Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης απέναντι στον ανθρωποφαγικό έρωτα

Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης γεννήθηκε το 1980, αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ και ζει και εργάζεται μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας.  Ξεκίνησε δημιουργώντας  εντυπωσιακές τοιχογραφίες  που κοσμούν διάφορα σημεία της Αθήνας αλλά και του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πια απαρνηθεί τη δημιουργία σε τοίχους, ασχολείται κυρίως με τη ζωγραφική αλλά και τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε δημόσιους χώρους. Έχει πραγματοποιήσει 6 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, το Λονδίνο και στο Los Angeles και αυτό το διάστημα εκθέτει την τελευταία του δουλειά στη γκαλερί Breeder με τίτλο The Eaters and the Eaten. Οι πίνακές του απεικονίζουν διάσπαρτα όντα, τα οποία εναλλάσσονται μεταξύ έλξης και απώθησης. Καταργώντας τα όρια ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο, την αφαίρεση και την αναπαράσταση, παρουσιάζει αποδομημένες μορφές μέσω μιας διαδικασίας συνεχών μετασχηματισμών και ενός συνονθυλεύματος γραμμών και χρωμάτων.

Σε τι διαφέρει η τωρινή έκθεση από τις προηγούμενες; Είναι όλα διαφορετικά.

Γιατί επέλεξες το ξύλο για επιφάνεια εργασίας; Πόσο σημαντική είναι η διέγερση και η ενεργοποίηση και της αφής κατά την παρατήρηση ενός πίνακα με τραχιές πινελιές; Είναι ένα συμπαγές, ανθεκτικό υλικό και λατρεύω τη μυρωδιά του. Θα προτιμούσα να δουλεύω και τα έργα μεγάλων διαστάσεων σε ξύλο ωστόσο αυτό για πρακτικούς λόγους είναι αδύνατο. Όσον αφορά στην αφή, η διέγερση και ενεργοποίησή της είναι μία επιπλέον πληροφορία στο θεατή. Άλλοτε λειτουργεί, άλλοτε όχι. Κάποια έργα τα κάνει φλύαρα και κάποια τ’ απογειώνει. 

Η ζωγραφική ως μέσο, για ποιο λόγο σε ενδιαφέρει; Επειδή με κάνει χαρούμενο. Ωστόσο, με ενδιαφέρει η εικαστική δημιουργία εν γένει, δεν το θεωρώ απίθανο να χρησιμοποιήσω ένα άλλο μέσο στο μέλλον.

Πιστεύεις ότι ένα τέτοιο παραδοσιακό μέσο μπορεί ακόμα να έχει λόγο ύπαρξης; Βεβαίως! Δε θα χαρακτήριζα τη ζωγραφική «παραδοσιακό» μέσο. Εξελίσσεται με τους ίδιους ρυθμούς όπως και τα νέα μέσα.

Ποια η γνώμη σου για τη σύγχρονη ζωγραφική;  Νέοι ζωγράφοι εμφανίζονται συνεχώς διεθνώς επιμένοντας ακόμα στην αναπαραστατική  ζωγραφική… Υπάρχει μία φυσική εξέλιξη στα επιτεύγματα της ζωγραφικής του 20ου αιώνα. Άφθονα στιλ τρέχουν ταυτόχρονα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Άτιτλο | Gouache και pastel σε ξύλο

Προτιμάς πλέον να εκθέτεις σε γκαλερί και να μη δημιουργείς στο δρόμο. Εξακολουθώ να δημιουργώ στο δημόσιο χώρο αλλά δε ζωγραφίζω σε τοίχους. Εδώ και αρκετά χρόνια κάνω εφήμερες εγκαταστάσεις με τυχαία ευρήματα.

Ποιες είναι οι αναφορές σου και από πού εμπνέεσαι; Aφορμή έμπνευσης για τη συγκεκριμένη σειρά αποτέλεσε ένα γλυπτό από πεντελικό μάρμαρο που αναπαριστά την Αρτεμισία, τη γυναίκα του Μαύσωλου και εκτίθεται στην αίθουσα 77 του βρετανικού μουσείου ως τμήμα του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού. Δημιουργήθηκε περίπου το 370 π.Χ. και ήρθε στο φως στις ανασκαφές του 1857. Το πρόσωπο της Αρτεμισίας είναι μερικώς κατεστραμμένο. Αυτό δίνει στο θεατή μία ευελιξία, αλλά και μία ευθύνη, να φανταστεί αυτό που δε βλέπει… Επιχείρησα να φτιάξω abstract μορφές που ενεργοποιούν τη φαντασία του θεατή και τον βάζουν σε μια διαδικασία συνεχούς αναζήτησης και ενδεχόμενης ανακάλυψης. Μία περιπλάνηση ανάμεσα στο οικείο και το μη οικείο. Στιλιστικά μιλώντας, σε αρκετά έργα είχα μεγάλη επιρροή από τη δουλειά του Tony Cragg. 

Άτιτλο | Gouache και pastel σε ξύλο

Σε αυτά τα έργα επιλέγεις την αφαίρεση και όχι την αναπαράσταση. Οι μορφές αυτές φέρνουν στο νου τα σώματα του Φράνσις  Μπέικον. Επιλέγω την αναπαράσταση μέσω της αφαίρεσης. Όσο αφαιρετικά κι αν φαίνονται κάποια έργα της έκθεσης, η βάση τους είναι παραστατική. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι o συνδυασμός της παραστατικότητας με το abstract.

Ο τίτλος της έκθεσης με κάνει να αναρωτιέμαι αν ο έρωτας είναι ανθρωποφαγικός… Ή και κάθε ανθρώπινη σχέση που δομείται με όρους ισχύος. Η ερωτική σχέση – και κάθε σχέση που δομείται με όρους ισχύος – χρειάζεται τουλάχιστον δύο συσχετιζόμενους. Ωστόσο οι ρόλοι του «θύτη» και του «θύματος» μπορούν να εναλλάσσονται. Όσο για τον Έρωτα, και βέβαια είναι ανθρωποφαγικός. Είναι αναρχοαυτόνομος εξουσιαστής και δε χρειάζεται «σχέση» για να υπάρξει: μπορεί να «τρώει» τον έναν και ο άλλος να μην έχει πάρει χαμπάρι!

Αλέξανδρος Βασμουλάκης

 www.vasmou.com

THE EATERS AND THE EATEN

Διάρκεια Έκθεσης: 31 Μαρτίου – 7 Μαΐου 2016

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο 12-6μμ

thebreedersystem.com

Διεύθυνση: The Breeder, Ιάσονος 45, 10436, Αθήνα

Άτιτλο | Gouache και pastel σε ξύλο