ΜΟΥΣΙΚΗ: Γεννήθηκα ένα χιονισμένο πρωινό του Γενάρη στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 πλημμυρισμένο από τους μετεμφυλιακούς ραδιοφωνικούς ήχους του ΕΙΡ με εξελληνισμένα swing, rumba αλλά και Αττίκ. Μεγάλωσα με τα μουσικά ποιοτικά χάδια του Χατζηδάκι, τις αφυπνιστικές φάπες του Θεοδωράκη, και το περιθωριακό τότε παράπονο του μπουζουκιού του Τσιτσάνη. Γνώρισα τα παγκόσμια προβλήματα από τα 45άρια των Beatles και των Rolling stones και τα ελληνικά από τα LP του Σαββόπουλου και τις λαθραίες κασέτες τον Νικόλα τον Άσιμο. Ωρίμαζα με την φυσαρμόνικα του Dylan, την κιθάρα της Joan Baez, το ηχόχρωμα των Animals, την τρομπέτα του Luis Armstrong. Στη συνέχεια εκτίμησα την μεγαλοφυΐα του Mozart, την εκκωφαντική μεγαλοπρέπεια του Παπαθανασίου, την εκπληκτική ετερόκλητη ηχωδία του Ξενάκη και τα αξέχαστα μεταδιδακτορικά λάιβ Θεοδωράκη, Ξαρχάκου και άλλων. Και ξαφνικά, ως εκ θαύματος γερνάω ευχάριστα τώρα τελευταία ακούγοντας στο 3D πια τα Gadjo Dilo, Crime Swing Investigation, The Swing Shoes, Imam Baildi, The Burger Project και Σια. Επιστροφή στις ρίζες μεν, που μπορεί να ικανοποιεί έναν παππού, αλλά και τα συμπεράσματα δικά σας.
ΒΙΒΛΙΑ: Εν αρχή ην Παπαδιαμάντης και τα Διηγήματα του, βαρύτιμα λογοτεχνικά κοσμήματα, με την κάθε λέξη τους ατίμητο διαμάντι περίτεχνα τοποθετημένο. Ακολούθησαν η Ασκητική του Καζαντζάκη, Οι Μεγάλοι Μύστες του Eduard Sire, που μου έδωσαν κάποιες απαντήσεις στο μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα, τα άπαντα του Καβάφη που συνδέουν την ιστορία με το τώρα, Εν Λευκώ και Άξιον Εστί του Ελύτη με ανάγλυφο το ελληνικό πάζλ «ήλιος-θάλασσα-ελιά», το Εγχειρίδιο του Καλού Κλέφτη του Ηλία Πετρόπουλου, το Πεζοδρόμιο του Φώτη Σιούμπουρα, που συνδέουν τον ελληνικό μικρόκοσμο με τον υπόκοσμο, τα ποιήματα της Κικής Δημουλά και ό,τι άλλο πέσει στο χέρι μου.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος, αν και όλο πιο σπάνια βρίσκω πια ταινίες του γούστου μου. Εντούτοις, ξεχωρίζω τελικά το «σενάριο ζωής» του Βασιλιά των Λιονταριών της Disney, την ηθοποιία του Al Pacino στο Άρωμα Γυναίκας, την παραγωγή και την μουσική του Χορεύοντας με τους Λύκους, το ξεκαρδιστικό ελληνικό ψυχογράφημα του Γάμος αλά Ελληνικά, τον υπέροχο Υπέροχο Άνθρωπο και την σκηνοθεσία του Κούνδουρου στον Δράκο με τον Ηλιόπουλο.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Είναι το καθημερινό εργαλείο δουλειάς μου, για την άντληση προγνωστικών στοιχείων καιρού από μεγάλα διεθνή και ελληνικά μετεωρολογικά κέντρα, ακόμα και ιαπωνικά, ώστε να βγάλω τα συμπεράσματα μου, για τον επερχόμενο καιρό της Ελλάδας, να γράψω την πρόγνωση, να συντάξω μετεωρολογικούς προγνωστικούς χάρτες, διαγράμματα και να τα στείλω στα graphics του ANT1 για τις ανάγκες της παρουσίασης του καιρού. Παράλληλα επικοινωνώ με το e-mail μου, ενημερώνομαι, αλλά έως εκεί. Δεν έχω facebook, διότι όπως αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για συνομιλίες φωτογραφίες, video, τρολαρίσματα, like και τα τοιαύτα.
ΣΠΟΡ: Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός, διαφορετικά πως θα έβγαζα δύο γιους πρωταθλητές κολύμβησης και μάλιστα open water; Όμως κάθε μέρα περπατάω τρία χιλιόμετρα μετρημένα στηN Καισαριανή για καρδιά και φόρμα (νους υγιής, εν σώματι κτλ), παίζω πολύ καλό πινγκ-πόνγκ, κολυμπώ πολύ το καλοκαίρι, ενώ νεότερος έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Παρόλο που είναι η δουλειά μου δεν βλέπω πολλή τηλεόραση. Οι ειδήσεις, οι αγώνες αυτοκινήτου, μπάσκετ, ποδοσφαίρου, κολύμβησης και στίβου είναι οι πρώτες επιλογές μου, το Ράδιο Αρβύλα, αν δεν με πάρει ο ύπνος (ξυπνάω για τον Παπαδάκη κάθε μέρα στις 6.00 το πρωί) και τώρα τελευταία που και που το Ταμάμ που έχει πλάκα.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Η Ελλάδα και οι ομορφιές της είναι πραγματικά ανεξάντλητες και ανεξιχνίαστες. Όμως εκείνο το ταξίδι που θα μου μείνει αλησμόνητο, είναι όταν το 1990 πήγα μόνος μου στο Άγιο Όρος και το γύρισα περπατώντας σε μια εβδομάδα. Όνειρο μου πάντως είναι τώρα, να πάω όταν βρω χρόνο και χρήμα, στο Θιβέτ, το Κατμαντού και γενικά σε περιοχές με συνδυασμό φυσικού κάλλους και πνευματικής φόρτισης.
