The Style Council, À Paris EP
(Polydor, 1983)
Η τύχη τα μαγείρεψε με τέτοιο φίνο τρόπο έτσι ώστε το κάλεσμα για συμμετοχή στα «Καλοκαιρινά» της Popaganda να με βρεί ξανά στον τόπο του εγκλήματος (Βόννη) σε ένα φετινό -σχεδόν πιστό- αντίγραφο του περίφημου «μακριού, καυτού καλοκαιριού» (1983).
Εκείνο το καλοκαίρι που είχε σπάσει όλα τα ρεκόρ θερμοκρασιών στην Δυτική Ευρώπη ήταν το πρώτο στην ζωή μου που δεν θα κατάφερνα να βρεθώ ούτε μιά μέρα στην Ελλάδα και το θαλασσινό μπάνιο θα παρέμενε όνειρο απατηλό καθ΄ όλη την διάρκειά του. Αιτία οι σπουδές μου και η ανάγκη να ασχοληθώ με τα θεωρήματα της Γραμμικής Αλγεβρας, του Διαφορικού Λογισμού και της Τεχνητής Νοημοσύνης και να αποδείξω εμπράκτως την κατανόησή των.
Εκείνο το καλοκαίρι διάλεξε και ο Paul Weller με τους Style Council για να ηχογραφήσει στο Παρίσι ένα EP με τον τίτλο A Paris, το οποίο συμπεριλάμβανε το τραγούδι που έμελλε να γίνει το πρώτο μεγάλο χιτ σε αυτή την νέα πορεία, εξαφανίζοντας τις νευρικές Jam κιθάρες και βάζοντας στην θέση τους τα πολύ παχιά σύνθια, τις άκρως νωχελικές μπασογραμμές και τα ντου-γουαπ φωνητικά σηματοδοτώντας οριστικά την ρήξη με οτι ώς τότε είχε γράψει.
Το “Long Hot Summer” έφθασε σε σημείο να λιώσει σχεδόν κυριολεκτικά στο πικαπ μου, έδεσε απόλυτα με την βαριά, βουτηγμένη ανυπόφορα στην υγρασία και βασανιστικά ατελείωτη ατμόσφαιρα εκείνου του κεντροευρωπαικού καλοκαιριού σημαδεύοντας όλα τα μετέπειτα ακούσματα με τις συνθήκες ακρόασης εκείνης της εποχής που σήμανε και το τέλος της αθωότητας για την ισχύ της ως τότε εξίσωσης: Καλοκαίρι = Διακοπές + Καλοπέραση
