Φαινόταν ότι ήταν μπροστά από την εποχή της. Στο Λονδίνο πριν 50 χρόνια περίπου κυκλοφορούσαν άνθρωποι μόνο με επίσημες ενδυμασίες και στα εστιατόρια έπρεπε να ακολουθείς κανόνες Savoir Vivre. Ωστόσο, η Rita Gilligan -όλοι την φωνάζουν Rita- άκουσε δύο χίππηδες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, τους ιδιοκτήτες του Hard Rock Cafe, και μαζί άλλαξαν μια για πάντα την τυπικούρα και επισημότητα των εστιατορίων. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που δούλεψαν κι εμπιστεύτηκαν την θρυλική πλέον αλυσίδα.
Δεν προλαβαίναμε να της κάνουμε τις ερωτήσεις και μας βομβάρδιζε με πληροφορίες για το Hard Rock Cafe, το οποίο άνοιξε την πόρτα στους ανθρώπους με σκισμένα τζιν που τους άρεσε να τρώνε με τα χέρια, για την καριέρα της και τους διασήμους που γνώρισε μέσα από την δουλειά της. Από τον Paul McCartney, τον Eric Clapton, τους Rolling Stones και τον Bruce Springsteen, μέχρι… τον Donald Trump!
Πέρασαν 45 χρόνια από τότε που ξεκινήσατε να δουλεύετε για το πρώτο Hard Rock Cafe που άνοιξε στο Λονδίνο. Πώς αισθάνεστε για αυτό; Α, Rock ‘n’ Roll! Hay! Αυτά είναι. Πηγαίνοντας πίσω στο 1971, ήμουνα 29 χρονών και δεν μπορούσες να βρεις δουλειά σε αυτήν την ηλικία γιατί περιμένουν ότι θα παντρευτείς, θα κάνεις παιδιά. Αλλά ξαφνικά ήρθαν δύο Αμερικανοί χίππηδες στην Αγγλία. Είδα μία αγγελία για τουλάχιστον 5.000 λίρες, έκανα αίτηση και πήρα την δουλειά, γιατί τους είπα «Δεν θα βρείτε καλύτερη από εμένα!». Οπότε ανοίξαμε το πρώτο Hard Rock Cafe.
Πώς θα περιγράφατε την κουλτούρα του Hard Rock Cafe; Αυτοί οι δύο χίπηδες που ήρθαν από την Αμερική ήθελαν να δώσουν στο εστιατόριο την αμερικανική αισθητική. Η Νέα Υόρκη των ’50s, θέλει τις σερβιτόρες μεγαλύτερες σε ηλικία, να πηγαίνουν στο τραπέζι με το μενού, ένα στυλό κι ένα χαρτί και να μιλάνε στον πελάτη.
Που οφείλεται η επιτυχία του Hard Rock; Στο προσωπικό του. Δεν είναι οι σταρ και οι κιθάρες που κάνουν το Hard Rock, είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν για αυτό. Ανοίξαμε το πρώτο «αταξικό» εστιατόριο. Δεν είχε σημασία ποιός ήσουν. Είτε ήσουν τραπεζίτης, είτε υδραυλικός, μπορούσες να μπεις στο Hard Rock. Ανοίξαμε την πόρτα σε όλους. Και μιλάμε για την «σκιά» του Buckingham Palace. Ήμασταν ακριβώς δίπλα. Περνούσαν από εκεί η Βασίλισσα της Αγγλίας, όλοι οι κοστουμαρισμένοι, αλλά εμείς τα ξεφορτωθήκαμε όλα αυτά. Έβαζες τζιν, έμπαινες μέσα και έπινες την μπύρα σου. Ήταν sex, drugs & rock ‘n’ roll.
Δηλαδή; Αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο ήταν ότι ενώ ο σύζυγός μου είναι δικηγόρος και φοράει πάντα κοστούμι, στην εκκλησία όταν πήγαινα, όλοι φορούσαν κοστούμι και δεν είχα δει ποτέ κάποιον χωρίς κοστούμι, ξαφνικά ήρθαν οι Beatles, οι Stones, ο Freddie Mercury, ο Eric Clapton, πολλοί «μεγάλοι», με μακρυά μαλλιά, λουλούδια, αλυσίδες, παπούτσια με χοντρή σόλα. Έλεγα «Θεέ μου, αυτοί είναι στην ίδια ηλικία με τον άντρα μου. Είναι τρελό!». Ήταν τρελό, αλλά δούλεψε. Και αλλάξαμε την κουλτούρα της Ευρώπης. Γιατί οι μόνοι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν τότε ήταν οι κυριλέ και οι χλιδάτοι, οι κανονικοί άνθρωποι δεν κυκλοφορούσαν. Εμείς θέλαμε όλοι να είναι μέρος του.
Με τι μουσική τι γινόταν; Στην αρχή δεν μου άρεσε που ήταν δυνατά. Και σε κανέναν δεν άρεσε. Αλλά ήταν λογικό, γιατί δεν ήμασταν συνηθισμένοι σε αυτό. Εκτιμώ κάθε μέρα που δουλεύω στο Hard Rock. Επίσης, εκτιμούμε πολύ την φιλανθρωπία εδώ. Και δουλεύουμε για το περιβάλλον. Κάθε φορά που μπαίνεις μέσα σε ένα Hard Rock Cafe και ρωτήσεις τους σερβιτόρους «Υπάρχει κάποιο νοσοκομείο το οποίο μπορώ να βοηθήσω;», θα σου πουν. Έχουμε χτίσει δύο νοσοκομεία στην Ινδία για τα φτωχά παιδιά και ασχολούμαστε πολύ με διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Πώς αλλάξατε μια ολόκληρη κουλτούρα; Οι άνθρωποι έλεγαν ότι ποτέ δεν θα πουλήσουμε burger σε Άγγλο. Κι όμως το κάναμε. Πριν οι άνθρωποι δεν περπατούσαν στην Park Lane αν δεν ήταν στην τρίχα, όμως αλλάξαμε αυτήν την κουλτούρα. Έρχονταν οι δικαστές για να φάνε με τα ακριβά παλτό τους κι εμείς πηγαίναμε δίπλα τους και τους προτρέπαμε να πιάσουν το burger με τα χέρια και να φάνε για πρώτη φορά χωρίς μαχαιροπίρουνα και να πιουν την μπύρα απ’ το μπουκάλι, χωρίς ποτήρι, που ήταν μεγάλο κατόρθωμα για την εποχή. Τα χρήματα δεν μας νοιάζουν. Είτε καθίσεις απλά για καφέ είτε πάρεις ένα μπουκάλι για σαμπάνια, θα σου συμπεριφερθώ το ίδιο, γιατί είσαι στο σπίτι μου. Έτσι το βλέπω. Επίσης, αν έρθεις στο Λονδίνο για μια βδομάδα, θα σου προτείνω μία συναυλία που θα έχει εκείνες τις ημέρες και να πάρεις την Oyster card, για να εξοικονομήσεις χρήματα βλέποντας την πόλη. Η φιλοξενία είναι θέμα και απόδειξη προσωπικότητας.
Τι έτρωγαν οι άνθρωποι τότε και τι τρώνε τώρα; Τότε το μενού είχε μόνο burger, αλλά έχει αλλάξει τελείως από τότε. Έχουμε το veggie burger για τους χορτοφάγους, που το εισήγαγε η Linda McCartney, η πρώτη γυναίκα του Paul McCartney. Είχε έρθει πολλά χρόνια πριν, γύρω στο ’86 πριν και ζητούσε ένα χορτοφαγικό burger αλλά δεν το είχαμε ξανακούσει. Οπότε πήγε στην κουζίνα, μίλησε με τον σεφ και το προσθέσαμε στον κατάλογό μας, με τα υλικά της. Τότε, βάζαμε μπέικον, μαρούλι και τομάτα στα burger μας κι αν κάποιος δεν ήθελε, το έβγαζε στην άκρη. Τώρα μπορούμε να ικανοποιήσουμε κάθε γευστικό γούστο, είτε είναι vegan ή απλώς χορτοφαγικά. Έπρεπε να ακολουθήσουμε το ρεύμα. Οπότε, τα μενού μας έγιναν μεγαλύτερα, αλλά το hamburger, το cheeseburger και η σαλάτα με τις πατάτες μας έκαναν αυτό που είμαστε. Από τα δύο κοκτέιλ που είχαμε τότε, τώρα έχουμε γύρω στα 40.
Τι πιστεύετε για αυτήν την Αμερικανική κουλτούρα; Η αλήθεια είναι ότι σοκαρίστηκα. Σοκαρίστηκα γιατί δούλευα στα ασημικά και ήξερα να βάζω τα μαχαιροπίρουνα στην σωστή θέση στο τραπέζι τόσο γρήγορα που δεν με έβλεπες. Σε δευτερόλεπτα. Αλλά μετά ήρθε το Hard Rock, με ένα ξύλινο πάτωμα και πλαστικά τραπέζια και σκέφτηκα «Αυτό το μέρος είναι τρελό». Το Λονδίνο δεν ήταν έτσι, ήταν πολύ χλιδάτο. Αλλά πίστεψα στα δύο παιδιά. Κάθε μέρα είναι μία πρόκληση και πρέπει να προκαλείς τον εαυτό σου. Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου και να σκέφτεσαι ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Η Ελλάδα δεν τα πάει καλά αυτόν τον καιρό, αλλά θα το ξεπεράσετε. Γεννήθηκα το 1940, ήμασταν πολύ φτωχοί, κάποιες φορές πηγαίναμε στο σχολείο χωρίς παπούτσια, αλλά επιβιώσαμε. Επιβιώνει ο άνθρωπος. Και πρέπει να πιστεύει σε αυτό που λέει η κάθε μητέρα στο παιδί της «Δεν υπάρχει κανένας καλύτερος από εσένα». Πρέπει να πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος. Αν πας σε μία δουλειά και δεν σε δεχτούν, μία άλλη πόρτα θα ανοίξει.
Ο Τραμπ μπήκε στον Λευκό Οίκο για παράδειγμα. Ας δούμε τι θα κάνει. Μπορεί να αλλάξει κάποια πράγματα. Ποιός ξέρει. Έχω δουλέψει μαζί του. Άνοιξα ένα εστιατόριο μαζί του στο Ατλάντικ Σίτυ. Είχε ένα καζίνο εκεί που ήταν μέρος του Hard Rock, αλλά ήταν αναμεμιγμένος κι εκείνος. Περπατούσε στο κόκκινο χαλί με 7 ή 8 σωματοφύλακες και ενώ περίμενα να του σφίξω το χέρι, ένας από αυτούς μου είπε ότι δεν θα μου έδινε το χέρι του. «Γιατί όχι;» ρώτησα. «Εξαιτίας των μικροβίων» μου απάντησαν. Θεέ μου. Όταν έφτασε του είπα «Ξέρω ότι δεν θα μου δώσεις το χέρι σου, αλλά ακολούθησέ με» και του έδωσα ένα γερό χτύπημα στην πλάτη. Το έγραφαν οι εφημερίδες. Αλλά αργότερα, αφού μίλησα σε μία συνέντευξη τύπου και έλαβα θερμό χειροκρότημα, ήρθε, με αγκάλιασε και με φίλησε στο μάγουλο. Μετά ήταν πολύ φιλικός μαζί μου. Γι’ αυτό είπα «Ας του δώσουμε μια ευκαιρία στον Λευκό Οίκο». Απλά δεν εμπιστεύτηκα ποτέ την κ. Κλίντον. Αυτή η γυναίκα είναι ανειλικρινής, το έβλεπα στο πρόσωπό της. Ο Τραμπ είναι αδίστακτος, αλλά αυτή κρύβει πράγματα που εκείνος τα λέει φανερά. Σοκαρίστηκα όταν το έμαθα.
Τι λέτε όμως για την ρητορική μίσους και τον ρατσισμό; Είναι πολύ κακό. Αλλά δεν θα συμβεί κάτι όσο είναι στην εξουσία. Και το τείχος στο Μεξικό είναι λάθος. Δεν θα πληρώσουν οι Μεξικανοί για να χτιστεί. Αν είναι δυνατόν. Αυτό είναι όλο καμουφλάζ. Είναι μόνο για τις εφημερίδες. Είναι πολύ αγενής με τους ανθρώπους. Και με τους παχύσαρκους ανθρώπους. Κι εγώ είμαι βαριά, αλλά είμαι εντάξει με αυτό που είμαι. Αλλά η γυναίκα του; Πώς είναι να είναι μαζί του; Εσύ το περίμενες ότι θα βγει ο Τραμπ;
Όχι, ήταν ένα σοκ. Ναι, είναι σαν το Brexit για εμάς. Για να είμαι ειλικρινής, η κόρη μου είναι πολύ Αγγλίδα και πήγε σε Αγγλικό σχολείο. Δεν ήθελε να κάνουμε ό,τι μας έλεγαν από την Ευρώπη. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι ήθελαν να μείνουν. Εγώ δεν καταλάβαινα τους όρους.Έχουμε καινούργιο πρωθυπουργό, νομίζω ότι ο Κάμερον ήταν λάθος που τα παράτησε μετά το Brexit, έπρεπε να μείνει. Είμαστε έξω τώρα όμως και θα επιβιώσουμε. Έχω ακόμη το φαγητό μου και το ποτήρι με το κρασί μου, οπότε θα επιβιώσουμε. Ο χρόνος αλλάζει τα πάντα. Αυτή είναι η ζωή.
