Tο σεξ σε ακτινογραφία

Μια από τις πιο «αιρετικές» εκθέσεις που μπορεί κανείς να δει αυτές τις ημέρες στην πόλη είναι αυτή του Γρηγόρη Χατζηιωαννίδη με τίτλο “Transparentia”. Μια έκθεση με πρόδηλη σεξουαλική διάσταση παραπέμποντας στη κλινική λιτότητα της ακτινογραφικής απεικόνισης. Η Popaganda συνάντησε τον καλλιτέχνη στο Art Project του 6 d.o.g.s όπου φιλοξενείται και η έκθεση και τον ρώτησε για την πρόκληση, την κρίση και το σεξ σαν αντικείμενο τέχνης.

Γιατί στο “Transparentia” θέλησες να επιλέξεις το γυμνό για να πεις πράγματα; Κάποιος που έρχεται να δει την έκθεση μπορεί να μείνει μόνο σε αυτό. Η αλήθεια είναι όμως άλλη. Το γυμνό σαν γυμνό δεν ήταν για μένα αυτοσκοπός. Η ιδέα της ακτινογράφησης ήρθε περισσότερο γι’ αυτό ακριβώς. Για να δει ο καθένας την αλήθεια που κρύβει το κορμί μέσα από τα άσπρα που σχηματίζονται. Είναι μια αφαιρετική καταγραφή του ανθρώπινου σώματος ως ερωτικού υποκειμένου.

Τα άτομα που πήραν μέρος να ακτινογραφηθούν γυμνά ή σε κατάσταση ερωτικής επιθυμίας ήταν μοντέλα, δίστασαν ενδεχομένως με τον τρόπο που θα γινόταν αυτή η φωτογράφιση/ακτινογραφία; Ήταν απόλυτα σύμφωνα οφείλω να σου πω. Ήταν άνθρωποι που γνωρίζω σε bar, μαγαζιά, άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι και εμπεριέχω το γυμνό στα art projects μου. Νομίζω και αυτό με το γυμνό και το σεξ θα πρέπει να πάψει να θεωρείται θέμα ταμπού. Το σεξ δεν είναι παρά μια ανάγκη του ανθρώπου.

Ποια ήταν η πιο περίεργη αντίδραση που έχεις αντιληφθεί από κόσμο που βλέπει τις φωτογραφίες σου; Δεν έχει συμβεί κάτι τρελό για να σου πω, για να σου πω την αλήθεια σε ότι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που βλέπουν τις φωτογραφίες μου.

Σε αυτούς που συμμετείχαν στα projects; Θυμάμαι όμως ότι κάτι που δεν περίμενα συνέβη σε ένα άλλο project που είχε γυμνό που μια κοπέλα συγκεκριμένα μου ζήτησε να το πάμε ένα βήμα παρακάτω καλώντας με να φωτογραφίσω πραγματικά σεξουαλικά όργια.

Η κρίση κάνει τους καλλιτέχνες να ασχολούνται με πιο ωμά θέματα; Ή κάνει το κοινό να «διαβάζει» την τέχνη πιο ωμή;  Νομίζω ότι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες έχουν μια πιο έντονη ανάγκη να δημιουργήσουν. Οπότε βλέπουμε ότι περισσότερος κόσμος δημιουργεί περισσότερο, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που περνάμε μια τέτοια περίοδο κρίσης. Δεν ξέρω αν είναι πιο ωμά τα θέματα. Μπορεί μερικές φορές να είναι και υπερβολικά. Οπότε αυτή η κρίση είναι καλό που βρίσκει μια εκτόνωση. Υπάρχει από την άλλη πληθώρα πληροφοριών στην τέχνη είναι σήμερα. Γίνονται περισσότερα art project. Το απογοητευτικό κομμάτι είναι ότι ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι η δουλειά τους και δεν το κάνουν από χαβαλέ. Ή απλά για τέχνη. Είναι η δουλειά μας και θέλουμε να επιβιώσουμε από αυτό. Στο τέλος της ημέρας οι λογαριασμοί είναι λογαριασμοί και η πραγματική ζωή είναι πραγματική.

Το project που κάνεις στη Νίσυρο, τι είναι ακριβώς; Η Sterna, είναι ένα όνειρο που είχα από μικρός, να δημιουργήσω μια πλατφόρμα που καλλιτέχνες θα μπορούσαν να εκθέσουν την τέχνη τους αξιοποιώντας τα χαρακτηριστικά του νησιού που είναι ιδιαίτερα ούτως ή άλλως. Είναι μια νέα πρόταση που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα πεδίο συνάντησης από την Ελλάδα και το εξωτερικό και βρίσκεται σε μια μοναδική τοποθεσία, εντός του μεσαιωνικού κάστρου στο Εμπορείο Νισύρου. Είναι μια δουλειά που νιώθω πολύ περήφανος που έχει ήδη δείξει σημαντικά δείγματα τέχνης.

Οι σπουδές σου ήταν πάνω στο marketing και την επικοινωνία. Πόσο σε επηρέασαν σαν ερεθίσματα; Σε βοήθησαν οι σπουδές στον τρόπο που χειρίζεσαι την τέχνη; Η αλήθεια ότι η μετάβασή μου από το marketing στην τέχνη ήρθε σε ένα μεταβατικό στάδιο καθώς ήρθε και η κρίση που με βοήθησε να αποχωρήσω από τη διαφήμιση να καταλάβω τι θέλω πραγματικά να κάνω και τι όχι. Περισσότερο με βοήθησε  στο art project που κάνω στην Νίσυρο που ασχολούμαι και με το λειτουργικό κομμάτι. Στο κομμάτι της τέχνης δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε. Είμαι και αυτούς που υποφέρουν φτιάχνουν τις φωτιογραφίες τους με τα ακουστικά στα αυτιά.  Είμαι και εγώ από αυτούς που φοράνε ακουστικά, κλαίνει και μένουν μόνοι για να δημιουργήσουν.

Συνεργάστηκες με τον Δημήτρη Παπαιωάννου. Πες μου δυο λόγια γι αυτή τη συνεργασία; Ήμουν και εγώ από εκείνους που φωτογράφισαν την Πρώτη Ύλη του Δημήτρη και πέρυσι το “Still Life”. Και συνεργαστήκαμε και στη Νίσυρο. Ήταν η πρώτη φωτογραφική δουλειά που έκανα μαζί του. Είναι τέτοιος επαγγελματίας που μένεις με το στόμα ανοιχτό. Τα standards του Δημήτρη είναι πολύ υψηλά. Στη δουλειά του βλέπεις όντως εκπληκτικά πράγματα.

Τι σχεδιάζεις μετά από το Transparentia; To επόμενο μου project μου ήρθε όταν χρειάστηκε να μείνω για ενάμιση μήνα στην Ιαπωνία. Αυτό λέγεται Fill it In εγώ δεν ρετουσάρω τις φωτογραφίες, δεν χρησιμοποιώ πολύ photoshop. Για πρώτη φορά λοιπόν προσπαθώ να αποδομήσω το ανθρώπινο σώμα. Ζώντας στην Ιαπωνία και ερχόμενος σε επαφή με αυτή την επιφάνεια που έχουν σαν άνθρωποι και στην καθημερινότητά τους, άρχισα να φωτογραφίζω Ιάπωνες, να μην μένω στο περιτύλιγμα όμως. Να φωτογραφίζω τις αύρες τους. Έτσι προέκυψαν διάφορα σκιτσογραφικά πράγματα που είναι όμως φωτογραφημένα. Μετά από αυτό έχω ήδη σχεδιάσει να κάνω κάτι που μου προέκυψε από μια επέμβαση που χρειάστηκε να κάνω. Αποφάσισα λοιπόν να σκανάρω το σώμα μου με υπέρηχο και να φωτογραφίσω το σκάνινγκ. Ανακάλυψα ότι βγαίνουν πολύ ωραίοι πίνακες μέσα από αυτό το σκανάρισμα. 

Η έκθεση Transparentia φιλοξενείται στο Project Space του 6 d.o.g.s από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 10 Δεκεμβρίου με είσοδο ελεύθερη.