Βαλς με τον Σαρόν

Η αμφιλεγόμενη φιγούρα του Αριέλ Σαρόν, πραγματικό όνομα Αριέλ Σάινερμαν, πρωτοεμφανίστηκε στα στρατιωτικά δρώμενα το 1948 και πολύ αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική, όπου άφησε το έντονο στίγμα του. Γεννήθηκε στο Κφαρ Μαλάλ στις 26 Φεβρουαρίου 1928. Από πολύ μικρός εντάχθηκε σε παραστρατιωτική οργάνωση, την Gadna και αργότερα την Haganah, που αποτέλεσε προπομπό της IDF (Israel Defense Forces). To 1948 έλαβε μέρος στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας των Εβραίων, όπου τα κατορθώματά του, έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην ανέλιξή του στο στρατό. Ακολούθησε η Μονάδα 101, με σειρά επιχειρήσεων εναντίον Ιορδανικών στόχων, ο Πόλεμος του Σουέζ το 1956 και βέβαια ο Πόλεμος των Έξι Ημερών και εκείνος του Γιομ Κιπούρ. Αποστρατεύτηκε το 1974, με το βαθμό του Στρατηγού (Aluf στην IDF), ενώ οι πολιτικές του πεποιθήσεις είχαν ήδη αρχίσει να ενοχλούν.

Την ίδια δεκαετία, ξεκινάει και η πολιτική του σταδιοδρομία. Ήδη, από τη δεκαετία του ’50, είχε διαμορφώσει ιδανικά που ταίριαζαν περισσότερο στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Ισραήλ. Ωστόσο, μετά το πέρας της στρατιωτικής του υπηρεσίας, αφοσιώθηκε στο Likud, ένα κεντροδεξιό κόμμα, που είχε και διασυνδέσεις με ακροδεξιές συνιστώσες. Περνώντας από διάφορα πόστα στις κυβερνήσεις Μπεγκίν, κατηγορήθηκε το 1982 -κατά τον Πόλεμο του Λιβάνου όπου διετέλεσε Υπουργός Άμυνας- ως αποκλειστικά υπεύθυνος για τις σφαγές Παλαιστινίων και Λιβανέζων στην περιοχή της Σάμπρα και το γειτονικό προσφυγικό καταυλισμό Σατίλα, σφαγές που έγιναν από την ακροδεξιά οργάνωση των Φαλαγγιτών.

Από αυτό το σημείο κι έπειτα η “φήμη” του Σαρόν αμαυρώθηκε, με τους πολέμιους του να τον χαρακτηρίζουν ήδη “δολοφόνο” και “εγκληματία πολέμου”. Η ενοχή, οι τύψεις και οι “μάχες” με το μετατραυματικό στρες αρκετών για τα όσα είδαν (ή έκαναν) στον πόλεμο αποτυπώθηκε με εξαιρετικό τρόπο στο φιλμ του Άρι Φόλμαν “Βαλς με τον Μπασίρ” (Waltz with Bashir), που ουσιαστικά είναι ταινία αυτοβιογραφική, μιας και ο Φόλμαν ήταν 19 ετών και στρατιώτης στον ισραηλινό στρατό τότε.

http://youtu.be/Xi5vfipPVeI

Ο Σαρόν υπήρξε επίσης υπέρμαχος της επέκτασης των Ισραηλινών οικισμών τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας, αυτή την μικρή γωνιά της νοτιοανατολικης Μεσογείου που προϋπήρξε μεν της ιδρύσεως του Ισραήλ το 1948 , αλλά έχει γραφτεί ήδη στα μαύρα κατάστιχα της σύγχρονης ιστορίας ως ένα ακόμη ντροπιαστικό σύμβολο ανθρωποφαγίας ανάμεσα σε δυο λαούς. Μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, η κατοχή πέρασε από αιγυπτιακά σε ισραηλινά χέρια για τουλάχιστον 30 χρόνια και τη Συνθήκη του Όσλο, που έδωσε την κυριαρχία στους Παλαιστινίους σε περιοχές της Λωρίδας, εκτός από τους οικισμούς των εποίκων και τις στρατιωτικές βάσεις, φυσικά. Η Παλαιστινιακή Αρχή υπό το Γιασέρ Αραφάτ είχε να αντιμετωπίσει ζητήματα κακοδιαχείρισης, ενώ η ειρηνική περίοδος κράτησε για πολύ λίγο καιρό, αφού το 2000 ξέσπασε και η δεύτερη Ιντιφάντα. Το Παλαιστινιακό ζήτημα βρισκόταν για μια ακόμη φορά πολύ μακριά από τη λύση του… Το 2005, ο Σαρόν, ως πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 2001, πρότεινε ένα νόμο περί απεμπλοκής των Ισραηλινών δυνάμεων από τη Λωρίδα της Γάζας, γεγονός που έγινε πραγματικότητα στις 12 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, με την ταυτόχρονη μετακίνηση 9.000 Εβραίων μετοίκων. Από τη στιγμή δε που ο Γιάσερ Αραφάτ είχε ήδη πεθάνει περίπου δυο χρόνια πίσω, η Λωρίδα της Γάζας έμελλε να κυβερνηθεί από τη Χαμάς και τη Φατάχ, που σχημάτισαν κυβέρνηση ενότητας- αφού πρώτα είχαν αλληλοσκοτωθεί σε έναν εμφύλιο μεταξύ τους- το 2006. Μάλιστα, για το θάνατο του Αραφάτ υπάρχουν ακόμη “σύννεφα” που σχετίζονται με τις συνθήκες, ενώ και το όνομα του Σαρόν έχει ακουστεί ανάμεσα στους πιθανούς αυτουργούς. Οι συγκρούσεις στο Παλαιστινιακό μέτωπο καλά κρατούν ακόμη και στις μέρες μας, αν και η σφοδρότητα έχει σαφέστατα μετριαστεί.

Ο Σαρόν εντωμεταξύ, από το Νοέμβρη του 2006 βρισκόταν σε καταστολή, έχοντας μια σειρά από προβλήματα υγείας, ενόσω βρισκόταν στον πρωθυπουργικό θώκο. Αντικαταστάτης του ήταν ο Εχούντ Ολμέρ, ενώ στις 4 Μαϊου, σχημάτισε τη δική του κυβέρνηση. Ο Σαρόν πέθανε πριν λίγες μέρες, στις 11 Ιανουαρίου 2014, έπειτα από περίπου 8 χρόνια σε κώμα. Οι Παλαιστίνιοι στεναχωρήθηκαν μόνο για το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν το Σαρόν στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε. Η ανακοίνωση του εκπροσώπου της Χαμάς περικλείει απόλυτα τα συναισθήματα των Παλαιστινίων απέναντι στον αμφιλεγόμενο τέως ηγέτη των Ισραηλινών: “Ο λαός μας ζει μια ιστορική στιγμή με τον χαμό αυτού του εγκληματία τα χέρια του οποίου ήταν γεμάτα με το αίμα των Παλαιστινίων και των ηγετών τους”.

“They fill their children full of hate to fight an old man’s war and die upon the road to peace”