dominatrix και The Steam Engines of Oz, στα οποία έχουμε συνεργαστεί) γίναμε καλοί φίλοι δι’ αλληλογραφίας (καθότι μένει και στην Καλιφόρνια ο άνθρωπος) και η συνεργασία μας είναι άψογη και πολύ δημιουργική μπορώ να πω. Το Deadly Harvest είναι η ιστορία μιας ομάδας μεταλλορύχων του διαστήματος οι οποίοι στην αναζήτηση ενός σπάνιου μετάλλου, του Κλιπ, μπλέκουν σε διάφορες διαστημικές περιπέτειες. Κάτι ανάμεσα σε Οδύσσεια του Διαστήματος, Σταρ Τρεκ και Άλιεν. Γενικά λατρεύω να πειραματίζομαι με διαφορετικά είδη όπως το sci-fi ή το steampunk. Με το Deadly Harvest (sci-fi) και το The Steam Engines of Oz (steampunk) ήταν η πρώτη φορά που εξερευνησα αυτά τα ήδη. Το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ και θα το ξανακάνω σίγουρα.
Κλασική και ίσως χιλιοειπωμένη ερώτηση. Πως βλέπεις την ελληνική comics κοινότητα, πάντα μιλώντας για artists, εν έτη 2013; Η κρίση έχει πάει κάποια πράγματα πίσω ή το πάθος και ο αγώνας του κάθε ένα υπερτερεί των πάντων; Όσο υπάρχουν άνθρωποι με δημιουργική φαντασία και μεράκι πάντα υπάρχει ελπίδα. Σίγουρα και στο επάγγελμά μας δεν είναι καλά τα πράγματα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να μιζεριάζουμε και να σταματήσουμε να παλεύουμε για το κάτι καλύτερο. Η μεμψιμοιρία οδηγεί στην αδράνεια κι αυτό είναι ότι χειρότερο για την τέχνη, τον πολιτισμό και κατ’ επέκταση στον καθένα μας ξεχωριστά ως επαγγελματίες. Ίσα ίσα αυτές είναι οι εποχές που πρέπει να επενδύσουμε στην τέχνη και τον πολιτισμό. Σε μια χώρα όπως η δική μας αυτό επιβάλλεται! Όπως έλεγε κι ο Ρόκυ, “το θέμα δεν είναι πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις, αλλά πόσο δυνατά μπορείς να χτυπηθείς αλλά πάντα να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις να προχωράς μπροστά!”
Τελευταία ερώτηση, έχεις νέα από τον Υάκινθο Σέκερη (σ.σ. ‘Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα’); Την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του, άραζε στο ιδιόκτητο νησί απολαμβάνοντας ένα πιτόγυρο. Σκέφτεται σοβαρά να βάλει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός γιατί τον ενοχλεί αρκετά η τωρινή πολιτική κατάσταση. Δεν μπορεί να ανεχτεί τους τραμπούκους και τους ψεύτες, παρότι ήταν ένα στυγνό καπιταλόσκυλο του κερατά, πριν μερικά χρόνια.. Ευτυχώς η αγάπη τον άλλαξε!
