Βρήκαμε χρόνο μέσα στην εβδομάδα για μια συγκριτική κινηματογραφική άσκηση. Αφού είδαμε τον καινούργιο Robocop του Χοσέ Παντίγια, κάτσαμε και θυμηθήκαμε και ξανάδαμε τον αντίστοιχο εντελώς 80s του Πολ Βερχόφεν. Και αν ο νέος Ρομπομπάτσος υπήρξε πιο ανθρωποκεντρικός, με έμφαση στο συναίσθημα, στην σχέση του Άλεξ Μέρφι με την οικογένειά του και το ηθικό δίπολο του ανθρώπου και της μηχανής, της συναισθηματικής σκέψης ή της προγραμματισμένης αντίληψης, ο παλιός του Βερχόφεν διερευνά σχεδόν προφητικά τον άκρατο καπιταλισμό σε δυστοπικό μελλοντολογικό φόντο. Προσπερνώντας τα συναισθηματικά στάδια ή την μετατροπή του ανθρώπου σε προγραμματισμένη μηχανή που σκοτώνει εγκληματίες, ο Βερχόφεν πασπαλίζει με καυστικό χιούμορ και πετά μέσα ατάκες όπως «η ελεύθερη αγορά είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλέψεις». Διαδραματίζεται στο τότε εγγύς μέλλον. Δηλαδή μάλλον στο σήμερα…
Στο σήμερα λοιπόν: Λίγο η εν ψυχρώ εκτέλεση του One από τους Metallica στα Grammys, λίγο η βαρεμάρα, αναρωτηθήκαμε τι κάνει αυτή η μπάντα σήμερα. Και γρήγορα η ερώτηση έγινε «Μα πού είναι ο Jason Newsted;» Μέχρι που ανακαλύψαμε το τραγούδι της σόλο καριέρας του Soldierhead, από το EP που κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιον καιρό. Ακούγοντας λοιπόν τα κοφτά φωνητικά, την κάπως έρρινη χροιά, και παρατηρώντας την κάποια ξινίλα στη μούρη του, σκεφτήκαμε ότι μάλλον υπάρχει κάποια αρρώστια που παθαίνουν μόνο όσοι φεύγουν από τους Metallica, με μοναδικό προηγούμενο τον Dave Mustaine.
Το όνομά του είναι Φλέμινγκ, Ίαν Φλέμινγκ· αυτός που κάποτε έγραψε τα μυθιστορήματα του James Bond. Στα νιάτα του, και για την ακρίβεια στη διάρκεια του πολέμου, υπήρξε το πιο ισχυρό (λέμε τώρα) όπλο «στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητας». Με άλλα λόγια, μια περίοδο της ζωής του, πριν αρχίσει να γράφει τις περιπέτειες του Bond, την πέρασε παίζοντας κι ο ίδιος τον κατάσκοπο. Αυτή την περίοδο την παρακολουθήσαμε στα τέσσερα επεισόδια της καινούριας μίνι σειράς του BBC America με τίτλο Fleming: The Man Who Would Be Bond. Η σειρά μυρίζει μπιμπισίλα και με την καλή και με την κακή έννοια: δηλαδή μπορεί να είναι ωραίο το απογευματινό τσάι αλλά τελικά δεν παύει να είναι παρά μόνο απογευματινό τσάι. Όμορφο, τέλος πάντων, ολίγον χάρτινο κάποιες στιγμές, αλλά σύντομο είναι, αξίζει τον κόπο. Ο Dominic Cooper ως Φλέμινγκ μας φάνηκε λίγο βαρετούτσικος αλλά τα κορίτσια ήταν θαυμάσια. Και η Annabelle Wallis (Peaky Blinders, Tudors κ.ά.) και κυρίως η Lara Pulver (Sherlock, μπούφο, θυμάσαι;)
Μετά ήρθε μια μέρα που δεν φέραμε εις πέρας καμία από τις υποχρεώσεις μας και όποτε συμβαίνει αυτό (από τύψεις;) το ρίχνουμε στο καλλιτεχνικό ψαχτήρι. Κάπως έτσι μάθαμε το όνομα ενός ανθρώπου, τον οποίο βέβαια στην πραγματικότητα είχαμε γνωρίσει αρκετό καιρό πριν μέσα από τις ιδιαίτερες γραφιστικές δουλειές του. Μιλάμε για τον Αυστραλιανό γραφίστα και art director Leif Podhajsky. Ο Leif κρύβεται πίσω από διάφορα artworks μουσικών όπως οι Tame Impala, οι Foals, ο Bonobo, Lykke Li, άπλωσε όμως τα δίχτυα του και στη διαφημιστική αρένα με συνεργασίες τόσο με δισκογραφικές όπως η Sony και Warp Records αλλά και με ετικέτες τύπου Adidas. Πιο πολύ χαρήκαμε τα χρώματα και τον τρόπο που τα συνδυάζει αλλά και τα μοντέλα επανάληψης που χρησιμοποιεί – ό,τι δικό του είδαμε μας κέρδισε.
Τελικά σκοτάδι. Γιατί εκεί που νομίζαμε ότι εντάξει, μια ιδέα από λογοτεχνία την έχουμε, έρχεται αυτή η (επαν)έκδοση του Μπόρχες και μας βυθίζει στο σκοτάδι της άγνοιας. Ναι, της άγνοιας. Γιατί το μέγεθος του Αργεντινού συγγραφέα είναι τέτοιο που κάνει κάθε προηγούμενο ανάγνωσμα να φαίνεται σαν προσχέδιο έκθεσης τρίτης γυμνασίου. Ο Αχιλλέας Κυριακίδης μεταφράζει και εξηγεί (εισαγωγή-σχόλια) το δαιδαλώδες έργο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: τα Ποιήματα συν δυο τόμους με Απαντα τα πεζά – τεράστια η προσφορά από τις εκδόσεις Πατάκη, μπράβο. Προτείνουμε με όλη μας τη δύναμη να μυηθείτε αλλά προειδοποιούμε: το σύμπαν του Μπόρχες είναι επικίνδυνο, λίγο να αφεθείς, σε καταπίνει, σε παρασύρει στους λαβυρίνθους, στις παγίδες, στις ψευδαισθήσεις του. Παντοδύναμο.
Για περισσότερες περιπέτειες των Βέλγων επισκεφτείτε την πιο Σουρεαλιστική Επιθεώρηση Πολιτισμού όλου του ίντερνετ.
