Τ Ο Α Λ Ο Γ Ο Τ Ο Υ Σ Κ Α Κ Ι Ο Υ
του Μιχάλη Στασινοπουλου
Προσεκτικό κι ασάλευτο, βουβό κι αφαιρεμένο,
στο μαύρο ή τ᾿ άσπρο, υπάκουο, πηδάει και περιμένει.
Στο μαύρο ή τ᾿ άσπρο, ασάλευτο, βαθειά συλλογισμένο,
το σκυθρωπό κι αμίλητο παιχνίδι λογαριάζει.
Μια κίνηση, άλλη κίνηση, μια σκέψη, κι άλλη σκέψη.
Τριγύρω οι ξύλινοί του εχθροί κι οι επίβουλοι σκοποί τους.
Τί να σκεφτεί, να σοφιστεί και τι να λογαριάσει;
Μες τα στενά τετράγωνα εσώθηκεν η σκέψη
κι έγινε πια μονότονη και γνώριμη η ζωή του.
Μια κίνηση, άλλη κίνηση, μια σκέψη, η ίδια σκέψη!
Το σιωπηλό παιχνίδι του μετρά και λογαριάζει,
μα όμως το ξέρει πως γραφτό σ᾿ όλη είναι τη ζωή του,
να ορμά μέσα στους ξύλινους εχθρούς του και να πέφτει,
στο μαύρο ή στ᾿ άσπρο, ηρωικά, κοντά στο βασιλιά του.
