Ένα χαμογελαστό 50s διαφημιστικό σποτ καλωσορίζει τους επίδοξους κατοίκους και τους θεατές στο Suburbicon, τη νέα ταινία του Τζορτζ Κλούνεϊ που παίρνει το όνομά της από την ειδυλλιακή κοινότητα με τη γαλήνια συμμετρία των άψογα κουρεμένων γκαζόν και των ευτυχισμένων (λευκών) οικογενειών που σύντομα θα αναστατωθεί από την άφιξη μιας μαύρης οικογένειας. Στη μανιασμένη προσπάθειά τους να εκδιώξουν τους νέους γείτονες χτίζοντας φράχτες γύρω από την αυλή του σπιτιού τους, κρεμώντας τη σημαία της Συνομοσπονδίας, λιντσάροντας, ψέλνοντας και γιουχάροντας, δεν αντιλαμβάνονται ότι στο διπλανό σπίτι, το τέλειο ζεύγος των Ματ Ντέιμον και Τζουλιάν Μουρ έχει μπλεχτεί σε μια ιστορία προδοσίας, απάτης και φόνου που κλιμακώνεται παράλληλα με τις ακραίες αντιδράσεις της κοινότητας απέναντι στη «μαύρη απειλή».
Αν η ιδέα φαινομενικά φιλήσυχων ανθρώπων που βάφουν τα χέρια τους με αίμα σε κάποιο παραδοσιακό αμερικάνικο προάστιο ακούγεται σαν σενάριο των αδερφών Κοέν είναι γιατί… όντως πρόκεται για ένα σενάριο των αδερφών Κοέν. Κατά τη διάρκεια της πρώτης από τις πετυχημένες συνεργασίες τους με τον Κλούνεϊ, του Ω Αδερφέ Πού Είσαι το 2000, ο Τζόελ και ο Ίθαν προσέφεραν στον πρωταγωνιστή τους το ρόλο του ασφαλιστή-comic relief σε μια ταινία με τίτλο What Jack Saw, γραμμένο από την οπτική γωνία ενός μικρού παιδιού, που τελικά δεν γυρίστηκε ποτέ. Αναζητώντας το επόμενό του project μετά την τελευταία του σκηνοθετική απόπειρα Μνημείων Άνδρες το 2014 που μετέτρεψε προς στιγμήν τον ίδιο και τη σύζυγό του Αμάλ Αλαμουντίν σε υπέρμαχους της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα (το ελληνικό κοινό τον αντάμειψε αδιαφορώντας πλήρως για την προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους), ο Κλούνεϊ θυμήθηκε ότι υπάρχει σε κάποιο συρτάρι ένα αχρησιμοποίητο σενάριο με εγγυημένη υπογραφή. Μαζί με το μόνιμο συνεργάτη του, Γκραντ Χέσλοβ, έδωσαν μια πιο σκοτεινή γεύση στην ιστορία προσθέτοντας την υποπλοκή των μαύρων γειτόνων, που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της οικογένειας Μάγιερς, που μετακόμισε στο Λέβιταουν της Πενσιλβάνια το 1957 κι έπεσε θύμα ρατσιστικών επιθέσεων από τους λευκούς κατοίκους της πόλης, που διήρκεσαν για μήνες.
Το timing της κυκλοφορίας της ταινίας στην Αμερική δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο (και ιδανικό), με τις πρόσφατες αναταραχές στο Σάρλοτσβιλ από τις πορείες των λευκών εθνικιστών και το γενικότερο κλίμα διχασμού και διακρίσεων που επικρατεί επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ να προσφέρουν άφθονα talking points στον Κλούνεϊ, το διασημότερο ίσως εκπρόσωπο του χολιγουντιανού φιλελευθερισμού που δεν θα εξέπληττε κανέναν αν αύριο ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος γνωστοποιώντας τις ιδεολογικές αντιθέσεις και την αντιπάθειά του για τον Τραμπ, το Breitbart (που για αντάλλαγμα χαρακτήρισε το Suburbicon ως «επίθεση στη μέση Αμερική») και το Fox News, μεταξύ άλλων, ενώ παράλληλα κρατάει το άλλο πόδι στις σελίδες των lifestyle περιοδικών ως χαζομπαμπάς διδύμων της διπλανής πόρτας.
Για πρώτη φορά ο Κλούνεϊ, που τελευταία δηλώνει όλο και συχνότερα ότι δεν ανυπομονεί να επιστρέψει μπροστά από την κάμερα, δεν εμφανίζεται σε ταινία που σκηνοθετεί. Ένα ξεκαρδιστικό, σύμφωνα με τον ίδιο, cameo του Τζος Μπρόλιν ως σερίφη κόπηκε εντελώς για να μην αποπροσανατολίσει από τον υπόλοιπο τόνο του έργου. Όσο για τον αρχικό ρόλο του ασφαλιστή με τη γλώσσα-μοτεράκι, αυτός δόθηκε τελικά στον Όσκαρ Άιζακ. Είναι η καλύτερη καλλιτεχνική απόφαση που έχει πάρει σε όλη την ταινία.
