O Σαίξπηρ παραμένει ένα διαχρονικό αίνιγμα, αλλά ο κορυφαίος θεωρητικός και κριτικός της λογοτεχνίας Χάρολντ Μπλουμ είναι αποφασισμένος να το επιλύσει.
Οι Παραβάσεις, το Θεατρικό Αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, επανέρχονται για έκτη συνεχή χρονιά στον Φάρο με τον γενικό τίτλο «Αγάπης Αγώνες» και την καλλιτεχνική επιμέλεια του Έκτορα Λυγίζου.
Ο Μπράισον ζωντανεύει εκπληκτικά το λονδρέζικο περιβάλλον κατά τον ύστερο 16ο αιώνα, με το κυρίαρχο γνώρισμα της πόλης να είναι ο τυχοδιωκτισμός, η βία, η εγκληματικότητα, αλλά και το νεανικό σφρίγος. Γράφει ο Γιώργος Βαϊλάκης.
Στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα χωρίς τον αδερφό του, ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης στέλνει τον Ντένζελ Γουάσινγκτον και την Φράνσες ΜακΝτόρμαντ σε ένα ασπρόμαυρο σαιξπηρικό ταξίδι.
Ο ηθοποιός είπε σε συνέντευξή του στο THR ότι η συμμετοχή του στην τριλογία των prequel μερικές φορές γινόταν «κουραστική» λόγω της χρήσης από τον σκηνοθέτη, Τζορτζ Λούκας CGI και μπλε οθονών.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας ανέβασαν μία παράσταση του σαιξπηρικού έργου που δεν ήταν πειραγμένη, αλλά ανέδειξε το παραμύθι χωρίς να αγνοεί ή να σκεπάζει τα κρυμμένα μυστικά του. Γράφει η Όλγα Σελλά.
Η ηθοποιός, που ήταν υποψήφια για το βραβείο Μερκούρη, είδε ξανά όλες τις ταινίες του Κουστουρίτσα ώστε να προετοιμαστεί για τον ρόλο της στη «Θεογονία».
Για το σπουδαίο ανέβασμά της από την Κατερίνα Ευαγγελάτου κι έναν εκλεκτό θίασο ταλαντούχων, εμπνευσμένων ηθοποιών και συντελεστών, γράφει ως μη ειδικός, και χωρίς παρεξήγηση, ο Βασίλης Μουρδουκούτας.
«Πρόκειται για μία πρωτοποριακή δράση, η οποία θέτει μακροπρόθεσμους στόχους για την κοινωνικοποίηση και επανένταξη των συμμετεχόντων με όχημα την τέχνη του θεάτρου».
Στις παραστάσεις του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, ΑmorS, μία χειμαρρώδης ροή διατρέχει το έργο του κορυφαίου συγγραφέα. Άλλοτε εξαιρετικά ανάγλυφη κι άλλοτε σκοτεινή.
Τα ντοκιμαντέρ του πολυδιάστατου δημιουργού, και αέναου ταξιδιώτη της ζωής, προβάλλονται από σήμερα στο αφιέρωμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου θα του απονεμηθεί Χρυσός Αλέξανδρος για το σύνολο του έργου του.
Ο αγαπημένος δημιουργός καταθέτει ευτυχισμένες και γκρι στιγμές του «πολυπαθούς αλλά όχι περιπετειώδους» κινηματογραφικού βίου του και αφηγείται σουρεαλιστικές ιστορίες μιας χώρας που λέγεται Ελλάδα