Η Sma Rag Da έκλαιγε σαν χαζή σε μια συναυλία της Florence

ΜΟΥΣΙΚΗ: Έχω μια αδυναμία στην εναλλακτική ποπ ροκ σκηνή, κυρίως βρετανική (ίσως επειδή λατρεύω την υπερβολική προφορά τους), στην electropop, στην indie, στη soul , στο αυθεντικό ηπειρωτικό κλαρίνο, στη nu disco και στην κλασική μουσική της περιόδου του ρομαντισμού και του ύστερου ρομαντισμού. Γενικά όμως, υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορώ να απολαύσω πολλά διαφορετικά είδη. Μπορεί να με αγγίξει η αμεσότητα κάποιου σκυλάδικου, ή να με εντυπωσιάσει η μελωδική γραμμή και το φλόου απο το «Κάτι» της γαρμπή. Έχω τα αυτιά μου ανοιχτά για τα πάντα, καθώς από τα πάντα έχω κάτι να πάρω, ακόμα και ως παραδείγματα προς αποφυγή. Αγαπημένοι καλλιτέχνες: Florence and the Machine, Bombay Bicycle Club, Kasabian, Arctic Monkeys, Metronomy, James Blake, Kate Nash, Erik Satie, Federic Chopin, Claude Debussy. Και δε θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία της Florence στο Λονδίνο πριν από δύο χρόνια. Έκλαιγα σαν χαζή.

ΒΙΒΛΙΑ: Μέχρι πριν από λίγο καιρό ντρεπόμουν γι’ αυτό αλλά δεν έχω διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο. Έχω προσπαθήσει και πάντα τα παρατούσα στη μέση. Με εκνευρίζουν όσοι μου τη λένε γι’ αυτό. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι να ακονίζει κανείς το μυαλό του. Δεν κάνουν όλοι για όλους. Αν μετράει, ακούω τα βινύλια μου σαν να διαβάζω βιβλία. Από την αρχή μέχρι το τέλος, προσηλωμένη. Εκτός αυτού, καλώς ή κακώς, ανήκω στη γενιά του playstation και του Nintendo και το λέω με υπερηφάνεια. Ξέρεις, δεν είναι λίγο να σώζεις εσύ ο ίδιος τον Ράτσετ και τον Κλανκ από τον κακό άρχοντα του γαλαξία τους. Ούτε είναι εύκολο να εκπαιδεύεις πόκεμον. Έχω μάθει τόσα πολλά πράγματα μέσα από τα βιντεοπαιχνίδια, και με πολλή νοσταλγία θυμάμαι εκείνη την εποχή. Αχ.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Αγαπημένες είναι η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού και το Little Miss Sunshine. Μάλλον απλά μου αρέσει πολύ η λεξη sunshine. Τελευταίο καιρό είδα και λάτρεψα την τέλεια ομορφιά και το Nyphomaniac. Γενικά πιστεύω οτι η τέχνη ως σκοπό κυρίως έχει να κανει τον δεκτή να νιώσει κάτι. Όχι απαραίτητα να του αρεσει. Ούτε καν απαραίτητα να είναι κατανοητή. Οι ταινίες είναι ένα θέμα από τα λίγα στα οποία είμαι των άκρων. Ή θα αγαπήσω χαζό ανάλαφρο Χόλιγουντ ή βαριά κι ασήκωτη κουλτούρα. Συμβατικά μιλώντας.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Έχω να δω τρία-τέσσερα χρόνια τηλεόραση. Όχι, όχι, δεν είμαι από αυτούς τους κονσπιρασι θιοριστς που κατηγορούν την τηλεόραση για όλα τα δεινά του κόσμου, απλά από τη μία είχα τα φροντιστήρια από την άλλη την γλυκιά τυραννία του ίντερνετ και ποτέ δεν είχα χρόνο. Βέβαια, βλέποντας τηλεόραση μετά από καιρό, ένιωσα πως πέφτει ο δείκτης νοημοσύνης μου. Παρ’ όλα αυτά, αγαπώ το σεμνό κιτς του telemarketing και την αιώνια επανάληψη των απίστευτα καλτ ελληνικών σίριαλ.

ΣΠΟΡ: Σπορ; τι είναι αυτό;

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Αναμφισβήτητα απαραίτητο εργαλείο στις μέρες μας. Εκτός της χρησιμότητας, το ίντερνετ πιστεύω έρχεται σε ισοπαλία με τον σκύλο για τη θέση του καλύτερου φίλου του ανθρώπου. Ας πούμε είναι τέσσερις το πρωί και δε σε πιάνει ύπνος με τίποτα. Τσουπ, βάζεις online μαθήματα λάτιν στο youtube και ξαφνικά το βράδυ αποκτά νόημα. Beat that.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Στο τοπ θρι των αγαπημένων μου πραγμάτων. Μαζεύω λεφτά για ταξίδια κι ας μην έχω να φάω τον υπόλοιπο μήνα. Αγαπημένο μου ταξίδι ήταν το πρώτο που έκανα ως ενήλικας πλέον, Λονδίνο-Παρίσι δέκα μέρες μόνη μου μένοντας σε φίλους. Ίσως αυτός να ήταν ο λογος. Ότι ήμουν μόνη μου.

ΤΩΡΑ: Έχω ξεκινήσει να ηχογραφω σιγά σιγά για το δεύτερο μου άλμπουμ. Δεν με αγχώνει το πότε θα βγει καθώς το Σεπτέμβρη φεύγω για σπουδές στο εξωτερικό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βγει μέσω της Mahayana Records, είναι η εταιρία με την οποία συνεργάζομαι και πιστεύω πως συνεχώς θα εκπλήσσει το ελληνικό κοινό με τις ανακαλύψεις της.