Ανοίγω τα μάτια μου και για ώρα πολλή χάζεύω το φως που περνά πρώτα μέσα από την κληματαριά (ή μήπως είναι περικοκλάδα;), έπειτα από τις μισόκλειστες γρίλιες και τέλος παίζει με το θολό πέπλο μιας κουνουπιέρας. Εδώ και λίγες μέρες δεν ακούω παρά μόνο τζιτζίκια, κοκόρια, ένα δυο σκύλους, τον απόηχο των κυμάτων, και πού και πού μέσα στη νύχτα ή νωρις το πρωί κάτι παλιά ρεμπέτικα που διαταράσσουν την ησυχία σαν ψίθυροι απο το πουθενά.
Φτάνουν στο δωμάτιό μου όταν φυσάει το αεράκι από την αυλή του Μήτσου που ακούει μουσική στο YouTube και ανεβάζει τραγούδια στη σελίδα του στο Facebook. Ο οποίος Μήτσος οταν έχει κέφια, συνδέει τον υπολογιστή με τα ηχεία και η μουσική ακούγεται σε όλο το αγρόκτημα για να χαίρονται τα μαρούλια, τα καρπούζια, τα μπρόκολα, οι ελιές και τα λεμονοπορτόκαλα. Θυμαμαι μερικά χρόνια πριν, η μουςικη ερχόταν απο το ραδιόφωνο, που ήταν συντονισμένο στο Δεύτερο ή στο Τρίτο πρόγραμμα και δεν έπαυε ποτέ να ακούγεται μέσα στους αγρούς, ακόμα κι όταν έπαιζε το θέατρο (στο Τρίτο).
Αραιά και που περνάνε τρακτέρ φορτωμένα με λαχανικά – ο μόνος ίσως ήχος που με επαναφέρει στο εδω και τώρα, αφού γενικά δεν κοιτάω πια το ρολόι, ούτε το κινητό, ούτε το iPad, δεν κοιτάω καμία οθόνη, παρά μόνο το έργο που παίζουν κάθε βράδυ οι αστερισμοί πάνω από το κεφάλι μου.
Ειμαι στη δική μου «άγρια Δύση». Είμαι στο Μήτσιγκαν. Ενα αγρόκτημα καρπουζιών και μαρουλιων στη Μεσσηνία, μεαξύ Κυπαρισσίας και Φιλιατρών, μια έκταση 20 και βάλε στρεμμάτων δίπλα στη θάλασσα, που ο ιδιοκτητης κι εμπνευστής της, ο Δημήτρης (Μήτσος) Τσίγγανος το βάφτισε Ομορφιές και Δυσκολίες γιατί πολύ απλά αυτό είναι η ζωή. Γεμάτη ομορφιές και δυσκολίες.
Εδω και μέρες παντως βλέπω μονο ομορφιές, αμέτρητες.
Για παράδειγμα, το «σινεμα ο παράδεισος». Ενα πανί, ένας προτζέκτορας και αρκετές καρέκλες, ανθισμένες βουκαμβίλιες, νυχτολουλουδα, γιασεμιά να σε ζαλιζουνε – βάλτα όλα μαζί κι έχεις το πιο ατμοσφαιρικό σινεμά του κόσμου.
Και ειναι στ’ αλήθεια παράδεισος να βλέπεις αγαπημένες ταινίες στη μέση του πουθενά.
-«Τι θα δούμε αύριο Μητσο;»
– «Παρίσι -Τέξας, μεγάλη ταινία».
Κι εδω μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση για την ταινία που θα φέρει κι άλλες συζητήσεις και για άλλες ταινίες, που θα καταλήξουν σε κουβέντα για τις ανθρώπινες σχέσεις, τους έρωτες, τα ζώδια και θα κρατήσουν ισορροπώντας μεταξύ μεταφυσικής και ορθολογισμου μεχρι το πρωι. Ο κινηματογράφος όμως ειναι η μεγάλη αγάπη του Μήτσου, η έμπνευση αλλα και η καθημερινότητά του. Γι’ αυτο και δεν έφτιαξε ενα κτήμα, αλλα ενα σκηνικό – σαν βγαλμενο απο ταινία. ´Οπως και οι ταινίες που λατρεύει και που με τις αφίσες τους εχεί διακοσμήσει ολα τα δωμάτια στα διάφορα σπιτάκια του κτήματος, το Μητσιγκαν ειναι φτιαγμένο απο φως, όνειρο, τρέλα,φαντασία, με φόντο αυτή τη μοναδικη φύση της Μεσσηνιακής γης. Λίγο από Βαλκάνια, λίγο απο μεξικανική χασιεντα με μικρά κτίσματα διάσπαρτα ανάμεσα στα δέντρα, με τον κοινόχρηστο χώρο «το μπαρ», με το μπιλιάρδο, το τζούκ μποξ και το τζάκι για το χειμώνα.
«Εδώ δε θα βρεις ολες τις ανέσεις, ουτε τέλεια οργάνωση, αλλα θα βρεις ατμόσφαιρα», μου λέει.Το άλλο που βρίσκεις εδώ, ειναι καλή παρέα. Μεσα στα χρόνια, και με τις αυτοσχέδιες αλλα πολυ επιτυχημένες εκδηλώσεις που οργανώνει ο Μήτσος – παρουσίασεις βιβλίων, βραδιές μουσικής και ποίησης, bazaar ρούχων αλλα και συλλογικά μαγειρέματα – το μερος έχει γίνει προορισμός για διάφορο κοσμο που πια έχει ως σημείο αναφοράς το κτήμα: συγγραφείς και λογοτέχνες, μουσικούς, φίλους και φίλους φίλων που εχουν μια ιδέα για μια γιορτή ή ενα πάρτι, νέους ανθρώπους που η κρίση τους γύρισε στα πάτρια εδάφη και ψάχνονται να κάνουν και κατι διαφορετικό με τη ζωή και την καθημερινότητά τους, μια κοινότητα που δεν χωράει εύκολα στην συντηρητική επαρχία. Και φυσικά είναι κι ο ίδιος ο Μητσος. ´Εχοντας δημιουργήσει τον δικό του υπαρκτό σουρεαλισμό εδώ, σε αυτό το κομμάτι γης σε κάνει με τον τρόπο του να πιστέψεις στη μαγεία της ζωής και στ’ όνειρο. Φιλόσοφος και φιλόξενος, ειναι στο χώρο πιο πολυ σκηνοθέτης και παρατηρητής ανθρώπων και συμπεριφορών, παρά οικοδεσπότης. «Τους διακόπτες για το που ανάβουν τα φώτα θα τους βρεις μόνη σου δεν θα στα πω εγώ αυτά, το θέμα ειναι να πούμε τι θα κανουμε εδώ, πώς θα γίνει να αφήσουμε πίσω μας κατι που να αξίζει».
Δεν θα σας πω άλλα πολλά για το Μητσιγκαν – αξίζει να το ανακαλύψει κανείς μόνος του. Με τις ομορφιές και τις δυσκολίες του. Η κατασταση δεν ειναι ιδανική και το αγρόκτημα, πέρα απο χώρος πολιτισμού κι ενός διαφορετικού τρόπου ζωής όπως έχει εξελιχθεί, συνεχίζει να ειναι αγρόκτημα στην «ασυνάρτητη επαρχία». Με τις δυσκολίες της αγροτικής παραγωγής και της αγροτικής ζωής γενικά. Με τα οικονομικά ζόρια και τις αγωνίες για το μέλλον.
Όμως ευτυχώς για όλους μας, στην ευαισθησία του αγαπητού Μητσου μοιάζει να ειναι παντα καλοκαιρι, που λέει και ο ποιητής, και το μερος ολοένα και ανθίζει. Κι εδω είναι ένας τόπος που μπορείς να έρθεις και να ονειρευτείς, να ησυχάσεις, να εμπνευστείς, να κάνεις ενα εσωτερικό ταξίδι αλλά και πολλα κανονικά ταξίδια – εκδρομές γυρω γυρω σε παραλίες και χωριά, σε βουνά και σε ποτάμια.
Και ίσως, κάπου μεταξύ κρασιού και τσίπουρου και καλής παρέας, κάπου κάτω απο τα αστέρια, δίπλα στα καρπούζια που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, κάπου μεταξύ βουκαμβίλιας και πικροδάφνης ή γιασεμιού και νυχτολουλουδου, ή ίσως ένα απόγευμα ενώ αράζεις σε τίποτα παρατημένα καφάσια κοιτώντας μια ακρίδα ή ενα σαυρίδι στα μάτια, να θυμηθείς πόσο απλή υπόθεση μπορεί να ειναι η ευτυχία.
Πληροφορίες για το πώς μπορεί κανείς να έρθει και να μείνει εδω ή να συζητήσει ιδέες και προτάσεις στο
και στο
[email protected]
ΜΗΤΣΟΣ ΤΣΙΓΚΑΝΟΣ τηλ. 6972264557
https://www.facebook.com/profile.php?id=100006327157555&fref=ts
